... بی گنه بر من مکن تیزی چو خار

لاله خود رویم از فرقت مکن

حجره من ز اشک خون چون لاله زار

چون شکوفه گرد بدعهدی مگرد ...

... تا ترا بر یاسمین رست از بنفشه برگ مورد

عاشقان را زعفران رست از سمن بر لاله زار

یوسف عصر ار نه ای پس چون که اندر عشق تو ...

... مهر و ماهی گر بدندی مهر و ماه

سرو قد و لاله رخسار ای پسر

بشکنی بازار خوبان جهان ...

... دارم ز تو تا جان بود در دل هوا در جان هوس

چشمم به سان لاله ها اشکم به سان ژاله ها

هر ساعت از بس ناله ها بر من فرو بندد نفس ...

... چون رزم کنی و بزم سازی

ای لاله رخ سمن بناگوش

گویند ترا مه قدح گیر ...

... جز نام تو نیست بر زبانم

تا لاله شدت حجاب لولو

لولوست همیشه بر رخانم ...

... ما نه مردان عاقبت نگریم

بنده نیکوان لاله رخیم

عاشق دلبران سیمبریم ...

... ما به یک دم آتش اندر چرخ و بر چنبر زنیم

گه ز رخسار بتان بر لاله و گل می خوریم

گه ز زلف دلبران با مشک و با عنبر زنیم ...

... چون درآیی ز در توام به زمان

بردمد لاله زار و سوسن من

تا سنایی ترا همی گوید ...

... با ما چو حلقه دار لبان چون نگین مکن

خواهی که لاله پاش نگردد دو چشم من

از روی خویش چشم خسان لاله چین مکن

بنشانمان بر آتش و بر تیغ و زینهار ...

... می خور ز جام و بلبله با ما خور و با ما نشین

مشک از هلال انگیختی وز لاله عنبر بیختی

وز مه فرود آویختی کرده به چنگ اندر عجین ...

از عشق آن دو نرجس وز مهر آن دو لاله

بی خواب و بی قرارم چون بر گلت کلاله

خدمت کنم به پیشت همچون صراحی از جان ...

... تا روز ژاله بارد از چشم همچو رودم

آری نکو نماید بر روی لاله ژاله

دارم هزار بوسه بر روی و چشم تو من ...

... دلهای عاشقان را در پرده هوایی

یاقوت بار کردی عشاق لاله رخ را

از نوک کلک نرگس بر لوح کهربایی ...

لؤلؤ خوشاب من از چنگ شد یکبارگی

لاله سیراب من بی رنگ شد یکبارگی

دلبری را من به چنگ آورده بودم در جهان ...

... که از حال من مسکین دلت را نیست آگاهی

چو بی آن روی چون لاله بگریم زار چون ژاله

کنم پر نوحه و ناله جهان از ماه تا ماهی ...

... خاکی که همه ژاله ستد از دهن ابر

تا بر کند آن لاله خوش خفته ستان را

چندان ز هوا ژاله ببارید بدو ابر

تا لاله ستان کرد همه لاله ستان را

از رنگ گل و لاله کنون باز بنفشه

چون نیل شود خیره کند گوهر کان را ...

... آب صفوت پسری چه زنخی شکر لب

کله بر گلبن او راست چو بر لاله سواد

مژه بر نرگس او راست چو بر خار رطب ...

... کنند لانه و باده بدل بر آتش و آب

ببین تو اینک بر لاله قطره باران

اگر ندیدی بر هم مقطر آتش و آب ...

... آن تواناییش بین کز ناتوانی آمدست

آتش لاله چرا افروخت آب چشم ابر

کبرا از خاصیت آتش نشانی آمدست ...

... راست خواهی هر کجا گل نافه ای از لب گشاد

همچو لاله غنچه را بسته دهانی آمدست

لاف هستی زد شکوفه پیش رای روشنش ...

... امشب او زربار خواهد کرد

از تن لاله پوش لولو پاش

صد نهان آشکار خواهد کرد ...