شده سال آن سرو آراسته

سه بیش از شب ماه ناکاسته

جوانیّ و با ایمنی خواسته

چه خوش باشد این هرسه آراسته

تبیره زنان لشکر آراسته

به دشت آمد و گرد شد خاسته

همه شهر و ره بود پُرخواسته

به آذین و گنبد بیاراسته

به هر خیمه شیون بد آراسته

همه ناله خستگان خاسته

همان فرش خوانیست آراسته

خورنده برو بیکران خاسته

سه چیزست اندر جهان خاسته

که روزی و دانش کند کاسته

مدان به ز دانش یکی خواسته

که ناید همی از دهش کاسته

همه شهرها گشت آراسته

همه راه پر نزل و پر خواسته

به خوبی چو گفتار آراسته

به خوشی چو با ایمنی خواسته

غریو از همه زار برخاسته

بریده دل از جان و از خواسته

سراپرده و خیمه و خواسته

سلیح و ستوران آراسته

به صحرا یکی هفته ناکاسته

کشیدند لشکر همی خواسته

تو خوش خفته و مرگ برخاسته

شبیخونْت را لشکر آراسته

هم اثرط ز زاول شدآراسته

بسی ساخته هدیه و خواسته

چه جفتش چه خوبان آراسته

چه از بی کران گونه گون خواسته

یکی شهر بد نزدش آراسته

پر از خوبی و مردم و خواسته

سرایی پدید آمد آراسته

به از نو بهشتی پر از خواسته

به دشت اندرون شهری آراسته

چو گنجی پراکنده از خواسته

به هر گوشه بد گنبدی خاسته

هوا را به گلشن بیاراسته