... داشت گر مه بالش وبستر ز زلف

سرونارد بار وسروقد تو

مشک تر پیوسته آرد بر زلف ...

... دارم از ابروی یار خود قدی خم گشته تر

بسکه بنهاده است بر دوشم همی بار فراق

پیش از آن کز ما فراق آثار نگذارد به دهر ...

... نیست از پیری که خم شد پشت من

پشت من خم گشته است از بار عشق

از وجود ما اثر نگذاشت هیچ ...

... دل من بختی مست است وندارد پروا

هر چه خواهی بکن ای دوست ز غم بار دلم

چشم بیمار توکرده است دلم را بیمار ...

... ز غم از دل نکشم آه که ترسم سوزد

نه فلک از تف یک آه شرر بار دلم

دست حاشا که ز عشق تودل آزار کشم ...

... اینکه جولایی نمی آریم ما

زیر بار محنت وغم خسته ایم

چون بلنداقبال بی دل روز وشب ...

... ز اقبال بلندی که به ما داده خداوند

جز بار بتان بار کسی را نکشیدیم

... ما هم آنجا ز اشک خونین با رخ گلگون رویم

بر دردولت سرای یار اگر ندهند بار

صد دلیل آریم ودر پیشش به صدافسون رویم ...

... گر به کویش دهند مسکن من

بار یار است ویار اغیار است

دوست با دشمن است ودشمن من ...

... ز ابروقد ودندان نون و الف وسین

اندر ره وصلت همه هستندسبکبار

آوخ که همی بار خر من شده سنگین

اقبال بلند است کسی را که ز عشقت ...

... عنبر فراوان گشته است از زلف عنبر ریز وی

شکر چه ارزان گشته است از لعل شکر بار او

گفتم دهی بوسی به من گفتا دهم ندهم به مفت ...

... به دوستان همه بی مهر یا به ما شده ای

هزار درد اگر عشق کرده بار دلم

مرا چه غم که تو بر درد ما دوا شده ای ...

... شد تنم همچو کاه و یار از غم

بار من کرده کوه الوندی

نبرد نام کس دگر ز نبات ...

... که دهر پیرمانندت نزاییده است فرزندی

کشم بار غمت را همچوکاهی با تن لاغر

بلی مشتاق را چون کاهی آید کوه الوندی ...

بینم ای ترک عجب خونخواری

خود بگو بار منی یا یاری

دلم ازدست توخون شد به برم ...

... مکن تلاش مگر بی خبر ز تقدیری

ز بار پیری وغم خم شود قدت چون نخل

کنون اگر چه به قامت چو سرو کشمیری ...

... بر دوش من گذار چه حمال گشته ای

کز مشک تر ز زلف همی بار می کشی

هر گه به راه بادگشایی گره ز زلف ...

... ای دل اگر نه اشتر مستی به راه عشق

تا چندخار می خوری وبار می کشی

از سخت جانیت عجب آید مرا دلا ...

... ای دل از عشق اگر یار بلنداقبالی

باید ار بار تو کوه است که مردانه کشی

... وصف حال سخنی خوش ز بلنداقبال است

نیستی یار من ای دل به خدا بار منی

... کسی کودیده باشد محنت شبهای تنهایی

چو چنگ از بار غم افسوس نخل قامتم خم شد

نیامد چون به چنگم تاری از آن زلف خرمایی ...

... ترسم خدا نکرده به یغما رود زتو

تو بار سیم داری و رندان به معبرا

شهزاده گوش هرکه خورد باده می برد ...

... دیگر نبات را نخرد مشتری کنی

یکبار اگر تبسم شیرین چو شکرا

امشب که با منی بودم به ز روز عید ...

... پهلویم ار چودارا گردد به جمدرا

تازم به دشت عشق تو کو بار ناچخا

پویم به راه مهر توکو روی کلمرا ...