یک خری افتاد و پای آن شکست
جان آن از زحمت خربنده رست
چونکه افتاد آن خر مسکین ز کار
برگرفت از پشت آن خربنده بار
در بیابانش به دام و دد سپرد
بردباری‌های خر از یاد برد
اهل دنیا را سراسر ای پسر
همچو آن خربنده بیشک میشمر
بار ایشان تا کشی چون خر به دوش
جمله در دورت به جوشند و خروش
جمله بر دور سرایت صبح و شام
منتظر اِستاده از بهر سلام
هریک از ایشان جوالی پر ز بار
با خود آورده است بهرت ای حمار
تا رباید از سلامی هوش تو
پس گذارد بار خود بر دوش تو
گر بکاوی آنچه می‌گوید درست
معنیش خر کردن و تسخیر توست
گویدت گر بنده‌ام تا زنده‌ام
یعنی ای خر من تو را خربنده‌ام
با خبر باش آنچه او می‌گویدت
جو به دامن کرده تا بفریبدت
می‌نماید جو که گردی رام او
رم نیاری افتی اندر دام او
کم کم آید پیش و گیرد گوش تو
بار خود را پس نهد بر دوش تو
روزگاری گر تو را آرد شکست
از قضا برنایدت کاری ز دست
می‌نبینی بر در خود دیگرش
گو بیا هرگز نبودی تو خرش
ترک خر گیران کن اکنون ای پسر
تا نکرده‌ستند ایشان ترک خر
ای تو آسان این خران را خر مشو
رخش سلطانی خر ابتر مشو
بار تکلیف تو بر دوش تو بس
هین مکن سربار آن باری ز کس
بار دیگر برمدار ای بیخبر
داری اندر پیش راهی پر خطر
راه بس دور و دراز و هولناک
کوه در کوه و مغاک اندر مغاک
سر به سر راه تو کوه است و کتل
کوهها سنگین‌تر از کوه امل
سنگلاخست و کریوه جمله راه
در بیابانش نه آب و نه گیاه
هر طرف دزدان چابک در کمین
هریکی ره بسته بر چرخ برین
پشته‌ها از کشته‌ها در هر کنار
بوی خون می‌آید از هر نوک خار
اندر آن پیدا نه پیدا جای پای
نه صهیل اسب و نه بانگ درای
هرکه پیش آید که من هستم دلیل
گمرهان را می‌نمایم من سبیل
عاقبت بینی که غول رهزن است
دیو آدم کش وَ یا اهرمن است
چونکه این راه ای پسر در پیش ماست
بار سنگین در چنین راهی خطاست
در شتابست اندرین ره کاروان
تو چه خواهی کرد با بار گران
رفته همراهان و تنها مانده‌ای
غیر درگاهت ز هر در رانده‌ای
در بیابان تن به مردن داده‌ای
دل به مرگ خویشتن درداده‌ای
بینوایی مبتلایی خسته‌ای
صید در دامی شکار بسته‌ای
پای من لنگ و ره دشوار پیش
بار من سنگین و پشت ناقه ریش
مرکب از دستم عنان بگرفت رفت
دزد آمد آب و نان بگرفت و رفت
کاروان چون رفت و واماندی ز راه
سود کی بخشد تو را افغان و آه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به داستانی درباره یک خر می‌پردازد که پس از سقوط و شکست پایش، بارش به دوش صاحبش می‌افتد. شاعر با استفاده از این تمثیل، به وضع انسان‌ها در دنیای مادی اشاره می‌کند و می‌گوید که مردم مانند آن خر، بار سنگینی از مسئولیت‌ها و وظایف را بر دوش دارند که گاهی به دوش دیگران می‌افتد. همچنین، شاعر به خطرات مسیر زندگی اشاره کرده و هشدار می‌دهد که در این راه پر پیچ و خم و خطرناک، بار اضافی و نگرانی‌ها می‌توانند به مشکلات جدی منجر شوند. او انسان‌ها را به ترک وابستگی‌های بی‌مورد و انتخاب مسیر درست دعوت می‌کند و تأکید می‌کند که در این راه، نباید تسلیم وسوسه‌ها و دزدان (مشکلات زندگی) شوند. در نهایت، شاعر بر اهمیت آگاهی و آمادگی در برابر چالش‌ها تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: یک خر به زمین افتاد و پایش شکست. جان او به خاطر زحمت و فشارهایی که کشیده بود، از رنج رها شد.
هوش مصنوعی: وقتی آن خر بیچاره از کار افتاد، بار را از دوش آن خر برداشته و رها کرد.
هوش مصنوعی: در بیابان، او خود را به وضعیت خطرناکی سپرد و بارهایی که بر دوش خر بود، از یاد برد.
هوش مصنوعی: ای پسر، اهل دنیا را باید مانند آن خر دانست که فقط در جستجوی خواسته‌های خود هستند و به حقیقت و ارزش‌های بالاتر توجهی ندارند.
هوش مصنوعی: بار آنها مانند بار خر بر دوش است و همه در دور و بر آن به جنب و جوش و سر و صدا مشغول‌اند.
هوش مصنوعی: همه چیز در حال چرخش است و صبح و شام می‌گذرد، اما من همچنان منتظر ایستاده‌ام تا سلامی دریافت کنم.
هوش مصنوعی: هر یک از آنها کیسه‌ای پر از بار با خود آورده‌اند، ای الاغ خوب.
هوش مصنوعی: وقتی کسی با سلامی تو را متوجه خود می‌کند، تو از فکر و هوش خود غافل می‌شوی و سپس مسئولیت و بار مشکلاتش را بر دوش تو می‌گذارد.
هوش مصنوعی: اگر به عمق صحبت‌های او دقت کنی، می‌بینی که منظورش این است که او می‌خواهد تو را تحت تاثیر قرار دهد و بر تو تسلط پیدا کند.
هوش مصنوعی: می‌گوید اگر من بنده تو هستم، پس تا زمانی که زنده‌ام، یعنی تو هم برای من مانند یک استراحت‌گاه هستی.
هوش مصنوعی: آگاه باش که آنچه او به تو می‌گوید، طراحی شده تا تو را فریب دهد و به دام بیندازد.
هوش مصنوعی: آب و جوی که در آن قرار داری، تو را به آرامش دعوت می‌کند؛ اما اگر به هوش نباشی و تسلیم اشکال و سختی‌های آن شوی، ممکن است در دام مشکلات بیفتی.
هوش مصنوعی: به آرامی نزدیک می‌شود و وقتی به تو می‌رسد، بارش را بر دوشت می‌گذارد.
هوش مصنوعی: اگر روزی به واسطه‌ی شرایط سخت و ناگوار شکست بخوری، نباید نگران باشی؛ چرا که هیچ کاری از دست تو برنخواهد آمد.
هوش مصنوعی: تو هیچگاه در آستانه خود او را نمی‌بینی، چون هرگز تو آن خر نخواهی بود.
هوش مصنوعی: پسر، حالا که زمانش رسیده است به دنبال ترک‌ها برو و آنها را بگیر، چون هنوز دیگران موفق به این کار نشده‌اند.
هوش مصنوعی: این شعر به شخصی اشاره دارد که به درک و کشف حقیقت دست یابد و از وضعیت‌های نامناسب و ناپسند دوری کند. به او یادآوری می‌شود که از ترس یا فشارها، خود را در موقعیت‌های نامطلوب قرار ندهد و به جایگاه واقعی خود آگاه باشد. در نهایت، توصیه می‌شود که به خود و توانایی‌هایش اعتماد کند و از کمبودها نترسد.
هوش مصنوعی: بار مسئولیت تو فقط بر دوش خودت است، بنابراین نباید بار اضافه‌ای از دیگران بر دوشت بگذاری.
هوش مصنوعی: دوباره در مسیری که پر از خطر است، تو در این حال بیخبر در حال حرکت هستی.
هوش مصنوعی: راه بسیار طولانی، سخت و وحشتناک است. کوهی بعد از کوه و دره‌ای عمیق پس از دره‌ای عمیق دیگر قرار دارد.
هوش مصنوعی: در مسیر تو موانع و دشواری‌های زیادی وجود دارد و این موانع به شدت از آنچه تصور می‌کنی، بزرگتر و سخت‌تر هستند.
هوش مصنوعی: این سرزمین پر از سنگ‌ها و دشواری‌هاست و در بیابان آن نه آبی وجود دارد و نه گیاهی.
هوش مصنوعی: در هر سوی دزدان چابکی در انتظار نشسته‌اند و هر کسی را که بخواهد راهی را طی کند، در کمین گرفته‌اند.
هوش مصنوعی: در هر سوی زمین پشته‌های خاکی از اجساد وجود دارد و بوی خون از هر سمت خارها به مشام می‌رسد.
هوش مصنوعی: در آنجا هیچ نشانه‌ای از وجود نیست؛ نه ردی از پای کسی دیده می‌شود و نه صدای اسب یا جارچی به گوش می‌رسد.
هوش مصنوعی: هر کسی به سراغ من بیاید، من نشان می‌دهم که چگونه افراد گمراه می‌شوند و راه درست را به آنها آموزش می‌دهم.
هوش مصنوعی: در نهایت می‌بینی که موجودی خطرناک و شیطانی که به مردم آسیب می‌زند، وجود دارد.
هوش مصنوعی: پسرم، چون این مسیر برای ما پیش روست، بار سنگین در چنین راهی نادرست است.
هوش مصنوعی: در این مسیر پرسرعت، کاروان در حال حرکت است، تو با بار سنگینت چه تدبیری خواهی اندیشید؟
هوش مصنوعی: رفیقان و یاران از تو دور شده‌اند و تو به جز درگاهت کسی را نداری، زهر دشمنی را از دل دور کرده‌ای.
هوش مصنوعی: در منطقه خشک و بیابان، تو به زندگی خود پایان داده‌ای و قلبت را به سرنوشت خود تسلیم کرده‌ای.
هوش مصنوعی: تو درگیر مشکلات و سختی‌ها هستی و مانند یک صید آسیب‌دیده در دام گرفتار شده‌ای.
هوش مصنوعی: پای من دچار مشکل و راه دشوار است، بارم سنگین است و پشت الاغم پر از بار است.
هوش مصنوعی: یک مرکب از دستم گریخته و رفته است، و دزدی نیز آمد و آب و نان را برداشت و رفت.
هوش مصنوعی: وقتی کاروان رفت و تو در مسیر جا ماندی، فایده‌ای ندارد که با ناله و آه از وضعیت خود شکایت کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.