ضمیر و دلْش ماه و آفتابند

چو امر و هیبتش برق و سحابند

دو شاه دوربین و زود یابند

چو آتش سوی کین جستن شتابند

بدست و دل چو زرباران سحابند

بچرخ ملک هور آسا بتابند

ببخت اندر چو دوران شبابند

[...]

خلق تا در جهانِ اسبابند

همه در کشتی‌اند و در خوابند

گرچه با یکدگر چو اصحابند

سفها بر مثال سیمابند

بعد ازان سالکان چو بشتابند

علم حق در حدیث او یابند

نقش آنها کز اهل محرابند

در جریدهٔ مجرّدان یابند

آنکه در بند مال و اسبابند

همه غرقه میان گردابند

در هر آن خانه‌ای که ره یابند

در شد آمد بسان سیمابند

عامه تا در جهانِ اسبابند

همه در کشتی‌اند و در خوابند

جمله زیر جهان اسبابند

کشت را باد و مشک را آبند

پس همه چون خرند و بی‌تابند

گَرد اسبم چگونه دریابند

سرگران همچو پای در خوابند

پرده‌در همچو تیز درآبند

بدان تا مردم آن جا کم شتابند

ز جادو جادویی‌ها در نیابند

بزرگی بایدت دل در سخا بند

سر کیسه به برگ گندنا بند

در جستن رزق خود شتابند

سازند بدان قدر که یابند

شه کرد شتاب تا شتابند

آن گم شده را مگر بیابند

بجویندش بسی امّا نیابند

بهر سوئی بمردی می‌شتابند

به بابل سرنگون در چاه‌ِ آبند

ولیک از آب جز حسرت نیابند

چو محجوبند ایشان در عذابند

میان آتش سوزان خرابند

همه سر در کمینت می‌شتابند

که تا چون بر تو ناگه دست یابند