علی نمود مصفا جمال علم یقین را

فکند پرده ز رخسار ناز شاهد دین را

علی ز تیغ شرربار و منطق گهر آگین

گسست عروه کفر و ببست حبل متین را

نمود نصرت پیشینیان ز غیب ولیکن

[...]

سزد ار سجده برد میر فراهانی را

گر ز خاقان گذرد مرتبه خاقانی را

ای امیر قرشی زاده کت اعجاز سخن

بند بر ناطقه زد منطق سحبانی را

گر برند اینگهر نظم تو در سوق عکاظ

[...]

عجبی نیست مر آن آیت ربانی را

گر کند زنده ز نو حکمت لقمانی را

ای بتاریک شب کفر برافروخته باز

پدرت در ره دین شمع مسلمانی را

اگر آن آیت رخشنده هویدا نشدی

[...]

تقدیم دوست کردم تصویر خویشتن را

تا جای من ببوسد آن روی چون سمن را

ای عکس چهره من چو میرسی به کویش

در پای او افشان یکباره جان و تن را

زان طره معنبر کان ماه ار بچنبر

[...]

ای نگهبانان آیین ای دلیران در حروب

ای مدیران جراید ای خطیبان در خطوب

ای حواریون احمد ای هوا خواهان حق

ای بزرگان قبایل ای رئیسان شعوب

ای علمداران امت ای نوامیس خرد

[...]

شنیدم کودکی گفتا به همشاگرد خود یارب

بمیرد این معلم کز جفایش جان ما بر لب

بگفتش سودنی زین کار زیرا دیگری آید

بجایش گر فرج خواهی بگو ای کاشکی امشب

شکستی تخته تعلیم و بابا رفتی از دنیا

[...]

به نخواهد گشت هرگز کار دیوان عدالت

تا که دارد امجدالسلطان در آن مسند دخالت

امجدالسلطان مگو دریاچه حرص و شقاوت

امجدالسلطان مگو دیباچه کید و جهالت

جهل را تفسیر و عنوان حرص را مقیاس و میزان

[...]

بیا که ملت ایران حقوق خویش گرفت

شبان دادگر از چنگ گرگ میش گرفت

رسید قاضی ایوان داد و در ایوان

جلوس کرد و ره اعتدال پیش گرفت

یکی فرشته اردیبهشتی از مینو

[...]

حسینا دولتی جاوید و عمری جاودان بادت

جهانرا گنجهای شایگانی رایگان بادت

بکوری چشم عین الدوله و ادبار میرآخور

فریمان ز فرمان اسب دولت زیرران بادت

نفوذ امرت از صحرای ز یدر باد تا بیدر

[...]

نه عمر رفته دگر باره آید اندر دست

نه تیر چون ز کمان جست آید اندر شست

چو عمر رفته نیاید بدست آن بهتر

که در حوادث آینده خفته باشی و مست

ترا ز خواب چهل ساله ننگ و عار مباد

[...]

لسان را سحر در طی لسانست

مه و خورشیدش اندر طیلسانست

عروس فضلش اندر حجله طبع

چو در فردوس خیرات حسانست

لسانا ای که کلک در فشانم

[...]

ابوالفتح اسکندری گفته است

کلامی بلفظ دری گفته است

مپندار کز گفته آدمی است

که این داستان را پری گفته است

ابوالفتح اسکندری این کلام

[...]

غلام همت آنم که خاک عشق سرشت

مرید فکرت آنم که راه انس نبشت

خوشا دیار محبت که اندر آن وادی

طراز کعبه شود فرش عاکفان کنشت

مکن ملامت و آزار بندگان خدای

[...]

مطرب ساوجبلاغ زاغ و کلاغ است

بربط و طنبور آن صدای الاغست

شوره گز و تنگز و سپند و شتر خار

سرو و گل و یاسمین و لاله باغست

در بر صحرا ز برف دیبه اکسون

[...]

تقدیم دوست کردم قرقاول محبت

کز وی شنید مغزم بوی گل محبت

ای خرم آنزمانی کاندر حضور آن شه

جوشد صراحی دل از غلغل محبت

پای نشاط کوبم اندر بساط رفعت

[...]

همی بنازد ملک و هی ببالد بخت

بزیر سایه دارای تاج و داور تخت

ملک مظفر دین شهریار ملک آرای

که تخم داد پراکنده و جان کین پرهخت

هم از اتابک اعظم که دست فکرت وی

[...]

در دلم جز هوای اقدس نیست

و اندران باغ جای هر خس نیست

غیر را ره در این سرا نبود

خانه از او است از دگر کس نیست

قله قاف جای سیمرغ است

[...]

چو پنچ و بیست ز سال هزار و سیصد رفت

از آنزمان که به یثرب ز مکه احمد رفت

سر آمد حکما محسن بن بوالقاسم

به میهمانی حق سوی خوان سرمد رفت

به سوق روضه رضوان روان پر نورش

[...]

چکیده لعل معروق به صفحه سمنت

و یا ز رشحه می سرخ گشته پیرهنت

بطرف دامنت آلوده خون مگر صنما

خدا نکرده گریبان گرفته خون منت

شنیده ام که گلستان شده است لاله ستان

[...]

از آندمی که پدیدار گشت هوش نخست

پی نماز کمر بست پیش یزدان چست

چو سرور است شد و چون بنفشه سر در پیش

چو غنچه دوخت لب از گفتگوی و چون گل رست

سپس بگفته یزدان شد از سپهر بخاک

[...]