چو نزدیک شد بیشه و جای گرگ

بپیچید میرین و مرد سترگ

به گشتاسپ بنمود به انگشت راست

که آن اژدها را نشیمن کجاست

وزو بازگشتند هر دو به‌درد

[...]

بدانست رستم که او سرکش است

که در جنگ همچون که آتش است

وز آن پس به کین سوی او حیله کرد

برآورد بر چرخ گردنده گرد

دو یل نیزه بر نیزه انداختند

[...]

ای یل هامون نورد ای سرکش جیحون گذار

از تو جیحون گشت هامون روز جنگ و وقت کار

عزم تو در هر نخیزی آتشین راند سپاه

حزم تو در هر مقامی آهنین دارد حصار

مانده گرد از باره تو خاره را در سنگلاخ

[...]

مقصور شد مصالح کار جهانیان

بر حبس و بند این تن رنجور ناتوان

در حبس و بند نیز ندارندم استوار

تا گرد من نباشد ده تن نگاهبان

هر ده نشسته بر در و بر بام سمج من

[...]

نثار اشک من هر شب شکر ریزی است پنهانی

که همت را زناشوئی است از زانو و پیشانی

چو هم‌زانو شوم با غم، گریبان را کنم دامن

سر من از سر زانو کند دامن گریبانی

سرم زان جفت زانو شد که از تن حلقه‌ای سازم

[...]

شباهنگام کاهوی ختن‌گَرد

ز نافِ مشکِ خود خوَر را رسن کرد

هزار آهوبره لب‌ها پر از شیر

بر این سبزه شدند آرامگه گیر

مَلِک چون آهو‌یِ نافه‌دریده

[...]

روزی از طالع مبارک بخت

رفت بهرام‌ گور بر سر تخت

هرکجا شاه و شهریاری بود

تاج بخشی و تاجداری بود

همه در زیر تخت پایهٔ شاه

[...]

بیا ساقی آن راحت‌انگیز روح

بده تا صبوحی کنم در صبوح

صبوحی که بر آب کوثر کنم

حلال‌ست اگر تا به محشر کنم

جهان در بد و نیک پروردن است

[...]

بیا ساقی آن می‌که او دلکشست

به من ده که می در جوانی خوشست

مگر چون بدان می دهان تر کنم

بدو بخت خود را جوان‌تر کنم

چو بیداری بخت شد رهنمون

[...]

گه شوی دریا و گردی موج زن

گه درآئی در میان مرد و زن

گه گل و گه بلبل بستان شوی

گه می و گه مستی مستان شوی

گه درآئی همچو احمد سوی غار

[...]

دل بر احوال روزگار منه

رنج بر خود باختیار منه

گل مقصود نشکفد زین خار

خویشتن را تو خیره خار منه

دشمن تست نفس امّا ره

[...]

به مشکاب آب چون مشک زد بر قلم

زد از شام بر صبح صادق رقم

ریاحین فروش گلستان راز

در بوستان سخن کرد باز

به نام خداوند لیل و نهار

[...]

نه تنها عشق از دیدار خیزد

بسا کین دولت از گفتار خیزد

درآید جلوه حسن از ره گوش

ز جان آرام برباید ز دل هوش

ندارد بیش ازین دلاله کاری

[...]

فلک بر خویش پیچان اژدهاییست

پی آزار ما زور آزماییست

گرفتاریم در پیچ و خم او

رهیدن چون توانیم از دم او

نبینی کس کزو زخمی نخورده

[...]

مشاطه این عروس طناز

مشاطگی اینچنین کند ساز

کان پی سپر سپاه اندوه

در سیل بلا ستاده چون کوه

سرگشته چو گردباد در دشت

[...]

ز بعد آنکه خسرو شاه باداد

سر فرهاد را با سنگها داد

نمی شد فکر اویش یک دم از دل

نبود از کار او یک لحظه غافل

نبود از محرمانش جمع بسیار

[...]

آراست روزگار به آیین داد تخت

دولت به بارگاه سعادت نهاد تخت

در باغ سلطنت گل مقصود جلوه کرد

می خواست از خدا همه وقت این مراد تخت

اقبال داشت بیم تزلزل بهر زمان

[...]

ای خوش آن دم که بهر نیک و بدم کار نبود

بیمم از طعنه اغیار و غم یار نبود

روش عاشقی و عشق نمی دانستم

دل بی درد من از درد خبردار نبود

پرده دیده ام آلایش خونابه نداشت

[...]

پس از ادای طواف حج و رسوم عباد

به سیر عرصه گجراتم اتفاق افتاد

قبول جذبه آن آب و خاکم از کشتی

چو دست قابله از مهد برکنار نهاد

چنان به شوق خرامان شدم در آن کشور

[...]

ز مهر سپهر ار کنم شاد جان را

به صابون مهتاب شویم کتان را

زبانم که هرگز بد کس نگوید

ندانم چه بد گفت این اختران را

که این مهر‌نام سرا‌پای کینه

[...]