... خواهد که اوفتد ز فلک درکنار تو

گر بگذری به جانب دریا شهنشها

دریا خجل شود زکف بدره بار تو

در ملت و شریعت پیغمبر خدای ...

... از جود شاه عالم یابد جواب فتوی

هستند ابر و دریا بخشنده بر خلایق

گویی همی ستانند از جود شاه اجری ...

... افسر شاهان ملک سنجر سر سلجوقیان

آن گهربخشی که گویی دست او دریاستی

گر نه آنستی که جوید هرکس از دریا گهر

بوسه دادن دست او هرگز که را یاراستی ...

... تو ز کشورها که داری در چهارم کشوری

آب دریا قطره قطره لؤلؤ مکنون شود

گر به چشم همت اندر آب دریا بنگری

وز شرف بر شاخ طوبی سرفرازد هر درخت ...

... تو ز کشورها که داری در چهارم کشوری

گر نماید آتش سوزنده در دریا شگفت

بس شگفت است اینکه دریا دست و آذر خنجری

در میان کفر و دین شمشیر تو سدی قوی است ...

... کاملی بیند گرد آمده در مختصری

طرفه ابری است که از لجه دریا همه روز

بر سمن برگ همی بارد مشکین مطری

من به دریا کف او را به چه تشبیه کنم

که بود دریا در پیش کف او شمری

ای دلیری که به هرکار که تو عزم کنی ...

... هرکجا نشر کنم مدح تو چون آب روان

باد دریا ز سعادت بر تو چون شمری

تاکه در اول هر سال ز تاریخ عرب ...

... که مست گردم و ساقی مرا به در کشدا

اگر به ساغر دریا هزار باده کشم

هنوز همت من ساغر دگر کشدا

... یا ز عشق لولو و یاقوت شکر بار تو

چشم گوهر بار من هر شب چو دریا نیست هست

ور تو را صورت همی بندد که از چشم و دلم ...

... بدین معنی خرد نپسندد از ما

که با دریا کنیم او را برابر

اگر گردون بپیماید مثنی ...

... اندر دل بندگان فزودست طرب

دریاست شه پاکدل پاک نسب

دریا به میان دجله در هست عجب

چون ابر کف تو بیند ای خسرو شرق

از تو نکند به جود تا دریا فرق

گردد خجل و شود به آب اندر غرق ...

... چه کار آید از زهره و از زحل

به دریا بود حوت و بر خوان حمل

تو را فلسفه سوی نیران کشید ...

... دلم باز چون آتشی برفروخت

بجوشید طبعم چو دریا ز باد

همی آمدم بیت بی رنج یاد

... به نیرو چو پیل و به زهره چو ببر

به کوشش چو دریا به بهره چو ابر

ببیند همه بودنیها به رای ...

... بجوشید تازی چو مور و ملخ

سیه گشت هامون و دریا و شخ

ز نیزه جهان گشت چون بیشه ای ...

... بر آن بادپایان چو پرنده زاغ

دمان و دنان پیش دریا و راغ

همی هرکسی خویشتن را ستود ...

... ز من یادگار است نزد مهان

تو دریایی ای شاه و من در جوی

نهاده به دریا به امید روی

اگر در یابم یکی زین میان

همانا نیاید به دریا زیان

چنان بخششم ده که شاهان دهند ...

... سرآور بر آن چند تن روزگار

به دریا درانداز تا ماهیان

خورش سیر یابند از آن ماهیان ...

... دل روز روشن چو شب چاک زد

کننده به دریا فگندند پنج

چو روز از دل شب برآورد گرد ...

... سپاهی که بر باد بربست راه

همی رفت تا پیش دریا رسید

که خورشید گردد از او ناپدید

لب ژرف دریا و مردم گروه

که گردد ز دیدارشان دل ستوه ...

... زمین از سیاهان بپرداختند

بکشتند چندان که دریا به رنگ

چو خون گشت تیره شب آمد به تنگ ...

... نشان جست از ایشان همی چندگاه

همه بیشه و کوه و دریا بجست

از ایشان ندید او نشانی درست

... گهی چون پلنگان به که در دوان

گهی چون نهنگان به دریا روان

بدین رنج و سختی همی زیستند ...

... شب و روز بودند بر جست و جوی

همه بیشه و دشت و دریا و کوه

بجستند وز جستن آمد ستوه ...

... که از موج او همچو کوه نوان

چو ابراز خروش و چو دریا ز جوش

چو کشتی سواران پولادپوش ...

... گزیده نهانی ز مردم گروه

به دریا اگر سنگ خاره شوید

وگر بر هوا چون ستاره شوید ...

... سواری هماورد من شد به جنگ

کز آن سان به دریا نکوشد نهنگ

بکوشیدم اندر میان سپاه ...