آن مرغ که بود زیرکش نام

افتاده به هر دو پای در دام

در دام بلا فتاد ز آغاز

تا خود به کجا رسد سرانجام!

آیا تو کجا و ما کجاییم

[...]

می خواستم که روزه گشایم نماز شام

سر بر زد آفتاب جهانسوز من ز بام

با قامتی که سرو سهی گر ببندش

یک پا ستاده تا به قیامت کند قیام

برداشت پرده از رخ و چون روز عرضه کرد

[...]

داد اجازت به رضای تمام

تا نهم اندر رهٔ مقصود گام

در رمضان شد به سعادت تمام

یافت قران نامهٔ سعدین نام

پخته ازو شد چو معانی تمام

خام بود پختن سودای خام

ریخته ساقی می رنگین به جام

می ز لب شاه رسیده به کام

یافت سرا پرده در آن جا مقام

دشت درآمد زرسنها به دام

کز پدر اول برسانش سلام

وآخرش آئین دعا کن تمام

گر گهر صلح پذیرد نظام

حلقه بگوشم، به رضای تمام

جامه هندی که ندانند نام

از تنگی تن بنماید تمام

باز پسر گفت که ، بالاخرام !

کز تو برد مایهٔ تخت تو نام !

ریخت پس آن گاه به مهر تمام

داروی تلخش ز نصیحت به کام

گر شودت خصم به تدبیر رام

تیغ نشاید که کشی از نیام

از سه حصارش دو جهان یک مقام

و از دو جهان یک نفسش ده سلام

جعد که پیچیده به پا در خرام

ماهی ساق آمده در پای دام

باده چو خورشید پگه تا به شام

کرده طلوعی و غروبی به جام

چرخ یکی شد به دو ماه تمام

بزم یکی شد به دو دور مدام

براقی پیشکش کردش فلک گام

که وهم از وی به حجت تگ کند وام

چو آن را دیده شد آغاز و انجام

به هندی بود در وی بیشتر نام

ز بی‌انصاف نتوان یافت این کام

که عمیا، بصره را به گوید از شام