صد بار اگر به تیغ کین می کشدم

غم نیست که یار نازنین می کشدم ...

با غیر ترا یار نمیدانستم

در بزم تواش بار نمیدانستم

میدانستم که خواهی ام کشت اما ...

... مانم چه امید به کوی تو دگر من

بستم ز سر کوی نو دی بار سفر من

بیگانه چنان معتبر امروز که بر من ...

... در شان تو دیدم شده نازل همه آیات

ای نخل تمنای من از وصل تو پر بار

هرگز نتوانم که ببندم زدرت بار

یکبار به بزمت اگرم بخت دهد بار

از پای زنم تا به سرت بوسه به یک بار

سالک نتواند که کند طی مقامات ...

... الصلا ای خیل نیک و بد تمام

داده اینک شاه خوبان بار عام

بار عام است ای گروه عاصیان

در گشاده شاه و بنهاده است خوان ...

... با رخی از ظلمت و عصیان سیاه

با قدی خم گشته از بار گناه

این سزای آنکه شد مغرور خویش ...

... چونکه افتاد آن خر مسکین زکار

برگرفت از پشت آن خر بنده بار

در بیابانش به دام و دد سپرد

برد باریهای خر از یاد برد

اهل دنیا را سراسر ای پسر

همچو آن خر بنده بیشک میشمر

بار ایشان تاکشی چون خر بدوش

جمله در دورت بجوشند و خروش ...

... منتظر ایستاده از بهر سلام

هریک از ایشان جوالی پر زبار

با خود آورده است بهرت ای حمار

تا رباید از سلامی هوش تو

پس گذارد بار خود بر دوش تو

گر بکاوی آنچه می گوید درست ...

... کم کم آید پیش و گیرد گوش تو

بار خود را پس نهد بر دوش تو

روزگاری گر تورا آرد شکست ...

... رخش سلطانی خر ابتر مشو

بار تکلیف تو بر دوش تو بس

هین مکن سربار آن باری زکس

بار دیگر بر مدار ای بیخبر

داری اندر پیش راهی پر خطر ...

... چونکه این راه ای پسر در پیش ماست

بار سنگین در چنین راهی خطاست

در شتابست اندرین ره کاروان

تو چه خواهی کرد با بار گران

رفته همراهان و تنها مانده ای ...

... پای من لنگ و ره دشوار پیش

بار من سنگین و پشت ناقه ریش

مرک از دستم عنان بگرفت رفت ...

... روی رفتن هم نه یا رب چاره چیست

اول منزل به گل افتاده بار

دزدهای رهزنم گشته دوچار ...

... ای امیر کاروان آخر ببین

مرکبم لنگیده بارم بر زمین

شییی لله ای امیر کاروان

پای من لنگست و بار من گران

شییی لله ای سبکباران مدد

بار من سنگین و ره پر دزد و دد

اند کی ای همرهان آهسته تر ...

... کز عقب آمد پیاده پای لنگ

بار سنگینش به دوش و پای لنگ

الغیاث ای اهل همت الغیاث ...

... رحمتی فرما و مشکن استخوان

گرچه من درکار و بار مردنم

ماهی افتاده اندر برزنم ...

... کار دوران را قراری داده اند

هرکسی را کار و باری داده اند

هرکه پا از کار خود بیرون نهاد ...

... از چه کرد این پینه دوزی اختیار

کفش دوزی را بود بیش اعتبار

این چرا پالانگری بر خود گماشت ...

... از چه کرد آن عطرها را خیر باد

بار کناسی به دوش خود نهاد

ریش و سبلت در نجاست پرورید ...

... زنده باشد لیک در ملک صفا

فارغ از این قوم و کارو بارشان

ایمن از وسواس و از پندارشان ...

... آری از مشرق چو خورسر بر زند

بارگه بر عرصه خاور زند

اختوران از دیده ها پنهان شوند ...

... نی گذارد موسی و نی کوه طور

از تجلی نحو طور بارقا

صار دکا خر موسی صاعقا ...

... هیچکس را با دل او کار نیست

غیر یک کس را در آنجا بار نیست

وه چه کس آن کس که جزاونیست کس ...

... وان نشستن با هم اندر مرغزار

وان خرامیدن به طرف جویبار

حبذا آن روزگاران حبذا ...

... کاینک آمد بر سرم شور جنون

بار بربست از دلم هوش و خرد

تا کجا دیگر جنونم می برد ...

... روز و شب ز اندیشه در تاب و تب است

دل به زیر بار غم دارد مدام

جرعه ی آبی نمی نوشد بکام ...

... تا دهد ترتیب خانمانشان

گه خری گردد دهد تن زیربار

گه شود گاو و رود اندر شیار ...

... همچو من کاندر تحیر ای مهان

مانده ام از کار و بار مردمان

کاین چه سرگردانیست و پیچ و تاب ...

... سوختن خود را ز بهر دیگران

دیگران در فکر کار و بار خود

در خیال رونق بازار خود ...

... خویشتن را اندر آتش سوختی

گر خری داری که گه بارش کنی

گاه جو بدهی و تیمارش کنی ...

... اینک آمد نوبت ما ای پدر

بایدت بستن کنون بار سفر

ذکرشان جز مردن بابا مدان ...

... اول من قاس ابلیس اللعین

کار بار آن نگارستان پاک

کی توان کردن قیاس از شوره خاک ...

... پا نمی خواهم که گردد آبله

بار سنگین نی که گردد راحله

پای این ره شوق و مرکب عزم توست

کاروان آن سبکباران چیست

چونکه شوق آمد نه رنجست و نه غم

با سبکباری نه محنت نه الم

ای سبکباران خدا را همتی

فرصتی تا هست از خود رحلتی ...

... وقت شد بیگاه و رهزن در قفاست

بار سنگین بفکنید از راحله

تا نیایند از قفای قافله

بفکنید از دوش خود این بارها

بارهایی بلکه این بیزارها

آنچه داری ای برادر بار نیست

جز خیال و صورت و پندار نیست ...

... بوی پیراهن کجا و چون منی

یک غباری پس هزاران خاک پاک

تا کنم تعویذ خود از هر بداک ...

... الله الله پای دولت نه براه

برف باریده است بر باغ جهان

آفتابت تا به کی باشد نهان ...

... جزر و مد بحر از آن در انتظام

کار و بار عالمی را زان نظام

بلبلان را زان نوا برخاسته ...

... وان دگر بر دامن او راه جست

کای تورا بختی گردون زیر بار

نه سپهرت ناقه ها اندر قطار ...

... او دو روزی همره تو بیش نیست

جز به فکر کار و بار خویش نیست

این همیشه همدم و غمخوار توست

در دو عالم فکر کار و بار توست

یاری این مر تورا ای خوش عذار ...

... با پدر دادی تو او را التیام

بارگاه لی مع الله خلوتت

پیشگاه ادن منی رتبتت ...

... از گنه دارم قطار اندر قطار

بختیان بارکش در زیر بار

ای تو سکان افق را همزبان ...

... ناقه آسا راه می فرمود طی

بار دیگر آن دو شمع جمع خاص

یافته از جمع خاصان اختصاص ...

... کار امت را ز عفوت ساختی

بار دیگر عفو ار آری به لب

گر بسوزد کافری دارم عجب ...

... لقمه ای باشد دو گونش ناتمام

چون به بارش آید آن ابر کرم

هم ببارد بر عرب هم بر عجم

تر کند هم روس و هم بلغار را ...

... من شهید آن لب خندان تو

بار دیگر بر تنم خنجر بزن

چون زدی هم خنجر دیگر بزن ...