... خود هنوزت پسته خندان عقیقین نقطه ایست

باش تا گردش قضا پرگار مینایی کشد

سعدیا دم درکش ار دیوانه خوانندت که عشق ...

... هر جور که از تو بر من آید

از گردش روزگار دارم

در دل غم تو کنم خزینه ...

... همه وقت مردم ز جور زمان

بنالند و از گردش آسمان

در ایام عدل تو ای شهریار ...

... زوال اختر دشمنت سوخته

غم از گردش روزگارت مباد

وز اندیشه بر دل غبارت مباد ...

... چه خوش گفت بازارگانی اسیر

چو گردش گرفتند دزدان به تیر

چو مردانگی آید از رهزنان ...

... شکر خورده انگار یا خون دل

غم از گردش روزگاران مدار

که بی ما بگردد بسی روزگار ...

... بخندید و گفت ای پسر جور نیست

ستم بر کس از گردش دور نیست

نه آن تندروی است بازارگان ...

... به مهرش طلبکار و خواهان شدم

جوان دیدم از گردش دهر پیر

خدنگش کمان ارغوانش زریر ...

... خردمند مردم ز نزدیک و دور

به گردش چو پروانه جویان نور

تفکر شبی با دل خویش کرد ...

... چو خود را به هر مجلسی شمع کرد

تو دیگر چو پروانه گردش مگرد

زن خوب خوش خوی آراسته ...

... چرا حق نمی بینی ای خودپرست

که بازو به گردش درآورد و دست

چو آید به کوشیدنت خیر پیش ...

... که چند استخوان پی زد و وصل کرد

که بی گردش کعب و زانو و پای

نشاید قدم بر گرفتن ز جای ...

... پیش از آن کز دست بیرونت برد

گردش گیتی زمام اختیار

گنج خواهی در طلب رنجی ببر ...

... امید وصل تو جانم به رقص می آرد

چو باد صبح که در گردش آورد ریحان

ز خلق گوی لطافت تو برده ای امروز ...

... به یک دگر برود هم چو دجله در بغداد

ولی چه فایده از گردش زمانه نفیر

نکرده اند شناسندگان ز حق فریاد ...

... نخواهد پرورید این سفله رادی

نیارد گردش گیتی دگر بار

چنان صاحبدلی فرخ نژادی ...

... سال و مهت مبارک و روز و شبت به خیر

بختت بلند و گردش گیتی به کام باد

فردا که هر کسی به شفیعی زنند دست ...

... که دست ظلم نماند چنین که هست دراز

تو راستی کن و با گردش زمانه بساز

که مکر هم به خداوند مکر گردد باز

... گسترانیده فرش بوقلمون

بامدادان که خاطر باز آمدن بر رای نشستن غالب آمد دیدمش دامنی گل و ریحان و سنبل و ضیمران فراهم آورده و رغبت شهر کرده گفتم گل بستان را چنان که دانی بقایی و عهد گلستان را وفایی نباشد و حکما گفته اند هر چه نپاید دلبستگی را نشاید گفتا طریق چیست گفتم برای نزهت ناظران و فسحت حاضران کتاب گلستان توانم تصنیف کردن که باد خزان را بر ورق او دست تطاول نباشد و گردش زمان عیش ربیعش را به طیش خریف مبدل نکند

به چه کار آیدت ز گل طبقی ...

... فللرحمٰن الطاف خفیة

منشین ترش از گردش ایام که صبر

تلخ است ولیکن بر شیرین دارد ...

هرگز از دور زمان ننالیده بودم و روی از گردش آسمان در هم نکشیده مگر وقتی که پایم برهنه مانده بود و استطاعت پای پوشی نداشتم به جامع کوفه در آمدم دلتنگ یکی را دیدم که پای نداشت سپاس نعمت حق به جای آوردم و بر بی کفشی صبر کردم

مرغ بریان به چشم مردم سیر ...