بر فلک تابد مسیحا رشته زنار ما

بر زمین منصور افرازد ستون دار ما

از معاصی توبه می‌کردیم پیش از عاشقی

این زمان عصیان شود از کفر استغفار ما

از شبان وادی ایمن نفس سوزان‌تریم

[...]

ساقی بشو دورنگی امید و بیم را

بنما به ما حقیقت رنگ قدیم را

حرف فریب آدم و ابلیس تا به چند

چندی بگو ترانه نقل و ندیم را

از ساغر درست خودم بخش جرعه ای

[...]

از چاه غبغبش به درآورده ماه را

بر ماه، عقرب سیهش بسته راه را

عابد که بیندش به درآید ز خانقاه

سلطان که یابدش بگذارد سپاه را

گر روز حشر پرده ز رویش برافکنند

[...]

از کف نمی دهد دل آسان ربوده را

دیدیم زور بازوی ناآزموده را

من در پی رهایی و او هر دم از فریب

بر سر گره زند گره ناگشوده را

دل در امید مرهم و این آهوان مست

[...]

خانه در کوی مغان کردم خراب

عاقبت هم طبع گشتم با شراب

دهر پیرم کرده اما ذوق عشق

گرم تر دارد مزاجم از شباب

از جوانی هست ذوقی در سرم

[...]

سبزه عیش ز بوم و بر هجران مطلب

نیشکر حاصل مصر است ز کنعان مطلب

رسن زلف پی حیله درآویخته اند

جز دل تشنه از آن چاه زنخدان مطلب

در دیاری که سجود خم ابرو رسمست

[...]

به حرف اهل غرض قرب و بعد ما بندست

دل شکسته ما را هزار پیوندست

از آن دمم که به حیرت فکنده دیدن او

نگه به گوشه چشمم هنوز در بندست

نگه دلیر نشد تا مژه به پیش آمد

[...]

یک آه گرم صیقل زنگار عالمست

موقوف لب گشادن ما کار عالمست

مشاطه فراق تو بر چهره ام نوشت

خونابه ای که گونه رخسار عالمست

خودرایی خیال تو از دیده ام رماند

[...]

هوا بدیهه رسانست و باغ موزون است

به هر ترنم مرغی هزار مضمون است

زبان بلبل شوخ از سخن نمی افتد

اگر چه خورده گل همچو در مکنون است

بهوش زی که تو گر از برون نمی بینی

[...]

این پیش خیل کج کلهان از سپاه کیست؟

وین قبله یی که کج شده طرف کلاه کیست؟

دامن کشان چو ابر به گلزار می رود

تا آب نرگس که و برق گیاه کیست؟

پایم به پیش از سر این کو نمی رود

[...]

گل بیداد دسته بسته اوست

مهر در دل خسک شکسته اوست

همه جا ناخن تصرف بند

هر کجا سینه‌ای است خسته اوست

این که گم گشته عهد و شرط وفا

[...]

عشق مرا زبان حکایت بریدنیست

مکتوب سر به مهر دلم ناشنیدنیست

رازی که در دلست ز دل بایدم نهفت

گل های ناشکفته این باغ چیدنیست

جلد و بیاض و دفترم از راز دل پر است

[...]

در آشیان ما پر و بال هما رسید

هرجا رسید سایه دولت ز ما رسید

بلبل نمی شود که ننالد به بوستان

گلبن ز صوت و نغمه به نشو و نما رسید

کس ماجرای بلبل و پروانه حل نکرد

[...]

باز نرگس را گلستان صاحب افسر کند

شاخ گل منبر نهد بلبل خطابت سر کند

غنچه گردد سبز مغفر سبزه زنگاری قبا

روز عرض آمد که هرکس برد خود دربر کند

از گل مستان بروید تاک می شوریده وار

[...]

این جا نه بهر سنگ سیه نور فروشند

این مایه بینش نه بهر کور فروشند

فریاد که هرکس به اسیری فتد او را

شرطست که از خویش و وطن دور فروشند

غیرت نگذارد که به چشم و دل منکر

[...]

افسانه شیرین مرا گوش نکردند

صد تلخ چشیدم شکری نوش نکردند

یک خرده گرفتند پس از نکته بسیار

گشتیم فراموش و فراموش نکردند

ما روزه ازین مائده بر خشک گشادیم

[...]

گهی که وقت علاج دماغ من باشد

نسیم در یمن و نافه در ختن باشد

مقیدم به بت خود چنان که می خواهم

نه بت پرست، نه بت گر، نه بت شکن باشد

ز طور عشق همه کار عقل دیگر شد

[...]

درین سپید رقم قسمت و حواله نماند

اثر ز مهر و خط این کهن قباله نماند

هزار قرن برین قصر قیروان بگذشت

مسایل و حکم و دفتر و رساله نماند

ز باب رحم و مروت نشان چه می جویی

[...]

عنان دل ز خودرایی به فریادم نگه دارد

بنالم کاندر آن دل ناله مظلوم ره دارد

دل دیوانه ام را گنج در ویرانه افتادست

گدایی عشق بازی با جمال پادشه دارد

چو گوید کفر مجذوبی به استغفار حاجت نیست

[...]

امروز کار و بار جهان را خراب گیر

فردا که شنبه است شگون از شراب گیر

دریاب سرخوشان چمن را بر هر صبوح

شبنم به روی بستر نرگس به خواب گیر

از سرو سرفراخته صوت حزین شنو

[...]