... بسوزد از تف تیغ تو زیر آب نهنگ

کلنگ وار بترسد در آشیان سیمرغ

چو باز دار تو بر پای باز بندد زنگ

نهیب و سهم تو را در جهان چنان اثرست

که زنگ باز تو سیمرغ را کند چو کلنگ

ز مهر و کینه تو هر کجا رسد اثری ...

... تا کی از شهنامه و تاریخ شاهان کهن

تاکی از دیو سفید و رستم و سیمرغ و زال

کس ندید از قاف تا قاف جهان سیمرغ و دیو

قیل و قال است این چرا باید شنیدن قیل و قال ...

... مرغی است خدنگش که همی از فزع او

سیمرغ نیارد که ز هم باز کند بال

آن قوم که آرند سوی طاعت او روی ...

... بیش صد دریای جوشان هست ناپیدا کران

شکل پیلان بر زمین چون سایه سیمرغ بود

اندر آن اقلیم گفتی هست سیمرغ آشیان

زان سپاه از هندو و کرد و عرب گفتی مگر ...

... منقار باز و چنگل شاهین او بدید

سیمرغ از آن نهیب نهان شد در آشیان

برهان راستی و درستی یقین اوست ...

... همچو آتش در دخان و همچو در آتش دخان

جون برآید ابر پرسیمرغ گردد روی چرخ

پر هر سیمرغ بر روی زمین گوهرفشان

از هوا هر ساعتی بر ابر بدرخشد درخش ...

... ز منقار باز تو ترسد همی

اگر هست سیمرغ در آشیان

سعادت در آن خانه گیرد کمین ...

... اگر شکار به شاهین او کند دولت

کند ز سینه سیمرغ طعمه شاهین

وگر عطاش به میزان چرخ برسنجند ...

... غمم را هیچ غمخواری ندیدم

به قاف عشق بر سیمرغ شادی

اگر دیدی تو من باری ندیدم ...

... خود را چو همای از چه قبل می دانند

کز چشم چو سیمرغ همی پنهانند

... چگونه توانید بیرون برید

که سیمرغش از بر نشاید پرید

فراوان مرا هست دریا شناس ...

... طلسمی بزرگ است و جایی شگفت

یکی نغز سیمرغ پرداخته

ز سیم سپید از برش ساخته ...

... جان همه عاشقان سغبه سودای تست

وصل تو سیمرغ گشت بر سر کوی عدم

خاطر بی خاطران مسکن و ماوای تست ...

با او دلم به مهر و مودت یگانه بود

سیمرغ عشق را دل من آشیانه بود

بر درگهم ز جمع فرشته سپاه بود ...

... گر ز وفا آگهید قصد فرس کم کنید

روی نبینیم ما دیدن سیمرغ را

نیست چو مرغی کنون ز آه و نفس کم کنید ...

منسوخ شد مروت و معدوم شد وفا

زین هر دو مانده نام چو سیمرغ و کیمیا

شد راستی خیانت و شد زیرکی سفه ...

... خرد کمتر از آن باشد که او در وی کند منزل

مغیلان چیست تا سیمرغ در وی آشیان دارد

حواشی و عاء فکر خون پرورد خواهد شد ...

... عقل جزوی کی تواند گشت بر قرآن محیط

عنکبوتی کی تواند کرد سیمرغی شکار

گرچه پیوستست بس دورست جان از کالبد ...

... از درون جان برآمد نخوت و حقد و حسد

تا که از سیمرغ رستم گشت بر اسفندیار

تا ندانی کوشش خود بخشش حق دان از آنک ...

... ناله داوود هم برخاست از صحرای غیب

حضرت سیمرغ کو تا بشنود آن ناله زار

آفتاب اینک برآمد چند خسبم همچو کوه ...

... نه درین گمشد هنوز آن گوهر اسرار دار

تا دل لاله سیاهست و تن سیمرغ گم

طالبان را در قدم آبست و در آتش وقار ...

... گر نعیم آید مناز و گر جحیم آید منال

مردن آن باشد که متواری شود سیمرغ وار

هشت جنت زیر پر و هفت دوزخ زیر بال ...