... دست بدآموز گریبان مباد

چند خلد خار به چشمم ز رشک

دامن آیینه گلستان مباد ...

... جلوة طوفان به تنور افکنیم

وصف جمال تو به رضوان کنیم

غلغله در زمرة حور افکنیم ...

... حوران جنت از کنیزان خانه زاد

رضوان باغ خلد غلام محمد است

ای سیدا شفاعت امت که می کند ...

... مرغان شاخ سدره کبابی در آتشند

طاووس باغ خلد شکار محمد است

رضوان ز باغبانی فردوس فارغ است

بر هر گل زمین که قرار محمد است ...

... از صفا طعنه بر بهشت آباد

در صباح و مسادرش از خلد

بندد و واکند ز بست و گشاد

در تماشایش آید ار رضوان

رودش گلشن بهشت از یاد ...

... طایر روح لامکن سیرش

کرد آهنگ روضه رضوان

حیف و صدحیف از آن یگانه دهر ...

... از لب مرد و زن خروش و فغان

چون سوی باغ خلد کرد آهنگ

هاتف از خامه شکسته زبان ...

... گر دوستیش قاید اقبال نگردد

رضوان نگشاید درگلزار ارم را

من کیستم و در چه شمار است نیازم ...

... هرکس که نبرده است ز گلزار تو بویی

از نکهت خلدش نرسد غالیه شم را

شاهان همه از رشک غلامی تو داغند ...

... ریخت چندان که بحر شد ساحل

خامه ام قصر خلد کرد بنا

کس چه داند درین سپنج سرا

قصرهای ریاض رضوانی

می نگنجد به کاخ دهقانی ...

... چه دلکش منزل و خرم مکان است

همانا باغ خلد است و ز سبزه

زمینش را بساط پرنیان است ...

... چه باغ است اینکه حورش پاسبان است

چه باغ است اینکه چون مینوی رضوان

مقیمش را حیات جاودان است ...

... زمین چو روضه مینوست منت ایزد را

که باغبانی این باغ را به رضوان داد

به عیش کوش و به شادی گرای کاین همه فیض ...

... به بزم خسروی و بارگاه جمشیدی

صفای خلد برین و بهشت رضوان داد

ز خیل پادشهان آنکه بر درش ره یافت ...

... کز خنده شود باز لب گل بسحر بر

نه روضه ی خلد است و اگر بگذری آنجا

رضوان نگذارد که زنی حلقه بدر بر

اکنون تو و آن باغ که در سایه ی سروی ...

... چون پرندو پرنیان آید همی

چارباغش را که آب از هشت خلد

خورده رضوان باغبان آید همی

سایه ی برگ درختانش بسر ...

... سر خطی از قلم قابل درویش مجید

چیده رضوان بجنان مجلس او را ز جهان

چرخ برچیده اگر محفل درویش مجید ...

... شد چو از باد اجل کشتی هستیش شکست

ساحت خلد برین ساحل درویش مجید

در جوانی ز جهان گشت روان سوی جنان ...

... آمد که خون ز بال فشان زین چمن برفت

نی نی خجسته بلبل گلزار خلد بود

دلتنگ شد ز صحبت زاغ و زغن برفت ...

... کو قاصدی که گوید ازین پیر ناتوان

در خلدش این پیام که ای نازنین جوان

من تاب دوری تو برادر نداشتم ...

... امید دیدن تو بمحشر نداشتم

زین بوستان چو طایر روحت بباغ خلد

پرواز کرد حیف که من پر نداشتم ...

... رفتی برون ز گلشن گیتی نچیده گل

گشتی روان بروضه ی رضوان ندیده کام

چون سرو قامت تو بروی زمین فتاد ...

پاک و پاکیزه است اصل گوهرم

خاکم از خلد است و آب از کوثرم

روضه رضوان و آب سلسبیل

نیست از میخانه و می خوش ترم ...

... هین ز جا برخیز ای در خواب ناز

خلد را ده از قدومت اهتزاز

خیز از جا گشته اندر نور غرق ...

... در سرای رحمت خاص خدا

در نعیم ملک و رضوان کبیر

در جهان عشرت و عیش عبیر ...

... چون بهر منزل رسد گوید که این

جنت من باشد و خلدبرین

باز گویندش که بگذر ای فلان ...

... وین زمان در سایه اقبال روز افزون تو

از ریاض خلد رضوان برتر و به تر بود

رود سرخاب است و تبریز این که پنداری کنون ...

... بوس ار ندهی عذر لبت شنعت تبذیر

رخسار تو خلدست که رضوانش بر آمیخت

گویی به شکر لعل و به گل مشک و به می شیر

جا کرده در آن خلد دو شیطان که به دستان

دارند به خم دام و به کف تیغ و به زه تیر ...

... ذیل این را همه در مسجد و منبر گیریم

بزم آن را همه چون روضه رضوان خواهیم

رزم این را همه با ناله تندر گیریم ...

... روی زیبای ترا روح مصور گیریم

خوی دل جوی ترا خلد مقدس یابیم

جود موجود ترا رزق مقدر گیریم ...

... این سبزه مگر سرزده از گلشن فردوس

این لاله مگر آمده از روضه رضوان

در تابم ازان سنبل پرتاب که در شهر ...

... مرغی است که بر گلبن طورست به پرواز

زاغی است که در گلشن خلدست به جولان

بر نور عیان آرد پیرایه ظلمت ...

... کافرش توان گفت و مسلمان توان خواند

گر خلد به کافر سزد آتش به مسلمان

شیطان بود ار شیطان مر خلد برین را

پیوسته ز دستان دهد آرایش بستان ...

... بوس ار ندهی عذر لبت شنعت تبذیر

رخسار تو خلدی است که رضوانش بر آمیخت

گویی بشکر لعل و بگل مشک و بمیشیر

رخسار تو خلدی است که رضوانش بر آمیخت

گویی بشکر لعل و بگل مشک و بمیشیر

جا کرده در آن خلد دو شیطان که بدستان

دارند بخم دام وبه کف تیغ و بزه تیر ...