... پرستنده خوبان زرین کمر

از اسبان تازی و هر گونه ساز

ز خوبان چنگی و بربط نواز ...

... بپوشید تن جامه ی شاه کوش

بر اسب شهنشاه گیتی نشست

کمر بر میان بست و بگشاد دست ...

... دل هر کس از رنج خود شاد کرد

به اسب و سلیحش تن آباد کرد

فرستاد کارآگهی را نخست ...

... بسی تیغ و برگستوان دادشان

سلیح تن خویش و اسب نبرد

برادرش را داد و در قلب کرد ...

... زمانه سر بددلان گوی کرد

چنان شد که اسب نبرد آزمای

بجز بر سر و سینه ننهاد پای ...

... بکشتند بسیار و برگاشتند

بزد اسب کوش و برآورد جوش

خروشید کای شاه ناپاک هوش ...

... ببخشید دیگر همه بر سپاه

چه اسب و چه برگستوان و سپاه

... به نامه سپه را همه باز خواند

درم داد اسب و ز هرگونه راند

فراز آمدش مرد ششصد هزار ...

... دلیری نمودند و مردی ز خویش

پیاده برهنه نه اسب و نه ساز

به دست اندرش شاخ چوبی دراز

عمودی که خوانی همی تو فرسب

که از زخم او پست شد مرد و اسب

زدی زخم و اندر گذشتی ز مرد ...

... شنیدید گفتار من سست خوار

گروهی سیاهان بی ساز و اسب

به دست اندرون چون شبانان فرسب ...

... شما را کنون نیست جای درنگ

جهانجوی کوش اندر آمد به اسب

سپه گشت مانند آذرگشسب ...

... نه فرخ کله دید از آن پس نه تاج

هرآن اسب کاو زخم خورد از فرسب

شکسته شد آن استخوان اندر اسب

بسی کشته آمد ز هر دو سپاه ...

... ز شادی تو گفتی برآمد به جوش

برادرش را اسب داد و ستام

همان تیغ هندی به زرین نیام

فرستاد چندان بدو خواسته

همان تازی اسبان آراسته

بدان نامداران لشکرش نیز ...

... پر اندیشه گشت و سپه بازخواند

ببخشیدشان اسب و خفتان و زین

همه تیغ و برگستوان گزین

درم داد و لشکر به هامون کشید

شد از نعل اسبان زمین ناپدید

گرفت آنگهی مایه ور شهر پشت ...

... به غمزه همه جادوی را گزند

صد اسب دونده بیاورد نیز

یکی تاج و با تخت و هرگونه چیز ...

... دل قارن از درد رنجور گشت

کشیدند پیش وی اسبی بلند

نشست از برش پهلوان بی گزند ...

... چو شد پهلوان از برش زاستر

از اسب اندر افتاد پرخاشخر

به خواریش بستند از آن جا به اسب

همی تاختندش چو آذرگشسب ...

... بپوشید ساز و سلیح نبرد

درآمد به اسب و بیامد چو گرد

چو نزدیک شد گفتش ای دیوزاد ...

... که نفرین بد بام بر جانت جفت

وزآن خشم قارن برانگیخت اسب

بغرید و با او برآویخت سخت ...

... کشیدند زوبین از آن رزمساز

بر اسبش نشاندند و بردند تیز

برآمد ز ایرانیان رستخیز ...

... به تاراج داد آن همه هرچه بود

اگر اسب اگر جامه ی ناپسود

همان بدره و پرده و چارپای ...

... همه نام او زیر ننگ آورم

شما اسب آسوده ما را دهید

سپاسی بر این کار بر من نهید

که اسبان ما سخت فرسوده اند

همه رنج پیگار پیموده اند ...

... برافروخت و رخسارگان رخش کرد

پس اسبان آسوده را بخش کرد

کمین کرد با سی هزاران سوار ...

... جهان آفرین را به دل کرد یاد

که اسبان او خسته بودند و سست

یکی بند را دست و پایش ببست ...

... که گفتی فروبستشان روزگار

بر اسبان آسوده کوش دلیر

همی حمله آورد بر سان شیر ...

... سرانجام لشکرش بنمود پشت

یکی اسب آسوده را برنشست

برآن کوه پیکر ز دشمن برست ...

... به گنج و به لشکر دهم یاوری

ندارم دریغ از شما اسب و ساز

نه مردان گردنکش کینه ساز ...

... فرستادشان پیش او بی گزند

بدادندشان ساز و اسب سمند

چو نزدیک کوش آمدند آن سران ...

... مرآن بندیان را بسی چیز داد

ز دینار و اسبان تازی نژاد

مرآن مرزها را خود داشتند ...

... فرستاده برگشت از او شادکام

ز بس جامه و اسب زرین ستام

اسیران چو نزدیک تور آمدند ...

... بدان مرز بودند چون گرگ و شیر

چو بوی پس اسب او یافتند

چو روباه بد روی برتافتند ...

... بخوبی گسی کردشان با سپاه

به اسب و ستام و قبا و کلاه

ز بیکند سوی بخارا کشید ...

... ز شاهان رنجور بگسست دم

وز اسبان جنگی بپالود نم

کشیدند از آن پس سوی گرز دست ...

... بزد بر سرش گرزه گاوسار

از اسب اندر افتاد کوش سترگ

بجست از برش همچو پوینده گرگ

... گریزان به روم آمد از دست کوش

نه با مرد زور و نه با اسب توش

وزآن پس ز شاهان با دسترس ...

... سیاهان مازندران با فرسب

به یک چوب گردان فگندند از اسب

ز بس های و هوی وز بس چاک چاک ...

... گرفته به دو دست چوب فرسب

پیاده همی کوفت بر مرد و اسب

کس از چنگ آن تیز چنگ اژدها ...

... بکوشید با او سپهدار کوش

نه با اسب پا و نه با کوش توش

سپاهش همه روی برگاشتند ...

ز گفتار او کوش شد تنگدل

بزد اسب و برگشت خوار و خجل

چو بهری از آن بیشه ببرید راه ...