آن زمان از ریا و عجب رهی

که شوی پیر را رهین و رهی

هست در نفس دار و گیر بسی

که نداند به غیر پیر کسی

نفس افعی و پیر خضر شعار

[...]

گرچه آمد بسیط اصل کلام

باشد آن را مراتب و اقسام

هست اصل بسیط آن ز صفات

ز صفاتی که هست لازم ذات

حق تعالی حقایق اسرار

[...]

گازری در در نواحی بغداد

بود در کار گازری استاد

بر لب دجله گازری کردی

روزی خود ز گازری خوردی

بر لب آب دایما می دید

[...]

هر نفس نورسیده مهمانیست

پاس او دار اگر تو را جانیست

واجب آمد به موجب اسلام

حسب مقدور ضیف را اکرام

خاصه اکرام این گرامی ضیف

[...]

چون سکندر به قصد آب حیات

کرد عزم عبور بر ظلمات

بر زمینی رسید پهن و فراخ

راند خیل و حشم در آن گستاخ

هر کجا می شد از یسار و یمین

[...]

در خم این گنبد عالی اساس

چیست شغل شاکر منعم شناس

در مقام شاکری بودن مقیم

بر کرم های جهاندار کریم

آن کرم خاصه که حکمش شامل است

[...]

چون سلامان ماند از ابسال اینچنین

بود در روز و شبش حال اینچنین

محرمان آن پیش شه گفتند باز

جان او افتاد ازان غم در گداز

داشت با ابسال صد اندوه بیش

[...]

در خم این دایره نقش بند

چند شوی بند به هر نقش چند

نقش رها کن سوی بی نقش رو

دیده به هر نقش چه داری گرو

نقش چو پرده ست و تو ز افسردگی

[...]

رونق ایام جوانیست عشق

مایه کام دو جهانیست عشق

میل تحرک به فلک عشق داد

ذوق تجرد به ملک عشق داد

چون گل جان بوی تعشق گرفت

[...]

ای ملک زاده اقلیم وجود

پدرت خیل ملک را مسجود

سایبان حرمت چرخ برین

تختگاه قدمت گوی زمین

«ولقد کرمنا» تاج سرت

[...]

ای که از طبع فرومایه خویش

می زنی گام پی وایه خویش

خاطر از وایه خود خالی کن

زین هنر پایه خود عالی کن

بهر خود گرمی جز سردی نیست

[...]

ای درین خوابگه بی خبران

بی خبر خفته چو کوران و کران

سر برآور که درین پرده سرای

می رسد بانگ سرود از همه جای

بلبل از منبر گل نغمه نواز

[...]

عزیز مصر چون آن مژده بشنید

جهان را بر مراد خویشتن دید

منادی کرد تا از کشور مصر

برون آیند یکسر لشکر مصر

ز اسباب تجمل هر چه دارند

[...]

چو گردد کشته پنهان ماند این راز

ز کشته بر نیاید هرگز آواز

یکی گفت این به بی دینیست راهی

که اندیشیم قتل بی گناهی

اگر اسب جفا رانیم آخر

[...]

چو مالک را برون از دست رنجی

فرو شد پای ازان سودا به گنجی

نمی آمد به روی آن دلارای

در آن ره بر زمین از شادیش پای

به بویش جان همی پرورد و می رفت

[...]

خوش آن بیدل که دولتیار گردد

به گرد خاطر دلدار گردد

برون آید تمام از خواهش خویش

دهد در خواهش او کاهش خویش

چو خواهد جان روانی بر لب آرد

[...]

پی راحت جان آگاه خویش

مهیا کند توشه راه خویش

فن خویش نیکی کن ای نیک زن

که به گر بود نیک زن نیک فن

همه کارها را به یزدان گذار

[...]

طاب ریاک ای نسیم شمال

قم و سر نحو کعبة الآمال

نفس از وی صدق مشکین کن

راه اخلاص رفتن آیین کن

از خراسان ببند بار نیاز

[...]

سقاک الله یا خیر المغانی

ولا اخلاک عن وصل الغوانی

تویی آن آسمان بیت معمور

که در روی زمینت نیست ثانی

ز خورشید جهانسوز حوادث

[...]