سالها خرقه ما در گروه صهبا بود

رونق میکده از درس و دعای ما بود

دوش در خاطر من ولوله گیپا بود

در تمنای رخش دل همه شب شیدا بود

در حریم حرم دیگ، مربع چو نشست

گوشت بره کنون دولت گندم وا بود

خرده هائی که عیان داشت، روان کرد نثار

[...]

سالها دفتر ما در گرو صهبا بود

رونق میکده از درس و دعای ما بود

سالها تا رتنم تافته کمخا بود

دل چون پرمگس شیفته والا بود

پیش ازان روز که والا شود آب سرسنگ

[...]

هزارش سرار صوف بالا بود

درازی او همچو پهنا بود

بصوف آستر که زوالا بود

گهی او فراویز کمخا بود

رخت آیینه مصفا بود

زان جمال ازل هویدا بود

آن دو خط کز رخش هویدا بود

گوییا جدولی مثنا بود

پیر گفتا که آن نه از ما بود

اثر عدل شاه والا بود

وان گهر پاک نه هر جا بود

معدن آن خاک بخارا بود

حکمت نو یافته هر جا بود

گم شده خاطر دانا بود

مرصع موی بندش کز قفا بود

هزاران عقد گوهر را بها بود

عنان دل به دستش خود کجا بود

که هر جا بود با آن دلربا بود

در آن دو عالم و آدم کجا بود

که نورش شمع بزم کبریا بود

مرا دنبال او رفتن خطا بود

خطایی کردم و اینم سزا بود

مهر رخسارت ز ذرات جهان پیدا بود

هر دو عالم در شعاع حسن او شیدا بود

پرتو حسنت عیان بینم ز ذرات جهان

مهر رخسار تو تابان از همه اشیا بود

مرغ جان عاشقان را در هوای وصل دوست

[...]

هنوز هست جهان را به نیست مأوابود

که جانم از می عشق تو مست و شیدا بود

ببزم وصل چو ساقی شراب عشقم داد

کمینه جرعه جانم هزار دریا بود

چو دیده باز گشادم جمال رخسارت

[...]

بازگشت جمله در دریا بود

گر به جویش چند روزی جا بود

هر ک ه او را دیدۀ بینا بود

هر چه بیند ، حق در او پیدا بود

بگفتش کن چه حرف آشنا بود

بگفتا مژده‌ای چند از وفا بود

نشیب او به گردون رهنما بود

فرازش را خدا داند کجا بود