... مرد این ره نظر بخود نکند

از عجایب درین سفر دیدن

گر سر این رهت بود شرطست ...

... تو ساکنی و من اندر پی تو سرگردان

بلی درخت مقیمست و در سفر سایه

ز نور مهر تو بی بهره بود دل زآن سانک ...

... بیش از این قوت سرپنجه هجرانم نیست

کرده ام عزم سفر بو که میسر گردد

میکنم فکر و جز این چاره و درمانم نیست ...

... غم عشقش ز دل خسته بیچاره عبید

گوشه ای دارد از آنجا به سفر می نرود

... میروم دست زنان بر سر و پای اندر گل

زین سفر تا چه شود حال و چه آید به سرم

گاه چون بلبل شوریده درآیم به خروش ...

... قول ناصح نکند چاره و پند پدرم

ای عبید این سفری نیست که من میخواهم

میکشد دهر به زنجیر قضا و قدرم

... بر خاطر هر کسی ز تو بار دگر

رفتی به سفر عظیم نیکو کردی

آن روز مبادا که تو یک بار دگر

... حکایت یکی از بزرگان فرزند خود را فرموده باشد که یا بنی اعلم ان لفظ لا یزیل البلا و لفظنعم یزید النقم دیگری در اثناء وصایا فرموده باشد که ای پسر زنهار باید که زبان از لفظ نعم گوش داری و پیوسته لفظ لا بر زبان رانی و یقین داری که تا کار تو بالا باشد کار تو بالا باشد و تا لفظ تو نعم باشد دل تو به غم باشد

حکایتیکی را از اکابر که در ثروت قارون زمان خود بود اجل در رسید امید زندگانی قطع کرد جگرگوشگان خود را که طفلان خاندان کرم بودند حاضر کردند گفت ای فرزندان روزگاری دراز در کسب مال زحمت های سفر و حضر کشیده ام و حلق خود را به سرپنجه گرسنگی فشرده تا این چند دینار ذخیره کرده ام زینهار از محافظت آن غافل مباشید و به هیچ وجه دست خرج بدان میازید و یقین دانید که

زر عزیز آفریده است خدا ...

... ای عزیزان که ندارید سر همراهی

به اجازت که هم اکنون به سفر خواهم رفت

با وجود تن بیمار و گرانباری عشق ...

... هر کجا پای ایازست سر محمودست

سفر عشق تو بی واسطه راهبری

حد ثانیست که این ره ره تا محدودست ...

... ر است هدیه این رو به اولین قدمی

مقیم کوی سلامت به مرد این سفر است

نظر بدلت ملمع مکن که زیر گلیم ...

... گشت بسی سال و ماه کز سر کویت

جان به سفر رفت و دل هنوز مقیم است

پای بنه بر سر کمال که او را ...

... سالک بی درد را ز قطع منازل

ترک سفر به چو زاد راه ندارد

زحمت سر چون برد کمال ازین در ...

... همه خیال تو بندد کمال خسته به محمل

چو سوی منزل خاکش عزیمت سفر افتد

... از رقیبان چو عقرب ز درت خواهم رفت

گرچه خوش نیست سفر به که به عقرب باشد

چه عجب گر نظر لطف تو باشد به کمال ...

ما بکوی یار خود بخود سفر خواهیم کرد

سر بر رخ او هم به چشم او نظر خواهیم کرد ...

... ور به ما همراه خواهی شد ز خود بگذر کمال

زانکه ما از منزل هستی سفر خواهیم کرد

مطبخ بی برگ مرا در سفر

نیست بحق نمک اوماج خشک ...

زفاقه ره پر محنت و عذاب سفر

طباع مردم دانا بغایت است ملول ...

... که تا نخست به بیتی نمی کنند نزول

در ابتلای سفر من قصیده گفتم

اگر چه السفر قطعه گفته است رسول

... گفتم که غمت چند خورم گفت مخور

گفتم چه بود چاره من گفت سفر

... تا نفتد به خاک ره سایه سرو قامتش

جان که همیشه داشتی دوست تردد و سفر

دوستی در تو شد داعیة اقامتش ...

... خاشاک راه داده و گوهر خریده ام

تا کرده ام ز منزل هستی سفر گزین

نارفته نیم گام به مقصد رسیده ام ...