... مگر ز خون جوانان شاه یثرب و بطحا

زمین کرب و بلا را تو لاله رنگ نکردی

گلوی اصغر شیرخواره شه را ...

... ای نوگل خوشبوی چه خوش آب و هوایی

وی لاله خود روی چه با نشو و نمایی

ای آنکه به ملک لمن الملک امیری ...

... ز بس احکام ناشایسته ز اقلامشان جاری

زمین از خون ناحق سرخ شد چون لاله حمرا

حسام انتقامت چند ماند در نیام آخر ...

... در بر لیلای زار اکبر نسرین عذار

لاله صفت داغدار خفت به روی تراب

اهل حریمش اسیر خونجگر و دستگیر ...

... حیف می آید مرا از غنچه لعل لبت

نیلی از چوب جفا چون لاله حمرا شود

صامتا بر سر چه داری ترسم از این داستان ...

... بی مونس و برادر و بی یار و غمگسار

سیمین تنان و لاله رخان و سمن بران

خشخو بنفشه موی سمن بوی گلعذار ...

... دامن دونان بهل ز کف که نروید

هرگز از شوره زار لاله عبهر

عصمت پاکی بجو که شاخه عصیان ...

... رحمت محض خدایی در زمین کس نرست

لاله رحمت به غیر از دامن صحرای تو

خلق موجودات را باعث تو گشتی تا نمود ...

... چه شد که دوست ز دشمن بر تو خوارتر است

به سیر لاله مخوان صامتا ببستانم

که چهره جگر از لاله داغدارتر است

سیاه بختم و کس را خبر ز حالم نیست ...

... خود بگوی ای نازنین شرط محبت این بود

حال دل های شهیدان غمت از لاله پرس

کوس راپایش ز داغ دوستی رنگین بود ...

روایت است که یک روز نور چشم نبی

حسین سلاله نسل محمد عربی

برای دیدن فخر انام و شاه زمن ...

... که از چه عاقبت این لب شود ز زهر کبود

چگونه این رخ رنگین ز لاله حمرا

شود به رنگ ز مرد ز کینه اعدا ...

... صانع صنعت گری که در چمن از تو

سوسن اسود شگفت و لاله حمرا

طره سنبل ز تاب جعد تو پرچین ...

... گلشن ایجاد را ز حکم تو رونق

لاله به سیر چمن ز وصل تو ملحق

مست مدام از شراب لعل مروق ...

... پس حضرت زهرا گل گلزار نبوت

آن کوست به بیدای جهان لاله رحمت

آن سرو چمان چمن عفت و عصمت ...

... یکی به هیبت هژیر یکی به هییت پلنگ

به خون هم لاله گون نموده در جنگ چنگ

ز چهره روزگار پریده از بیم رنگ ...

... شد هلا موج زنان خون شقایق در باغ

لاله در راغ برافروخت ز هر گوشه چراغ

همچو مستی که کند ترز بط باده دماغ ...

... تا عنبی می دهید پیاله پیاله

باده شبنم ببین به ساغر لاله

روزی مستان شده به باغ حواله

سنبل بویا پریش کرده کلاله

شاخه گل زیر بار غنچه خمیده ...

... نفوذ جیر تمور سوخت دل باغ را

به لاله تا حشر ساخت وقف جگر داغ را

کرد بسم سموم سرمه صفت راغ را ...

... جسم صد چاک حسین تشنه عریان است

لاله بستان زهرا سرو باغ بوتراب

بی کفن غلطان به خون عطشان لب دریای آب ...

... او سه ساله بد و عقل چل ساله داشت

با چهل ساله عقل روی چون لاله داشت

لاله ی روی او همچو مه هاله داشت

هاله پرده ز رخ چون گل ژاله داشت ...

... بشکته شد از سنگ ستم بال و پر ما

تا تاب عطش لاله سیراب تو پژمرد

شمع رخ رنگین تو از صرصر کین برد ...