... من که باک از خطرم نیست از آن می ترسم

که به ساحل رسدم کشتی و طوفان نرسد

هر که غلتید ازین غمزه به خون می داند ...

... کناری گیر کش عزت فزاید

هر آن گوهر که بر ساحل برآید

زدلش ناله مطرب خدا را ...

... تو حال ما ندانی و چه داند

زغرقه آنکه بر ساحل برآید

گرش صدجان فدا سازد محالست ...

... بمحرمان ملک تیغ پاسبان نرسد

بهجر عشق طبیب آرزوی ساحل چیست

که کشتی تو ازین بحر بر کران نرسد

سوی تو عجب نیست اگر میکشدم دل

من مفلس و تو گنجی و من غرقه تو ساحل

در محفل خاصت اگرم بار نبخشی ...

... شوری از اشگم میان کاروان انداختم

دامن موج خطر باشد مرا ساحل طبیب

کشتی خود را به بحر بیکران انداختم

... از خطه ی کرمان همه تا دجله ی بغداد

وز ساحل عمان همه تا ساحت دربند

بیچاره صفاهان که یکی گرگ در آنجا ...

... نه هر که غوص کند بنگرد عیان گوهر

نه هر چه بر لب ساحل برآردش ز صدف

بتابی اندک گفتن بآن توان گوهر ...

... شد از کفها بدامن از شفق ریزان دمادم دم

برآمد از تواضع موسی خور را سر از ساحل

فرو رفت از تفرعن قبطیان را سر به نیلی یم ...

... آذر نشان کشتی آوارگان ماست

آن تخته پاره ها که به ساحل نمی رسند

... شد چو از باد اجل کشتی هستیش شکست

ساحت خلد برین ساحل درویش مجید

در جوانی ز جهان گشت روان سوی جنان ...

... ز آنکه میان زن و مرد است فرق

این بلب ساحل و آن گشت غرق

زن چه به بیگانه شود آشنا ...

... پی صحبت خضر گفتی کلیم

بگسترده در ساحل آن گلیم

فروزنده ماهیش چون آفتاب ...

... زر و سیم ریزان به دامان یم

به قعر ش ز ساحل زر ماهیان

چو سیمین کواکب ز گردون عیان ...

... بامید کشتی در آب افگنند

که خرگاه بر طرف ساحل زنند

بامید لشکر فراهم کنند ...

... بدریایی افتاده در عشق

که نه پایان بود او را نه ساحل

... گردد عیانت یکتایی ما

تا تو نشینی ایمن به ساحل

کی در کف آری دری ز دریا

خود را ز ساحل در بحر افکن

بنگر در اصداف آن دریکتا ...

... چنان به بحر بلایم غریق لجه غم

که زورقم نرسد بر کنار ساحل ها

دلم ز ناله نی چون جرس نیاسودی ...

... کی از این دریا بر آرد گوهری

هرکه منزل بر لب ساحل گرفت

میر عشقش آمد و همچون عسس ...

... دریای محیط و بحر توحید

موجی ز سراب ساحل ماست

گر طالب وصل آن نگاری ...

... دیگر چه به سر داری بحری به نظر داری

گر قصد گهر داری برخیز ز ساحل ها

هرسو که رود رهبر درنه به قدومش سر ...

... چه کم گردد ز دریای وصالت

اگر موجی فتد بر ساحل من

کمالی غیر عشقت بر دل ریش ...