زمانه چو کارم دلارای کرد

دلم داستانی دگر رای کرد

یکی مهتری داشتم من به شهر

که از دانش و مردمی داشت بهر

جوانی که هر کس که او را بدید

[...]

دل مرد دستور از او گشت شاد

برون آمد او، سر سوی ره نهاد

چنان لشکری برد با خود گزین

که خسته شد از نعل اسبان زمین

برآمد به جای نشان با سپاه

[...]

همان گه بفرمود تا زآن گروه

تنی صد شدند از بر تیغ کوه

همی راه دشمن نگهداشتند

خروش از بر چرخ بگذاشتند

همان شب یکی کنده فرمود شاه

[...]

بدو آتبین گفت دادی تو داد

از این بیش گفتار دیگر مباد

سپه باز گردان تو ایدر بپای

که با تو بکوشم به زور خدای

بفرمود تا بازپس شد سپاه

[...]

کنون بازگردم به گفتار کوش

ز دهقان دیندار بشنو به هوش

چو سالار چین با سپه برگرفت

سوی شهر خمدان ره اندر گرفت

همه شهرهایی که بر راه بود

[...]

دل پیل دندان ز غم یافت درد

به ضحّاک جادو سبک نامه کرد

که بگریخت آن بدنژاد آتبین

ز کوه بسیلا، نه از راه چین

به راهی که بر قاف دارد گذر

[...]

به دریا سوی مرز ماچین شتافت

کرا از جزیره بدان مرز یافت

ز هرگونه ای دادشان برگ و ساز

به سوی جزیره فرستاد باز

سه سال اندر آن مرز ماچین و چین

[...]

یکی پاسخ نامه فرمود و گفت

که با مغز مردم خرد باد جفت

سخنهای بیهوده گفتن چنین

ز راه خرد نیست و آیین و دین

نه با داد و با راستی در خورَد

[...]

دگر روز برداشت لشکر ز جای

جهان پر شد از ناله ی کوس و نای

دو لشکر برابر فرود آمدند

ز بیشه به هامون و رود آمدند

فرستاد کارآگهی شاه چین

[...]

چو گفتار آن مرد شیرین سخُن

یکایک شنیدند سر تا به بن

ز شهر و ز بازار و مردم که بود

سراسر هوای فریدون نمود

سپاهی ز فرمان برون برد سر

[...]

چو بگذشت از این گونه ده سال بیش

دبیر شهنشاه پاکیزه کیش

پیاده یکی مرد را از نهان

فرستاد نزدیک شاه جهان

که این بدگهر سر ز فرمان بتافت

[...]

بفرمود تا قارن آمد برش

سر پهلوان همه لشکرش

بدو گفت گفتم تو را من ز پیش

که از ره بتابد چنان زشت کیش

چو آمدش گنج و بزرگی به دست

[...]

بدو خلعت خسروانی فگند

ز تخت و کلاه و ستام و سمند

به ایرانیان داد بسیار چیز

سپاه دگر را درم داد نیز

سپاه برادرش را همچنین

[...]

چو روز مصاف آمد و گاه جنگ

به او بازخورد آن دلاور نهنگ

بدانست کآن کوش گردنکش است

که در حمله مانندهٔ آتش است

منوچهر را نیز بشناخت کوش

[...]

همی تاخت تا پیش کاووس شاه

ببردندش و برگشادند راه

ببوسید پس پایه ی تخت اوی

بسی آفرین خواند بربخت اوی

ز شاهانش بستود و بردش نماز

[...]

یکی چار طاقی بنزدیک شهر

شده زهرِ آن شهر از او پادزهر

برآورده دیوارش از زرّ پاک

نه چوب و نه سنگ و نه خشت و نه لاک

ز زر بر نهاده بر او چار در

[...]