... نباشد بیش ازین با عاشقان دلداری چشمت

حذر اولی ز بدمستی که خنجر در کفش باشد

از آن ترسم که مژگانت نماید یاری چشمت ...

بی تو ساغر لخت دل چون لاله دارد در کفش

قطره می سوزش تبخاله دارد در کفش

کرده گلچین سخت بیرحمانه تاراج چمن

چون جرس هر غنچه گل ناله دارد در کفش

نور مه بخشید عکس عارض او باده را

خط جام امشب نمود هاله دارد در کفش

عارضت تا در چمن آتش فروز رشک شد

گل ز هر برگی جگر پرکاله دارد در کفش

غیر را امشب کباب از اختلاط یار کن

باده بستان از کفش در کاسه اغیار کن

آمد و رفت نفس پیوسته در سوهانگری است ...

بسکه نرم و صاف باشد سربسر اعضای او

همچو کفش افتد برون رنگ حنا از پای او

شوخ بیباکی که دنبال دلم افتاده است ...

... وز برای دشمنان باشد رگ ابر بلا

در کفش تیغ است یا موج است در بحر شکار

یا رگ ابری که بگرفته است از دریا هوا ...

... بر خویش چه نازد صدف از پهلوی گوهر

کز زحمت در یوزه کفش آبله دار است

دارم سه غزل هدیه یاران سخن سنج ...

... چه مایه گل که ز مدح خدایگان افشاند

امام دینی و دین موسی آنکه ابر کفش

گهر به جیب امید جهانیان افشاند ...

... به قصد رد چو به شمشیرش آشنا شمشیر

جدا ز قبضه چنان در کفش بلند شود

که گوییا رگ ابری است بر هوا شمشیر ...

... از وجودش کرد بر خود آفرینش آفرین

آنکه شکل لابود تیغ دو سر را در کفش

تا کند نفی شریک ذات رب العالمین ...

... گشت سراسیمه دوان کاروان

از کفشان شد چو عنان شعور

گشت نمودار چراغی ز دور ...

... پامال خرام گشت خون دل خلق

تا کفش حنا به پای او چسبان شد

زان عارض لاله گون و آن خال بنفش

نه فکر کلاه دارم و نه غم کفش

با آن سر مژگان دل خونین مرا ...

... نام تکلف مباد ننگ تک و تاز مرد

ششجهتت خواب پاست کفش اگر مخملی ست

کلفت فردا همان دی شمر آزاد باش ...

... فقر نداشت این قدر رنج خیال پا و سر

خانه کفشدوز کرد فکر برهنه پاییت

آینه داری خیال شخص تو را مثال کرد ...

... سایه در خواب می شمارد کام

عاجزی کفش مخملی دارد

مصلحتهاست وقف موی سپید ...

... کم پایی طلب ماند ناقص خرام تحقیق

راه جهاد مسدود از کفش تنگ ما شد

در فکر دل فتادیم راحت ز دست دادیم ...

... به طعن بیدل دیوانه سربرهنه نیایی

مباد کفش ز پا برکند به دست بپوشد

... گردی نشد بلند ز بس عرصه تنگ بود

بوس کفش تبسم صبح امید کیست

اینجا همین بهار حنا گل به چنگ بود ...

... او دلم داد تا به خود نگرم

من هم آیینه در کفش دادم

خالی ام از خود و پر از یادش ...

... آنکه هرگز در میان حلقه هم صحبتان

کفش در پایم نسازد تنگ زنجیر است و بس

بس هدف گشتم ز هر جانب خدنگ غمزه را ...