ای برتر از آنکه عقل دراک

در راه تو دم زند ز ادراک

هر کس که بکوی وحدت آمد

قسمش همه درد و حیرت آمد

کس را بتو هیچ دسترس نیست

[...]

خویشتن عارفست و معروفست

خویشتن واصفست و موصوفست

یا مغیث المذنبین معطی السؤال

یاانیس العارفین،یا ذوالجلال

ای ز عشقت هر دلی را مشکلی

وی ز شوقت در جنون هر عاقلی

در تمنای تو دل سودازده

[...]

صدر عالم،آفتاب شرع ودین

صفوت آدم،نبی المرسلین

در دریای نبوت جان او

«لی مع الله »آیتی در شأن او

روح پاکش معدن صدق وصفا

[...]

ای دریغا! عمر من بر باد شد

بر من از غفلت بسی بیدادشد

قدر نقد عمر را نشناختم

حسرتا!کین نقد را در باختم

داد غفلت روزگارم را بباد

[...]

«زمرة العشاق،قد قرب الوصال »

«زبدة العشاق،لاتمشوا،تعال »

«ایها الاحباب،قوموا،لاینام »

«اشربوا من کأسه سرب المدام »

تا بکی از خویشتن غافل؟دریغ!

[...]

بود زنگی زاده ای، بی دین و داد

غول غفلت داده عمرش را بباد

داشت در خم چند من دوشاب درد

از قضا موشی در آن افتاد و مرد

موش را بگرفت و بیرون کرد زود

[...]

بنده را در عنفوان، دور از دیار

درد غربت جمع شد با درد یار

سال عمرم بیست، یا خود بیش و کم

نور عرفان دردلم می زد علم

داشتم در کلبه احزان خویش

[...]

مرحبا!ای سایل شیرین سؤال

در بیان نفس خود بشنو مقال

صانعی،کو انس و جان راآفرید

عقل ونفس وقلب وجان راپرورید

دادانسان را کمال از چار چیز

[...]

هر دلی کو پیرو اماره شد

از بلاد معرفت آواره شد

آتش اماره هرجا بر فروخت

خرمن جانر از خشک وتر،بسوخت

گرچه نتوان گفتن اوصافش تمام

[...]

یک صفت عجب آمد این اماره را

بوالعجب عفریت مردم خواره را

عجب چبود؟آنکه نفس شوم کید

خویشتن فایق نهد بر عمر و زید

وز خود اندر خویشتن دارد نظر

[...]

هر کرا قصد حریم کبریاست

دشمنش در راه دین کبر و ریاست

گربه باشد هرکه دارد این صفت

سگ به ازوی،پیش اهل معرفت

حب دنیا مظهر وصف ریاست

[...]

خارپشتی بد میان کوهسار

خویشتن را کرده پنهان زیر خار

در گریبان برده سر فارغ ز خلق

هم ز خارخویش خود را کرده دلق

در میان سنگلاخی تشنه لب

[...]

هر کرا دلق ریا در بر بود

از سگان کوی واپس تر بود

نیست درویشی بزرق و شید و شین

تاج درویشست ترک عالمین

هرگز از دلق ریا بر سر میار

[...]

عالمی را کین صفت بر سر زند

آتش اندر دین پیغمبر زند

راه باطل پیش گیرد روز وشب

وز جدل ماند میان سوز تب

با مسلمان شود در بحث عاق

[...]

چون هوی بر حب دنیی شد مزید

بختت اندر نفس شوم آمد پدید

شبهه و شک اصل بخلست،ای پسر

باتو گویم اصلها را سربسر

حب دینی اصل شک وشبهه دان

[...]

عارفی خوش گفت با مردی بخیل:

ای بدست ناجوانمردی ذلیل

تا بخیلی چون زنان بی زهره ای

دایم از وصل خدا بی بهره ای

وصل او در بذل جانست، ای علیل

[...]

کرده است از لطف خود یزدان ما

هر صفت چون گوی در چوگان ما

همچو گویی هر صفت گردان بود

لیک گردش در خور میدان بود

قدرتش چوگان و میدانش امل

[...]

بود در گیلان سپهبد زاده ای

نیک مردی،مقبلی،آزاده ای

مملکت را پاک کرد از شر و شین

با لقب نامش: جلال الدین حسین

پادشاهی بس ارادتمند بود

[...]

چون نظر از ذات بیچون قدیم

برصفات خویشتن بودش مقیم

عشق را جنبش ازآنجا شد عیان

گر طلب کاری حقایق را بدان

داشت بر افعال خود دایم نظر

[...]