... طوبی لحاس کاس القناعه

بر بند اسرار از این جهان بار

تبا لمن صار یشری متاعه

... یک ره ز اسیر خویش احوال نمی پرسی

مردم به سر بالین یک بار نمی آیی

اندر خور ما آمد این خرقه درویشی ...

... کلید گنج معنی کن بیانم

شکر بار از حقیقت کن زبانم

چنان سرگرم عشق خود بسازم ...

... بی جهت بیرون خرام از پرده پندار ما

ذره جز در روزن دیوار نگشوده ست بار

جنس بی تابی به دزدی برده از بازار ما

از نم باران نشاط گل بدآموز تو شد

گریه ابر بهاری کرده آبی کار ما ...

... وداع و وصل جداگانه لذتی دارد

هزار بار برو صدهزار بار بیا

تو طفل ساده دل و هم نشین بدآموزست ...

... عیار جلوه نازش گرفتن ارزانی

هزار بار به تقریب امتحانم سوخت

مرا دمیدن گل در گمان فگند امروز ...

گر بار نیست سایه خود از بید بوده است

باری بگو که از تو چه امید بوده است

شادم ز درد دل که به مغز شکیب ریخت ...

... شکافی ار جگر ذره نم برون ندهد

به وادیی که مرا بار در گل افتاده ست

در این روش به چه امید دل توان بستن ...

ایمنیم از مرگ تا تیغت جراحت بار هست

روزی ناخورده ما در جهان بسیار هست ...

... باد برد آن گنج باد آورد و غالب را هنوز

ناله الماس پاش و چشم گوهربار هست

... ما را هنوز عربده با خویشتن بسی ست

غالب نخورد چرخ فریب ار هزار بار

گفتم به روزگار سخنور چو من بسی ست

... قیامت ست دل دیر مهربان تو نیست

فریب آشتی ام ده ظفر مبارک باد

دل ستم زده در بند امتحان تو نیست ...

... شباهتی ست مر آن را که برنیامده است

وگر نه موی به باریکی میان تو نیست

ز حق مرنج و در ابرو ز خشم چین مفگن ...

... بدست مرگ ولی بدتر از گمان تو نیست

عیار آتش سوزان گرفته ام صد بار

به سینه تابی داغ غم نهان تو نیست ...

... هرزه ز شرم باغبان جبهه گل تری گرفت

رای زدم که بار غم هم به رقم ز دل رود

نامه چو بستمش به بال مرغ سبکپری گرفت ...

... تا نفس باخته پیروی شیوه کیست

تندبادی که به تاراج غبار آمد و رفت

سبحه گردان اثرهای وجودست خیال ...

... گیر کامسال به رنگینی پار آمد و رفت

به فریب اثر جلوه قاتل صد بار

جان به پروانگی شمع مزار آمد و رفت ...

... رهرو بادیه شوق سبک سیرانند

بار سر نیز درین مرحله بر دوش مباد

مفتیان باده عزیزست مریزید به خاک ...

... فرو نیامدم از بس که بیخودم به طلب

هزار بار گذارم بر آشیان افتاد

به کوی یار ز پا افتم و کنم فریاد ...

... ز ذوق گریه پرستم دل و تو می نگری

نگه مباد ز بار سرشک خم گردد

بدین قدر که لبی تر کنی و من بمکم ...

... تنم از لاغری صد خرده بر موی کمر گیرد

نوردم نامه و دل بار بار از بدگمانی ها

نهد نقش تو پیش روی و خود را نامه بر گیرد ...

... به کسان می رسد آن کس که به خود هم نرسد

هر کجا دشنه شوق تو جراحت بارد

جز خراشی به جگرگوشه ادهم نرسد

طوبی فیض تو هر جا گل و بار افشاند

جز نسیمی به پرستشگه مریم نرسد ...

نادان صنم من روش کار نداند

بر هر که کند رحم سر از بار نداند

بی دشنه و خنجر نبود معتقد زخم ...

... دل را به غم آتشکده راز نسنجد

دم را به تف ناله شرربار نداند

عنوان هواداری احباب نبیند ...

... ز قحط سخن ماندم خامه غالب

به نخلی کز آوردن بار ماند