خانه سحر آفرین باز پی فتح باب

کرد موشح ورق ساخت مزین کتاب

مدح حبیب خدا منقبت مصطفی

گفت بر مرد و زن خواند بر شیخ و شاب

هادی منهاج عقل رهرو معراج عشق

سرور امی لقب سید ختمی مآب

مکرمتش از ازل واسطه باد و نار

تربیتش تا ابد رابطه خاک و آب

رافع دین و دل و داع شرک ذلل

کفر از او مندهم شرع از او کامیاب

پیش امم از شرف ملت او سرفراز

نزد خدا از کرم ددعوت او مستجاب

معتقد امر اوست مضطرب نهی اوست

خواه جنین در رحم خواه جوان در شباب

شمع قنادیل قرب شاهد بزم ازل

شحنه ملک ابد شافع یوم حساب

تیر ظهورش چو او قادر قدرت ز شصت

مونس ابلیس شد صدمه سوزان شهاب

گر همه دست تهی است آمد و رفت جهان

دیدن رویش بس است بهر ایاب و ذهاب

رحمت محضی که رست مومن و مجرم ازو

این ز امید ثواب آن ز خیال عقاب

عزت او را بس است تاج لعمرک دلیل

رتبت او را بس است آیه طه خطاب

سقبت او را بود کنت نبیا ثبوت

معنی لولاک بس رفعت او را جواب

دور بود روی او از نظر دور بین

صعب دو درک او در بصر دیر باب

طایر اوهام را ره بسوی ذات وی

نیست به جز موج آب یافتن اندر سراب

هر چه تفکر کند هر چه تعقل کند

هرچه نمای در نک هر چه نماید شتاب

آری گنجشک را طرفه چه از صید باز

آری خفاش را بهره چه از آفتاب

در شب معراج داشت جانب امت نظر

تا ز شفاعت گرفت خط امان از عذاب

باز غم عاصیان روز شب او را به دوش

بود که هرگز نبود راحتش از خورد خواب

قابض ارواح را در دم نزع روان

کرد سفارش ز جان آنشه عالیجناب

کز تن من روح را سخت برون کن ولی

از طرف امتم روی ترحم متاب

زانکه ضعیفند و بس دادن جانست سخت

بر تن ایشان زند دادن جان التهاب

بهر تلطف ندا آمدش از کبریا

کز الم امتان چند کنی اضطراب

تا تو نباشی رضا نیست بروز جزا

حضرت ما را به کس راه عذاب و عتاب

ایشه قوسین قدر در فلک قدر بدر

کاش که بعد از تو بود خانه امت خراب

حرمت آل تو را بعد تو نشناختند

صبر کن و گوش ده جانب آن انقلاب

گشت چو روبا پیر روسیهی شیر گیر

گردن حبل المتین کرد به قید طناب

سوخت در خانه‌ات ز آتش کین ظالمی

پهلوی زهرا شکست ظالمی از ضرب باب

آه که اسما چه کرد با حسن مجتبی

تا جگر نازکش پاره شد از زهر ناب

آنچه ز قوم دغا شد به شه کربلا

تا به قیامت نمود قلب جهان را کباب

شمر شریر پلید تشنه سر وی برید

بر لب خشکش نریخت قطره آب از ثواب

از تن سقای او گشت جدا هر دو دست

قاسم داماد کرد دست خود از خون خضاب

در بر لیلای زار اکبر نسرین عذار

لاله صفت داغدار خفت به روی تراب

اهل حریمش اسیر خونجگر و دستگیر

عارض این نیلگون صورت آن بی‌نقاب

آن یکی از بی‌کسی دست به دامان شمر

ین دگر از مضطری شکوه‌کنان نزد باب

با تن سوزان ز تب شمر کشید از غضب

عابد تب‌دار را جانب بزم شراب

عصمت کبرا که داشت زینب مظلومه نام

برد به بازارها با دف و چنک و رباب

آه که نزد یزید شد سر شاه شهید

خسته ز چوب ستم در بر درد شراب

واعجبا (صامتا) کز چه عزیز خدا

دید ز نسل زنا این همه ظلم و عذاب