... هر چه بینی درین جهان اشکال

معنی موج های برکه اوست

هر چه یابی زمان زمان ز احوال ...

... و آن دگر نامی است اندر هر زبان انداخته

در محیط هستیت عالم به جز یک موج نیست

باد تقدیرت به هر جانب روان انداخته

صد هزاران گوهر معنی و صورت هر نفس

موج این دریا به پیدا و نهان انداخته

باز دریای جلالت ناگهان موجی زده

جمله را در قعر بحر بی کران انداخته

جمله یک چیز است موج و گوهر و دریا ولیک

صورت هریک خلافی در میان انداخته ...

... تهمت دریا کشم خواهم که دریایی شوم

کاندرو موجی نباشد هر زمان انداخته

تا عراقی لنگر من شد در این دریای ژرف ...

... هم ببینم عاقبت این کشتی افلاک را

موج دریای ظهورت بادبان انداخته

ای خوش ار بینیم بی ما گوهر بحر بقات ...

... به علم سرمدی دانی همه اسرار پنهانی

وگر موج محیط او رباید خود تو را از تو

نه از آتش ضرر یابی و نی از آب تاوانی ...

... و آن نور بسیط جاودانه

آن بحر که موج اوست دریا

و آن نور که ظل اوست اشیا ...

... افشاند ابر فیض بر اطراف کن فکان

ناگه در آن میانه یکی موج زد محیط

هم قطره گشت غرقه و هم کون و هم مکان ...

... اگرچه زور یک شبنم ندارم

اگر معانی این کلمات به نسبت با بعضی فهوم مکرر نماید معذور دارد که هر چند می خواهم که خود را به ساحل اندازم ساحل یافته نمی شود از هر سویی موجی ام ربوده است و در لجه ای افکنده

شعر ...

... و چندان که خود را ملامت می کنم

آنجا که بحر نامتناهی است موج زن

شاید که شبنمی نکند قصد آشنا ...

... افتاده در غرقابه ای تا خود که داند آشنا

گر سیل عالم پر شود هر موج چون اشتر شود

مرغان آبی را چه غم تا غم خورد مرغ هوا

ما رخ ز شکر افروخته با موج و بحر آموخته

زان سان که ماهی را بود دریا و طوفان جان فزا ...

... در غیب پیش غیبدان از شوق استسقای ما

قومی چو دریا کف زنان چون موج ها سجده کنان

قومی مبارز چون سنان خون خوار چون اجزای ما ...

... مرا گویی چه عشقست این که نی بالا نه پستست این

چه صیدی بی ز شستست این درون موج این دریا

ایا معشوق هر قدسی چو می دانی چه می پرسی ...

... احسنت زهی خوابی شاباش زهی زیبا

دریای جمال تو چون موج زند ناگه

پرگنج شود پستی فردوس شود بالا ...

بسوزانیم سودا و جنون را

درآشامیم هر دم موج خون را

حریف دوزخ آشامان مستیم ...

... گشته در هستی شهید و در عدم او مرتضی

آن عدم نامی که هستی موج ها دارد از او

کز نهیب و موج او گردان شد صد آسیا

اندر آن موج اندرآیی چون بپرسندت از این

تو بگویی صوفیم صوفی بخواند مامضی ...

... نور شمعت اندرآمیزد به نور اولیا

مر تو را جایی برد آن موج دریا در فنا

دررباید جانت را او از سزا و ناسزا ...

... چه چیز بند کند مست بی محابا را

چو موج پست شود کوه ها و بحر شود

که بیم آب کند سنگ های خارا را ...

... از آنک توبه چو بندست بند نپذیرد

علو موج چو کهسار و غره دریا

میان ابروت ای عشق این زمان گرهیست ...

... ز چشم بند ویست آنک زورقی بینی

میان بحر و نبینی تو موج دریا را

تو را طپیدن زورق ز بحر غمز کند ...

... جان همه حسودان کور و کرست امشب

دریای حسن ایزد چون موج می خرامد

خاک ره از قدومش چون عنبر ست امشب ...

... به هر سویی شکرها بردمیدست

رسید آن بانگ موج گوهرافشان

جهان پرموج و دریا ناپدیدست

محمد باز از معراج آمد ...

... وان دود که از دلست پیداست

هر موج که می زند دل از خون

آن دل نبود مگر که دریاست ...

... بلک به دریا دریم جمله در او حاضریم

ور نه ز دریای دل موج پیاپی چراست

آمد موج الست کشتی قالب ببست

باز چو کشتی شکست نوبت وصل و لقاست