از بیم غصه شب و خوف ملال روز

روزم خیال شب کشد و شب خیال روز

آسوده خسته یی که بخواب عدم بود

وارسته از عذاب شب و قیل و قال روز

شب همچو شمع سوخته و روز مرده ایم

[...]

اشارت تو بجان دادنم بشارت بس

مرا به تیغ چه حاجت همین اشارت بس

چنان بشارت وصل تو شادمانم کرد

که گر تو نیز نیایی همین بشارت بس

چو کشته تو شوم بر مزار من بخرام

[...]

هرگز گلی نچید دل من ز باغ کس

روشن نگشت خانه من از چراغ کس

بر مژده وصال دگر دل نمی نهم

بازی نمیخورم دگر از لهو و لاغ کس

در عشق اگرچه هیچ فراغت دلم نیافت

[...]

حال من دور از آن جمال مپرس

رنگ و رویم بین و حال مپرس

پرسی از من که چیست حال دلت

گر ز من میکنی سیوال مپرس

عشق از آغاز حال خون رز است

[...]

نوازش تو قیامی ز سرو قامت بس

مگر قیام تو آمرزش قیامت بس

چو نخل گل دگران خویش اگر بیارایند

ترا همین گل رخسار و سرو قامت بس

چو دورم از بهشتی صفت چه سوزی باز

[...]

نظر بنرگس او کن ز خشم و ناز مپرس

ز گریه حال دلم بین ز ناله باز مپرس

به بین زبانه آتش ز چاک سینه من

خبر زدود دل و آه جانگداز مپرس

حدیث بلبل بیدل که چون جگر خونست

[...]

تا غرق بحر خون نشوی از جفای کس

بیگانه شو ز خلق و مشو آشنای کس

گنج نهان عشق بکس فاش چون کنم

من بر خود اعتماد ندارم چه جای کس

آن لب کرم کشد طمع بوسه نیستم

[...]

گو جام جم مباش، سفال شراب بس

لب تشنه را ز هر دو جهان یکدم آب بس

حرف محبت است مراد از جهان رقم

یک نکته فهم گر کنی از صد کتاب بس

ای آفتاب حسن نگاهی مرا بس است

[...]

گدای دل شو و فارغ ز پادشاهی باش

امیدوار به بخشایش الهی باش

غرض ز حلقه ذکر وز بزم می مستی است

تو مست باش و بهر شیوه یی که خواهی باش

گرت هواست شراب صبوح با رندان

[...]

مستم و در جوش می بینم دل مجنون خویش

آتشم ای گریه منشان تا بریزم خون خویش

گر نریزی جرعه یی در کام من چون دیگران

خنده یی در کار من کن از لب میگون خویش

جمعی از وصل تو شاد و جمعی از جام تو مست

[...]

غم پریشان سازم از مستی چو زلف پرخمش

تا پریشان تر شوم ز آشفتگیهای غمش

من طبیب عشقم و دانم دوای دل نکو

زخم دل هردم ز داغی تازه باید مرهمش

اشک گرم عاشقان هر قطره بحر آتشی است

[...]

مرو از دیده چو برق و بمن زار ببخش

بارها سوخته یی خرمنم انبار ببخش

شرف صحبت گل محو کند زشتی خار

نیکی خود نگر و جرم من خوار ببخش

کرد دل میل تو و دیده بود اشک افشان

[...]

آن پریرو هرکه خواهد دست دل در گردنش

تا ندارد دست از عالم نگیرد دامنش

باشد از گمگشتگی یابی چو مجنون ره بدوست

ورنه آن آهوی مشکین کس نداند مسکنش

برق حسن او نخواهد از درخشیدن نشست

[...]

ای دل گه وصلش بجوار دگران باش

چشم تو فضول است خدا را نگران باش

چون عمر گرامی گذرد باد صبوحی

برخیز و دمی واقف عمر گذران باش

خواهی که نباشد خبر از تلخی مرگت

[...]

چون کعبه هرانکس که نشد شاد بکویش

گر قبله بود کس نکند روی برویش

هرگه به تبسم بگشاد آن دهن تنگ

بر تنگدلان رحم نشد یکسر مویش

از بسکه کشد غنچه صفت رو بهم از خشم

[...]

امشب که چراغ نظری چرب زبان باش

دل نرم کن ای شمع و مرا مرهم جان باش

حسنت بصفا بهتر از آن گشت که بودست

زنهار که در حسن وفا هم به از آن باش

خواهی که سرافراز شوی در همه عالم

[...]

در کوی تو تا کس قدم از ما ننهد پیش

ما سر بنهادیم که کس پا ننهد پیش

المنه لله که ز عشق تو رسیدیم

جایی که کسی پای از آنجا ننهد پیش

قسمت مگر این بود که از جام وصالت

[...]

دلا چو باز گریزان ز وصل مردم باش

دمی بهر که بر آری دمی دگر گم باش

اگر هوای نشستن به صحبتی داری

درون میکده بنشین مصاحب خم باش

مباش بیهده گو بلبل خوش الحان شو

[...]

گریه خواهد ریخت خون من تو خود آسوده باش

خون این آلوده گو از دیده ها پالوده باش

از سگ خود عفو کن آلودگی وز در مران

ای همه پاکان سگ تو گو یکی آلوده باش

چون سرم معراج عزت یافت از فتراک تو

[...]

ما که از اول بلی گفتیم با دلدار خویش

تا قیامت بر نمیگردیم از گفتار خویش

می بمستان ده که عاشق تشنه دیدار تست

جان ما را مست کن از شربت دیدار خویش

کفر و ایمان هر دو را سررشته از یکرنگی است

[...]