هر آن چیزی که خواهد روزگارش

شود آماده آرد در کنارش

هر آن چیزی که خواهد روزگارش

همه آماده داری در کنارش

به غیر از نیک خواهی نیست کارش

به خاص و عام دادی اختیارش

جهان خرم ز تیغ آبدارش

چنین آمد جهان داری قرارش

حسام السلطنه آگه زکارش

پریشان دید یک سر روزگارش

ندارم گوهری لایق به کارش

مگر سر هست مقدور نثارش

هر آن چیزی که خواهد روزگارش

همه آماده آرد در کنارش

روا باشد که جان سازم نثارش

کشم بر دیده خاک ره گذارش

کوچک شده سر بزرگ با دستارش

زین کاستی افزود ولی پندارش

پریده به نسر چرخ از باد و بروت

گوئی که کلاغ ریده بر دیوارش

در بوته اخلاص بپرداز غبار‌ش

در بخش عیار‌ش

هر کرا بار میدهد یارش

دامن وصل گونگه دارش

تلخ شد کام کوهکن شیرین

زنده کن زآن لب شکربارش

سرو پابست او شود چو تزرو

[...]

هر که سری بسر نهد یارش

گو بجان سر او نگهدارش

هر که چون بلبل است طالب گل

جای بر دیدگان دهد خارش

هندوئی کاو فتاده در آتش

[...]

ز لکنت می تپد نبض رگ لعل گهربارش

شهید انتظار جلوه خویش ست گفتارش

ادای لاابالی شیوه مستی در نظر دارم

سر پرشورم از آشفتگی ماند به دستارش

ندانم رازدار کیست دل؟ کز ناشکیبایی

[...]

چون صبا شانه زند طرهٔ عنبربارش

دل یک جمع پریشان شود از هر تارش

عشق گوید که به یاد خم مشکین مویش

عقل گوید که مرو بر دم پیچان مارش

صف شکافی که چنین چشم خمارین دارد

[...]

تو و چشم سیه مستی که نتوان دید هشیارش

من و بخت گران خوابی که نتوان کرد بیدارش

نه الله است هر اسمی که بسرایند در قلبش

نه منصور است هر جسمی که بفرازند بردارش

به بازاری گذر کردم که زر نقشی است از خاکش

[...]

چو باد بر شکند چین زلف غالیه بارش

قند ز هر شکنی صدهزار دل به کنارش

چه عشوه‌ها که خریدم ز چشم عشوه فروشش

چه باده‌ها که کشیدم ز لعل باده گسارش

مرا به صیدگهی می‌کشد کمند محبت

[...]

به این یک‌می‌فروشدعشوه‌زان‌یک می‌خردحیرت

به ذرات جهان خورشید من گرم است بازارش

حجابِ ره آمد جهان و مدارش

ز ره تا نیندازدت بر مدارش

به باد دی و تابِ تیرش نیرزد

نعیمِ خزان و نسیمِ بهارش

نه با راحت وصل او رنج هجرش

[...]

کو دل که بداند نفسی اسرارش

کو گوش که بشنود دمی گفتارش

محبوب جمال می‌نماید شب و روز

کو دیده که تا برخورد از دیدارش

کو دل که بداند نفسی اسرارش

کو گوش که بشنود دمی گفتارش