آورده اند که انوشیروان عادل را در شکارگاهی صید کباب کردند و نمک نبود غلامی به روستا رفت تا نمک آرد نوشیروان گفت نمک به قیمت بستان تا رسمی نشود و ده خراب نگردد گفتند از این قدر چه خلل آید گفت بنیاد ظلم در جهان اول اندکی بوده است هرکه آمد بر او مزیدی کرده تا بدین غایت رسیده

اگر ز باغ رعیت ملک خورد سیبی ...

وزرای نوشیروان در مهمی از مصالح مملکت اندیشه همی کردند و هر یکی از ایشان دگرگونه رای همی زدند و ملک همچنین تدبیری اندیشه کرد

بزرجمهر را رای ملک اختیار آمد ...

... گر از داد و دهش پرسی چه گویم

چه جای حاتم و نوشیروانست

گه رزمش ببین وز پور دستان ...

... گیتی بعهد معدلت وجود او گذاشت

نام و نشان حاتم و نوشیروان زیاد

شهباز همتش چو بپرواز بر شود ...

... تیغش بعنف از در ایمان در آورد

نوشیروان و حاتم و داد و دهش ولیک

در کینه رسم رستم دستان در آورد ...

... مر او را شه پاکدین خواندند

چو شد گنج نوشیروان ساخته

ز خاکش بگردون برافراخته ...

... کنون در دل ای نامور هوش دار

سخنهای نوشیروان گوش دار

نخست آنکه تا روز و شب را مدار ...

... می نوشین روان درده که بگرفت

چو خسرو ملکت نوشیروان گل

... باده ی نوشین روان در ده ز جام جم که باز

عدل خسرو تازه کرد آوازه ی نوشیروان

چرخ می نازد بدور تاج بخش بحر و بر ...

... کمترین مولای او صد یزدجرد و کیقباد

کمترین لالای او صد هرمز و نوشیروان

بی وجود طاعتش مستوجب خواری عزیز ...

... از دست گلرخان می چون ارغوان بگیر

گر وعده ات بملک نوشیروان دهند

بگذر ز وعده و می نوشین روان بگیر ...

... سلطان معز دینی و دین کز نسیم عدل

نوشین روان به قالب نوشیروان دهد

دریای جود شیخ اویس آنکه دولتش ...

... نبینند هرگز رخ یکدیگر

چنین گفت یک روز نوشیروان

به موبد که ای پیر روشن روان ...

... گر شاه و شاهزاده قباد از جهان برفت

نوشیروان عهد در ایوان نشسته است

جمشید روزگار علی رغم اهرمن ...

... بیدانشی بود که کسی با وجود او

بنشیند و حکایت نوشیروان کند

ای خسروی که روز نبرد از نهیب تو ...

... در عیش ساز و عادت خسرو بنا نهاد

در رسم و عدل شیوه نوشیروان گرفت

ایوان و قصر و جنت و فردوس برفراشت ...

... که وقت شد که قبادی به کیقباد دهیم

روان خفته ی نوشیروان چه می گوید

که بهتر است که انصاف و عدل و داد دهیم ...

قیصر روم سوی نوشیروان

قاصدی هوشمند کرد روان ...

کاش نوشیروان کنون بودی

عدلش از پیشتر فزون بودی ...

... کس نبرده به قصه او پی

کرد نوشیروان شه عادل

نیمروزی به بام خود منزل ...

... می فتاد آب بر زمین می ریخت

چشم نوشیروان چو آن را دید

از مژه اشک مرحمت بارید ...

... پشت ظلم آوران شکست از وی

صیت نوشیروان نشست از وی

روزی آمد ز خطه شیراز ...