... دو منزل را به یک منزل همی کرد

قضا را اسب شان در راه شد سست

در آن منزل که آن مه موی می شست ...

... گر این بت جان من بودی چه بودی

ور این اسب آن من بودی چه بودی

نبود آگه که آن شب رنگ و آن ماه ...

... شما را خود کند زین قصه آگاه

ولیک این اسب را دارید بی رنج

که هست این اسب را قیمت بسی گنج

چو بر گفت این سخن مهمان طناز ...

... فشاندند آب گل بر چهره ماه

ببستند اسب را بر آخور شاه

دگرگون زیوری کردند سازش ...

... به دوزخ در چنان قصری بپرداخت

که داند هر که آن جا اسب تازد

که حوری را چنان دوزخ نسازد ...

... ز جنس چارپایان نیز بسیار

ز گاو و گوسفند و اسب و اشتر

چو دریا کرده کوه و دشت را پر ...

... نشاید یافتن در هیچ برزن

وفا در اسب و در شمشیر و در زن

وفا مردی است بر زن چون توان بست ...

... به دل گرمی فتد بر من شراری

بفرمود اسب را زین برنهادن

صبا را مهد زرین برنهادن

نبود آن روز گلگون در وثاقش

بر اسبی دیگر افتاد اتفاقش

برون آمد چه گویم چون بهاری ...

... شد اندامش گران از زر کشیدن

فرو ماند اسبش از گوهر کشیدن

نه اسب ار کوه زر بودی ندیمش

سقط گشتی به زیر کوه سیمش

چنین گویند که اسب بادرفتار

سقط شد زیر آن گنج گهربار ...

... فرو خواهد فتاد از باد بر خاک

به گردن اسب را با شهسوارش

ز جا برداشت و آسان کرد کارش ...

... رطوبت های اصلی را در اندام

یک اسب بور ازرق چشم نوزاد

معطر کرده چون ریحان بغداد ...

... به شیرین استخوانی نی شکر بود

شبی که اسب نشاطش لنگ رفتی

کم این بودی که سی فرسنگ رفتی ...

... همه میخ درستک ها شکسته

بدان تا هر کجا کو اسب راند

به هر کامی درستی بازماند ...

... ز بند دل کجا یابم رهایی

بس این اسب جفا بر من دواندن

گهم در خاک و گه در خون نشاندن ...

... رهی بی خویشتن بگرفته در پیش

نه پای آنکه راند اسب را تیز

نه دست آن که برد پای شبدیز ...

... سراسر سرخ موی و زرد خلخال

هزار اسب مرصع گوش تا دم

همه زرین ستام و آهنین سم ...

... عراقی وار بسته فرق بندی

به پشت زین بر اسبان روانه

ز گیسو کرده مشگین تازیانه ...

... خون از تن آهوان بریزد

مجنون به شفاعت اسب را راند

صیاد سوار دید و درماند ...

... آهنش پای بند سنگ دلان

آنک با او بر اسب زین بستند

بر کمرها دوال کین بستند ...

... در نبرد ش که شیر خارد دم

اسب دشمن به سر شود نه به سم

در صبوحش که خون رز ریزد ...

... خون کنند آن زمان که خوش باشند

با چه آهو که اسب زین نکنند

چه سگی را که پوستین نکنند ...

... نوش و نقلی که بزم را شاید

همه اسباب کار ساخت تمام

تا کی آید به صیدگه بهرام

... کوفته مغز نرم شمشیر ان

تیر چون مار بیوراسب شده

زو سوار افتاده اسب شده

لشگر ترک را ز دشنه تیز ...

... روی خویش از روندگان نهفت

ناگه آواز پای اسب شنید

بر سر راه شد سوار ی دید ...

... رقص کرد آن فرس که ماهان داشت

کرد ماهان در اسب خویش نظر

تا ز پایش چرا برآمد پر ...

... توشه گر نیست بر زیاده مکوش

اسب و زین و سلاح را بفروش

گفتم از طبع دیو رای بترس ...

... این بگفت و دوات بر من زد

اسب و ساز و سلیح من بستد

پس به دژخیم خونیان دادم ...

... شاه دنبال او گرفته چو شیر

اسب در غار ژرف راند سوار

گنج کیخسروی رساند به غار ...