به ناکام بر پشت جرمه نشست

به خون جگر شست از خویش دست

به سرو خرامان برآورد خم

زده بر فلک ز آتش دل علم

رخ آورد در دم سوی نیمروز

[...]

چو خورشید سر بر زد از کوهسار

پدید آمد از دور جمعی سوار

بدند از پی سام در جست‌وجوی

ز هر سو نهاده برین دشت روی

چو دیدند مر سام را دردناک

[...]

زبان برگشودند کای نامدار

عنان دل خویش را گوش دار

چرا خویش را در جنون افکنی

دل خسته در بحر خون افکنی

مده دل به نقشی که باشد خیال

[...]

چو آگه نه اید از دل ریش من

مرانید ازین سان سخن پیش من

مرا نقش دیوار دانید و بس

که ناید به چشمم کنون نقش کس

مه عالم آرا به طلعت نکوست

[...]

جدا شد ازیشان یل صف پناه

برآمد به یک ره خروش از سپاه

یکی گرد بر سام همزاد بود

که نامش گرانمایه قلواد بود

ز یک دایه با یکدگر خورده شیر

[...]

قضا را که قلواد در پیش بود

ز موئیدن سام دل ریش بود

به نزدیک دریا چو اندر رسید

چهل زنگی دیوکردار دید

یکی کاروان دید بربسته دست

[...]

درین گفت سام و سری پُر ز خواب

به خواب اندرون دید کز روی آب

فریدون فرخ پدیدار گشت

بیامد بر سام نیرم گذشت

بخندید و گفت ای گرانمایه سام

[...]

برش رفت و زد بر سرش ناگهان

که از وی به یک ره بپرید جان

به پا اندر آمد به ناگه سرش

خور ماهیان شد همه پیکرش

جهان پهلوان چون بپرداخت زو

[...]

بگفت و روان کرد از دیده آب

گرفت آن کمرگاه جنگی غراب

بپوشید خفتان جهان‌پهلوان

درافکند بر اسب برگستوان

سوی بیشه شد همچو شیر ژیان

[...]

سران سپاهش پذیره شدند

ز دیدار او جمله خیره شدند

بسر بر نهادند تاج زرش

فشاندند لعل و گهر بر سرش

درفش کیانی برافراختند

[...]

بدین سان چو پاسی ز شب درگذشت

ز خون دل آتش ز سر درگذشت

نظر کرد آزاده قلواد را

یلی راستی سرو آزاد را

نشسته ندید اندر آن بارگاه

[...]

چو دید آنکه با دختری خوب روی

سخن گفت و پر رشک گردید ازوی

ز افسون‌گری سام را در ربود

به روی هوا رفت مانند دود

بر مرغزاریش آورد باز

[...]

روان سام نیرم به عزم شکار

به گلگون برآمد چو ابر بهار

کجا در رکابش پلنگ افکنان

چو سلطان سیاره خنجرزنان

کمرکش بتان قیامت قیام

[...]

بدو گفت کای رشک سرو سهی

فروزان ز تو فر شاهنشهی

بگو کز کجائی و نام تو چیست

درین مرز فرخنده کام تو چیست

زمین را ببوسید فرخ سوار

[...]

همان لحظه چون سام مشکین نقاب

فرو رفته یک لحظه چشمش به خواب

خوشا طلعت دوست دیدن به خواب

ولی کس نبیند به شب آفتاب

خوشا با خیال سر زلف یار

[...]

وز آن جا به گنجینه دژ کرد روی

بر آهنگ جادو شده جنگ‌جوی

سر شهریاران کشورگشای

که بد سام آن گرد فرخنده رای

خروشنده چون ابر بر پشت کوه

[...]

سراینده دهقان مُوبد نژاد

ز سام نریمان چنین کرد یاد

که چون ژند جادو چنان کشته شد

ورا دولت و بخت برگشته شد

یکی دیو بد پر ز شور و غریو

[...]

بشد کشته آنجا مکوکال دیو

که بد چین و ماچین از آن پرغریو

دو صد دیو کردند آنجا نظر

مکوکال دیدند بر ره گذر

فتاده در آنجا به خون و به خاک

[...]

تذروی برون جسته از چنگ زاغ

به پرواز شد باز بر طرف باغ

گوزنی درافتاده از تیغ کوه

شده از کف ژنده پیلی ستوه

بدان سایه افکنده پران همای

[...]

خورش کمترین گوهری بر کمر

مهش کمترین کوکبی بر سپر

ارم نقشی از صحبت بزم او

قیامت نموداری از رزم او

نسب دارد از گرد گرشاسب چیر

[...]