... طومار شادمانی بهر تو درنوردیم

با جان و سر نپیچیم وز راه برنگردیم

ما اختیار خود را تسلیم عشق کردیم ...

... بار کشیده ی جفا پرده دریده ی وفا

راه ز پیش و دل ز پس واقعه ای است مشکلم

در غمت آه سینه را این تب و تاب کی شود ...

... وقت آن شد که رفیقان سر هیجا گیرند

بگذرند از سر جان راه براعدا گیرند

دم دیگر به صف خلد برین جا گیرند ...

... سر و تن چیست که در پای تو گردد ایثار

دل و جان نیز درین راه سزاوار نثار

مردمان طعن زنندم که نگشتی بیدار ...

... کز سر نعش تو باید نگران درگذرم

اینک از کوی تو پیش آمده راه سفرم

می روم وز سر حسرت به قفا می نگرم ...

... باز دشمن برد از کوی توام چون یابم

روی در راه و به بالین تو محکم رایم

به قدم رفتم و ناچار به سر باز آیم ...

... کام و بقای جان را تک زین سرای فانی

برداشت دست و بگذاشت در راه آخرت پای

رفت از سپنج لانه زی ملک جاودانی ...

... مایه پرداز رسم قطع و یقین

رونق انداز راه ریب و ریا

لانه ساز اساس کذب و ستیز ...

... هست با آنکه دیگری اعلم

رفته بیرون ز راه رشد و سداد

بسته بهتان به رب لوح و قلم ...

... از درون دل به باطلت منصوب

وز درون پا به راه حق سایر

همه سالوس و حرص در باطن ...

... کز پیش نرانند شهان خیل گدا را

باز آی که تا فرش کنم دیده به راهت

حیف است که بر خاک نهی آن کف پا را ...

... با دیده خودبین نتوان دید خدا را

هرگز نبری راه به سر منزل الا

تا مرحله پیما نشوی وادی لا را ...

... جای دهید امشبم مسجدیان تا سحر

مستم و گم کرده ام راه خرابات را

دوش تفرج کنان خوش ز حرم تا به دیر ...

... یا رب به که این نکته توان گفت که وحدت

در کوی صنم یافته راه صمدی را

... کاین همسفران پخته کدام است و که خام است

هشدار که زاهد نزند راه تو ای دوست

تحت الحنک و سبحه او دانه و دام است ...

... رسوا نگشته حلقه زلفانت آرزوست

ناورده رو به مقصد و ننهاده پا به راه

قرب مقام و قطع بیابانت آرزوست ...

... سیر گل و صفای گلستانت آرزوست

چون کودکان بی خبر از راه و رسم و عشق

روز وصال بی شب هجرانت آرزوست ...

... از آمدن و رفتن دلبر عجبی نیست

از راه وفا آمد و از راه جفا رفت

بودش لب لعل تو تمنا گه رفتن ...

... مجنون صفت ار شد به سر کوی خرابات

وحدت به گمانم که هم از راه دعا رفت

... زبان حالت درویش دلق پوش این است

که راه میکده باشد مرا بهین منهاج

ز جان و تن بگذر تا رسی به کعبه دل ...

... مگوی نکته توحید را به کس وحدت

که راه هرکس از این نکته سوی دار افتاد

... یا که از عشق و جنون صرف نظر خواهم کرد

گرچه ره دور و در این راه خطر بسیار است

به سویش با سر پرشور سفر خواهم کرد ...

... در ملک فقر افسر فخرش به سر نهند

هر تن که خاک شد ز دل و جان به راه عشق

ای شیخ روی زرد و لب خشک و چشم تر ...

... خودخواهی از خیال برون کن که در جهان

از خود گذشتگی ست همی رسم و راه عشق

هرگز نیابد ایمنی از حادثات دهر ...

... بس که دل بر سر دل ریخته ای دل به رهش

که تو را نیست دگر راه ز بسیاری دل

غیر عناب لب و نار رخ و سیب زنخ ...

... از جان شدیم بر در دل حلقه سان مقیم

تا راه و رسم منزل جانان شناختیم

راضی ز جان و دل به رضای خدا شدیم ...

به عقل غره مشو تند پا منه در راه

بگیر دامن صبر و ز عشق همت خواه ...

... مگر به یاری عشق ای حکیم ور نه به عقل

کسی نیافته بر حل این معما راه

چرا مقیم حرم گشت شیخ جامه سفید ...