... دوستی بود ار سپند توایم

گو رفیقان سفر کنید که ما

نتوانیم پای بند توایم ...

ابر می بارد و من بار سفر می بندم

چشم می گرید و من از تو نظر می بندم ...

... و آن کیست سوار از پی آن گرد ندانم

اشک از سفر کوی ویم تحفه غم آورد

من خوش تر ازین هیچ ره آورد ندانم ...

... وز ماه جمالت را غبغب نتوان کردن

جان عزم سفر دارد بردار ز رخ پرده

منزلگه مه عمدا عقرب نتوان کردن ...

... نبود به از نظاره دیدار رفته دیر

هر تحفه کآید از سفر دورماندگان

هر شب رویم و گریه خون جگر کنیم ...

... تو چاک سینه نبینی ز چاک جامه مرنج

که بس گران نبود در سفر به پیرهنی

منال خسرو اگر عاشقی ز دوست ازآنک ...

... هر نفس عیدی کن ای صاحب نظر

ماجرایی نیست با مرد سفر

دراز شد سفر یار دور گشته ما

فغان ازین دلی بی او نفور گشته ما ...

ای سفر کرده دلم بی تو بفرسودبیا

غمت از خاک درت بیشترم سود بیا ...

... بدرد دامن هر گل که درین خار گرفت

گر ز خاک در او میل سفر می نکنم

نبود بر من مسکین که گرفتار گرفت ...

... وگر نه مرغ تواند به آشیانی رفت

سفر کنیم ز کوی تو عاقبت روزی

اگر به دزد نگویی که کاروانی رفت ...

... تا چون خبرت گوید عین خبر او باشد

چون اوحدی ار خواهی کردن سفر علوی

آنجا نرسی الا کت بال و پر او باشد

... غم که پوشیدم آشکار شد

همرهان من گو سفر کنید

کاوحدی به دامی شکار شد

... دامنم را چو لب دجله بغداد کند

هیچ کس نیست که از یار سفر کرده من

برساند خبری خیر و دلم شاد کند ...

... کین چند گاه گردن ما زیر وام بود

دل زین سفر کشید به هر گام زحمتی

من بعد کام باشد کان جمله گام بود ...

... در بند هر کمر که شد این دل حرام بود

گر دیرتر به خانه رسد زین سفر که کرد

تاوان بر اوحدی نبود کو غلام بود

... می آن جام را خمار این بود

جان سفر کرد و بر قرار خودی

ای دل بی وفا قرار این بود ...

... صورت هر نقش کو بود و مرا کرده بود

در سفر هجر او تا نشود دل ملول

باز ز هر جانبی روی فرا کرده بود

شد دل ما زین سفر کار کن و کارگر

ورنه به جایی دگر کار کجا کرده بود ...

... کز پرستیدن خورشید و قمر باز آید

هر که دیدار ترا دید و سفر کرد از شهر

هیچ سودش نکند تا ز سفر باز آید

آفتاب از سر هر کوچه که بیند رویت ...

... اوحدی امسال اگر آهنگ رفتن می کند

گو سفر می کن که من حیران آن ماهم دگر

... که نتوانم گذشت اکنون به روز از پیش بوابش

تنم عزم سفر دارد ولی از خاک کوی او

دلم بیرون نخواهد شد که در جانست قلابش ...