گردون حشمی ز پایه زفعت اوست

دریا نمی از ترشح نعمت اوست

خورشید که داد چرخ بر سر جانش ...

تا یار عنان به باد و کشتی داده است

چشمم ز غمش هزار دریا زاده است

او را و مرا چه طرفه حال افتاده است ...

... سرچشمه حیوان بین در طاس و ز عکس او

ریگ تک دریا را بشمار به صبح اندر

تا خوانچه زر دیدی بر چرخ سیه کاسه ...

... جام ملک مشرق بر کوه شعاعی زد

سرمست چو دریا شد کهسار به صبح اندر

خاقان جهان داور سردار همه عالم ...

... حلقش ز صلا گفتن افگار نمود آنک

کشتی است قدح گویی دریاست در آن کشتی

وز موج زدن دریا کهسار نمود آنک

خط بر لب ساغر بین چون خط لب ساقی ...

... از کین گل آتش را بر خار کشد عدلش

چون ابر همی گرید دریا ز سخای او

کان می کشد از دریا کز نار کشد عدلش

جودش چو کند غارت دریای یتیم آور

آخر نه یتیمان را تیمار کشد عدلش ...

... کز خاک سوی دوزخ اشرار کشد عدلش

خورشید نم از دریا بالا نکشد چونان

کز خلد سوی شروان انوار کشد عدلش ...

... صد چشمه به امتحان گشاید

دریا چو نمک ببندد از سهم

چون لشکر شاه ران گشاید ...

... گر نیل روان شکافت موسی

او دریای دمان شکافد

چون خنجر زهرگون کشد شاه ...

... کز پری دل دهان شکافد

دریای سخن منم اگرچه

هرکس صدف بیان شکافد ...

... عدل را نوشیروان مملکت

ساقی دریاکشان آخر کجاست

ساغر کشتی نشان آخر کجاست

کشتی زرین در او دریای لعل

از حبابش بادبان آخر کجاست ...

... ز آرزوی قطره ابر سخاش

چون صدف دریا دهان خواهد گشاد

پر کرکس بین به رنگ خرمگس ...

... خیز و خط بر خط مزور کش

پیش دریا کشی چو خاقانی

یاد شه گیر و کشتی زر کش ...

... هم به رطلی عذر آن درخواستند

چون نهنگان از پی دریا کشی

ساغر کشتی نشان درخواستند

کوه زهره عاشقانند این چنین

کآتشین دریا چنان درخواستند

از زکات جرعه دریاکشان

مفلسان گنج روان درخواستند ...

... خاصه کانصاف از جهان بیرون فتاد

کشتی بهروزی از دریای غیب

بر در شاه اخستان بیرون فتاد ...

... کان تیر آتش پاش زد بدرید خفتان صبح را

کو ساقی دریاکشان کو ساغر دریا نشان

کز عکس آن گوهر فشان بینی صدف سان صبح را

دریاب عیش صبح دم تا نگذرد بگذر ز غم

کانگه به عمری نیم دم دریافت نتوان صبح را

مرد از دو رنگی طاق به این رنگ ها بر طاق نه ...

... بر زاهدان انگشت گز با شاهدان جان تازه کن

در پهلوی خم پشت خم بنشین و دریاکش بدم

برچین به مژگان جرعه هم از خاک مژگان تازه کن ...

... بیدق برفت شاه کرم تا ابد زیاد

ای گوهر از صفای تو دریا گریسته

بر ماهت آفتاب و ثریا گریسته ...

... بر نوپران بیضه عنقا گریسته

از حسرت کلاه تو دریای حامله

چون ابر بر جواهر عذرا گریسته ...

... نه آب از بر ریگ باشد به چشمه

نه عنبر بر از آب باشد به دریا

گران سایه زیر سبک روح بهتر ...

... کانواع نعمت از در دارا رسد مرا

دریاست شاه و من چو گیا تشنه امید

کز دست شاه تحفه دریا رسد مرا

شروان به فر اوست شرفوان و خیروان ...

دوستکانی داد شاهم جام دریا شکل و من

خوردم آن جام و شکوفه کردم و رفتم ز دست

هر که در دریا رود گر قی کند عذرش نهند

آنکه دریا شد در او گر قی کند معذور است

من آن خاقانی دریا ضمیرم

کز ابر خاطرش خورشید برق است ...

... شروان که زنده کرده شمشیر توست و بس

شمشیروار در کف دریا شعار توست

بحری به تیغ و شخص نهنگان غریق توست ...

... به باب الباب هم بویی ندارد

به دامن گرچه دریا دارد اما

گریبانش نم جویی ندارد

چو کشتی شو عنان از پاردم ساز

ازین دریا که لولویی ندارد

ندارد موکبی کایام در وی ...

... همتت در جهان نمی گنجد

هفت دریا سبو نمی دارد

آفتابی است تیغ تو که غروب ...

... او غلام داغ بر رخ عنبر درگاه توست

عنبری را در دریا دادی احسنت ای ملک

خادمش گردند خاتونان خرگاه فلک ...

... در طغان شاهیش طغرا دادی احسنت ای ملک

روی در دریای دولت پشت بر کوه بقا

کز جوار حضرتش جا دادی احسنت ای ملک ...

همه درگاه خسروان دریاست

یک صدف نی و صد هزار نهنگ

کشتی آرزو درین دریا

نفکند هیچ صاحب فرهنگ ...

... زر اول آفتاب دهد پس کف کریم

دریا به دست ابر به طفلان مهد خاک

شیر کرم فرستد و او یا در یتیم

... همدم ما گر به بوی جرعه مستی شد تمام

ما به دریا نیم مستیم و ز همدم فارغیم

محرم از بهر نهان کاران به کار آید حریف ...