... تا ببینم ماه تابان را

ور تماشای خلد خواهی کرد

بطلب راه کوی جانان را

بگذر از روضه قصد جامع کن

تا ببینی ریاض رضوان را

نرمکی طره از رخش وا کن ...

... وندر اقطار ذات یافت مکین

او روان کرده سوی رضوان انس

ما ز شوقش تپان چو روح القدس ...

... دوحه روضه منور تو

رشک گلزار خلد ازهر باد

... باز آرزوی جان ها از راه جان درآمد

باز از رضای رضوان درهای خلد وا شد

هر روح تا به گردن در حوض کوثر آمد ...

... ز غصه آجر و حجره و حصیرش

نثارش آید از رضوان جنت

کنارش گیرد آن بدر منیرش ...

... سعادت یافت آن نفس فقیرش

خجسته باد باغستان خلدش

مبارک باد آن نعم المصیرش

... سرخیل عشرت ها شوی گرچه ز غم چون مو شوی

هم ملک و هم سلطان شوی هم خلد و هم رضوان شوی

هم کفر و هم ایمان شوی هم شیر و هم آهو شوی ...

... کز اوست ملتمس خاطر ترا ایجاب

به خلد ننگرم ار پیش آیدم رضوان

به راه حج نروم گر نخواندم بواب ...

... ز روی عالم خاکی غبار جهل برفت

ز حوض کوثر در خلد حور ساقی اوست

جهان فانی مملو ز ذکر باقی اوست ...

... ازین سرای که زندان جان اهل دل است

دلش گرفت و مقیم سرای رضوان شد

بدید کز رصد فرش خاک هیچ ندید ...

... در خود به غلط شدم که این اوست

رضوان در خلد باز کردند

کز عطر مشام روح خوش بوست ...

... دهان چون غنچه بگشای و چو گلبن در گلستان آی

دمادم حوریان از خلد رضوان می فرستندت

که ای حوری انسانی دمی در باغ رضوان آی

گرت اندیشه می باشد ز بدگویان بی معنی ...

... حرف ما را هیچ برهان گو مباش

خلد درویشان صادق خلوت است

خلد ما را هیچ رضوان گو مباش

چون نزاری هست ما خود نیستیم ...

... می زیبد ار ز عالم بالا کند نصیب

رضوان خلد را که بود استوار باغ

زاهد اگرچه صایم دهر ست و متقی ...

... پیش ما روشن کنید آیین و رسم این زمین

قابض خم خانه رهبان است یا رضوان خلد

دافع غم آب انگورست یا ماء معین ...

... ایزد گل آدم را بی فایده نسرشته

بر بوی خط غلمان بر یاد خط رضوان

بنگر به لب سبزه بنشین به سر کشته

نظاره گهی دارم صحراش ریاض خلد

یک روز نمی آیی با ما سر آن پشته ...

... ولیکن نی ز رنج خویش بیش است

در انگشت برادر گر خلد خار

نه چون انگشت خویشت باشد آزار ...

... رسانیدند با صد عزت و ناز

به رضوان گاه تخت آن حور طناز

خبر دادند عاشق را نهانی ...

... از رخش امروز اگر توشه شود نعمتی

بهر چه فردا به خلد منت رضوان برید

دست به دامان او نیست به بازوی کس ...

بیا تا عشرت آبادی چو خلد جاودان بینی

چه خلد جاودان کین را بسی خوشتر از آن بینی

خرد نپسندد ار خواند کسی خلدش ز بهر آنک

که تا گشتست این پیدا ز شرم آنرا نهان بینی

یکی هم میتوانش گفت خلد از روی اینمعنی

که چون رضوان درو عاقل فراوان باغبان بینی

نباشد در جهان چندان شگفت ار باغ بیند کس ...

... آنجا که وصل اوست چه محراب و چه کنشت

جانها فدای دوست که رضوان بباغ خلد

طوبی براستی چو سهی سرو او نکشت ...

... و ز هجر او قرار ز دلها رمیده بود

بر صورتیکه دیده رضوان بباغ خلد

حوری نظیر آن بت زیبا ندیده بود ...

... معتکف آستان حلقه خدمت بگوش

از سر کویت سوی خلد برین نگذرم

ور بطلب آیدم از بر رضوان سروش

ایدل اگر بایدت مرتبه عاشقی ...

... هست چون باغ ارم از گلرخان سرو قد

هست چون خلد برین از دلبران سیمبر

مجلسی زینسان و صاحب مجلسی زآنسان که اوست

هر که بیند روضه رضوانش آید در نظر