نظام قاری
»
دیوان البسه
»
مخیّل‌نامه (در جنگ صوف و کمخا)
»
بخش ۶ - در آگاه شدن کمخا از مخالفت آن رختها و بخود پیچیدن
کلاهی دو گوشی زناگه بگوش
ستاده همی بود آنجا خموش
ازان رختها این حکایت شنید
سراسر ازیشان سخنها کشید
شد آنجمله را کرد صاحب وقوف
که خواهند شاهی سپردن بصوف
باردوی کمخا در آمد چو گرد
فراویز وار اینخبر پهن کرد
بکمخا چو روشن شد اینشرح حال
برآمد زغم سرخ و گلگون و آل
بکمسان ونخ گفت این طرفه تر
که از یک گریبان بر آید دوسر
هزارش سرار صوف بالا بود
درازی او همچو پهنا بود
بدامان جاهم نخواهد رسید
من آنکس که این بندک آنجا کشید
نمدسان بمالم کنم تخته بند
ستاده جل از وی بمانم نژند
بوی آتش از قرمزی در زنم
بلادش چو پنبه بهم برزنم
کسی کوکه گوید بآن ناشناس
بهر کس پلاس و بماهم پلاس
به پیری چنین داغ میری نگر
که پشمینه پوشی بود تا جور
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، موضوع اصلی به توطئه و نقشه‌ای پیچیده اشاره دارد که در آن فردی دوگوشه و دو رو دارد و در سکوت در میان دیگران ایستاده است. او از شنیدن سخنانی درباره لباس‌ها و داستان‌های مربوط به آنها خبر می‌گیرد و متوجه می‌شود که گروهی قصد دارند سلطنت را به صوفی بسپارند. در این میان، شخصیت اصلی با حالتی غمگین و رنگی قرمز، به مشکلات و ناهمواری‌های زندگی و زمان پیری اشاره می‌کند. او به نوعی از خود و وضعیتش ابراز نارضایتی کرده و به دیگران هشدار می‌دهد که در دنیای پر از فریب و نفاق، همه چیز ممکن است به طور ناگهانی تغییر کند. شعر به نوعی نمایش‌دهنده تزویر و مساله شناخت هویت واقعی افراد در جامعه است.
هوش مصنوعی: کلاهی که دو گوش دارد، در جایی نشسته است و خموش و ساکت مانده.
هوش مصنوعی: از زیبایی‌های او، داستانی شنید، که تمام سخنان را از آن زیبایی برداشت کرد.
هوش مصنوعی: کسی که در موقعیت و مقام خود قرار گرفته، باید توجه کند که می‌خواهند سلطنت را به او واگذار کنند.
هوش مصنوعی: باران به آرامی شروع به باریدن کرد و همچون گرد و غبار به هر سو پاشید و این خبر را در فضا پخش کرد.
هوش مصنوعی: وقتی وضعیت و حال من به روشنی مشخص شد، غم و اندوهی که داشتم جلوه‌گر شد و چهره‌ام را سرخ و گلگون کرد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که گاهی اوقات یک شخصیت یا یک موقعیت به گونه‌ای برخورد می‌کند که با یک حرکت یا عمل، دو نتیجه یا تأثیر را به همراه دارد. به عبارت دیگر، از یک چیز ممکن است دو نتیجه متفاوت و یا دو حالت پیدا شود. ایجاد این تضاد یا جالب توجهی در یک عمل، نوعی اشاره به پیچیدگی‌های زندگی و وضعیت‌های انسانی دارد.
هوش مصنوعی: هزاران تار و پود جامه صوفی در بالا بود و قد او آن‌چنان بلند بود که به وسعت زیاد شباهت داشت.
هوش مصنوعی: من به کسی که این بند را به آنجا کشید، دچار نخواهم شد؛ چرا که من آن شخص نیستم.
هوش مصنوعی: من پارچه نمدی را روی تخته‌ای می‌کشم و در حالی که از او دور می‌شوم، دلم می‌سوزد.
هوش مصنوعی: بوی آتش را از رنگ قرمز استشمام می‌کنم و مانند پنبه، به هم می‌زنم.
هوش مصنوعی: آدمی که به نا‌شناسی می‌گوید برای هر کس پلاس (لباس) و برای ما هم پلاس دارد، در واقع به حالت کنایه‌ای اشاره می‌کند که در مورد برخورد با دیگران دقت و توجه کافی ندارد و به سادگی از کنار مسائل می‌گذرد.
هوش مصنوعی: به سن پیری که می‌رسی، به دقت نگاه کن که چگونه دیگران در سختی‌ها و مشکلات زندگی قرار دارند، همانطور که خودت هم در روزهای دشوار با مشکلات روبرو بودی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.