راه خواهی رخت بر دریا فکن

کام جویی قید من و مافکن ...

... همه از آن حسنت خوشه چینند

که آن حسن را دریا و کانی

بجان باشد سپهرت گوی چوگان ...

... وزین پس نفی اسما و صفاتست

در این دریا همه گشتند فانی

نماند نی عبارت نی اشارات ...

... چه لب تشنه ست خاکم کآستین گرد باد من

چو اشک از چهره از روی زمین برچید دریا را

خیالش را بساطی بهر پاانداز می جستم ...

... ز تاب تشنگی جان را نوید آبرو بخشم

کمند جذبه دریا شناسم موج آبش را

ز من کز بیخودی در وصل رنگ از بوی نشناسم ...

... سوار توسن نازست و بر خاکم گذر دارد

ببال ای آرزو چندان که دریابی رکابش را

شکایت نامه گفتم درنوردم تا روان گردد ...

... دل پرست از ذوق انداز پر افشانی مرا

تشنه لب بر ساحل دریا ز غیرت جان دهم

گر به موج افتد گمان چین پیشانی مرا ...

... رگ اندیشه نبض کار باشد کاردانان را

به لفظ عشق صد ره کوه و دریا در میان گفتن

بیاموزید تا پیشش برید افسانه خوانان را ...

... گیتی ز گریه ام ته و بالاست بعد ازین

جویند در میانه دریا کناره را

ای لذت جفای تو در خاک بعد مرگ ...

... پنهان به عالمیم ز بس عین عالمیم

چون قطره در روانی دریا گمیم ما

ما را مدد ز فیض ظهوری ست در سخن ...

... از تب نبود این که عرق می کنم امشب

جان بر لبم اندازه دریا کشییم نیست

از می طلب سد رمق می کنم امشب ...

... بی تکلف در بلا بودن به از بیم بلاست

قعر دریا سلسبیل و روی دریا آتش است

پرده از رخ برگرفت و بی محابا سوختیم ...

... گشته ام غالب طرف با مشرب عرفی که گفت

روی دریا سلسبیل و قعر دریا آتش است

... آنچنان تنگست دست من که پنداری دلست

هم به قدر جوشش دریا تنومندست موج

تیغ سیراب از روانی های خون بسملست ...

... شادیم به گلخن که خزانست و خزان نیست

سرمایه هر قطره که گم گشت به دریا

سودی است که مانا به زیانست و زیان نیست ...

... نیست غیر از سیمیا عالم به سودایش مپیچ

موجه از دریا شعاع از مهر حیرانی چراست

محو اصل مدعا باش و بر اجزایش مپیچ ...

... پیداست بی نیازی عشق از فنای ما

گر زورقی شکست ز دریا چه می رود

آیینه خانه ای ست غبارم ز انتظار ...

... نالان به پیش هر کسی از جور افلاکش نگر

تا نام غم بودی زبان می گفت دریا در میان

دریای خون اکنون روان از چشم سفاکش نگر

آن سینه کز چشم جهان مانند جان بودی نهان ...

ای کرده غرقم بی خبر شو زین نشان ها یک طرف

رختم به ساحل یک طرف شستم به دریا یک طرف

از عشق و حسن ما و تو با همدگر در گفتگو ...

مرد آن که در هجوم تمنا شود هلاک

از رشک تشنه ای که به دریا شود هلاک

گردم هلاک فره فرجام رهروی ...

... قلزم فشانی مژه از پهلوی دل است

این ابر را برات به دریا نوشته ایم

خاکی به روی نامه نیفشانده ایم ما ...

... دیگران شستند رخت خویش و ما

تری دامن ز دریا خواستیم

دانش و گنجینه پنداری یکی ست ...