... وز بن گوش اخترانت تابع فرمان شده

بارها نعل سم اسب تو آن مفتاح فتح

گوشوار گوش مه تاج سر کیوان شده ...

... هزار آهو از پی همه شیر گیر

چو برخاست اسب تکاور ز جاش

فتاد آهو از عجز در دست و پاش ...

... گهی شاه کردی بر آن کوه گشت

گهی تاختی اسب بر روی دشت

چو مهر از افق بر فراز آمدی ...

... دل و جان بر او کرده ایثار بود

چه جای زر و اسب و دینار بود

به نام آوران و سران سپاه ...

... تتق عصمت حق ستر معلای تو باد

افسر فرق زحل نعل سم اسب تو شد

سرمه چشم قمر خاک کف پای تو باد ...

... خیالی چند کج باشد کزین عار

توان بستن بر اسب او به مسمار

عقابش را چو شد زاغ کمان جفت ...

... به میدان است با مه در محاذات

به اسب و رخ شهان را می کند مات

به حسن و خوبیش حسن ملک نیست ...

... فرود آمد ز کوه آشفته اکوان

به جای اسب شیر شرزه در زیر

گرفته استخوان فیل شمشیر ...

... چو برق اندر پی من زود بشتاب

کشید اسب و ملک بنشست بر وی

پری از پیش می رفت و جم از پی ...

... تو گفتی آب دریا درنوشتند

فرود آمد ز اسب و روی بر خاک

بسی مالید و گفت ای داور پاک ...

... همه ره کشور و آباد بوم است

حقیقت دان که دریایی است این اسب

نبرد راه خشکی هرگز این اسب

پیاده بایدت رفتن در این راه

مگر کارت شود بر حسب دلخواه

ز اسب پیل پیکر شاهزاده

جدا شد کرد رخ در ره پیاده ...

... به میدان کرد باید میل امروز

به میدان ارادت اسب تازیم

به چوگان سعادت گوی بازیم ...

... زمین چون آسمان از جای برخاست

سران اسباب میدان ساز کردند

همایون چتر شاهی باز کردند

ملک شادی شد اول اسب در تاخت

به چوگان جلادت گوی می باخت ...

... خروشید از سر تندی چو تندر

خروشان رفت سوی اسب قیصر

جهان سالار جم از دور چون دید ...

... هژبر جنگجو یازید چنگال

گرفت اسب شهنشه را سر و یال

چو شیر انداخت مرکب کرد آهنگ ...

... بسیار گفت لیکن ناورد در بیانت

پا در رکاب کردی اسب مراد را سیف

روزی اگر فتادی در دست من عنانت ...

... گفت رو بیرون در بنشین که جا مستغرقست

پای مال اسب همت کرد شاه این بساط

نطع گردون راکه از انجم هزاران بیذقست ...

... بلکه مر یوسف مه روی ترا چاه اینست

اسب همت را بر روی بساط خدمت

خانه یی ساز که شطرنج ترا شاه اینست ...

... بر بساط وصل میخواهم که رانم شاه وار

همعنان اسب نظر را با رخ نیکوی دوست

کاشکی امروز برخیزد قیامت تا روند ...

... زیر گردون همچو بر بالای چشم ابروی دوست

گاو گردون که کشد از بهر اسب دولتت

گر شوی یک روز شهمات از رخ نیکوی دوست ...

... که یار را چه عجب گر زیار سیری نیست

گرم چو گوی نهد اسب یار برسر پای

مرا از آن شه چابک سوار سیری نیست ...

... زیان نکرد و مصونست بیع ما ز اقالت

حیات رخت اقامت بر اسب رحلت بستی

اگر عنان نگرفتی مرا امیذ وصالت ...

... در ره وصف تو مسکین سیف فرغانی چه گفت

اسب عقلم سم فگند و مرغ وهمم پر نهاد