... در کوی تو زان خانه گرفتم که مباد

آزرده شود خیالت از دوری راه

اینک سر کوی دوست اینک سر راه

گر تو نروی روندگان را چه گناه ...

... وز خرمن دهر دیده بردوخته ای

در راه وفا چو سنگ و آتش گردم

شاید که رسم به صبحت سوخته ای

الله تویی وز دلم آگاه تویی

درمانده منم دلیل هر راه تویی

گر مورچه ای دم زند اندر تک چاه ...

در شب تاریک برداری نقاب از روی خویش

مرد نابینا ببیند بازیابد راه را

طاقت پنجاه روزم نیست تا بینم ترا ...

... دل هر دو از کودکی شد تباه

به درمان و حیلت نیامد به راه

چو ده سال پروردشان روزگار ...

... همی راند و در خون دل گشته غرق

چو یک نیمه از راه بگذاشتند

دلیران همه نعره برداشتند ...

... نهفته تن اندر سلیح و سلب

از آن پیش تا روی دادی براه

به نزدیک گل شه شد آن کینه خواه ...

... بدان کز بنی شیبه آمد سپاه

ز بهر تو بر من گرفتند راه

چو شیر دژم ورقه پیش اندرون ...

... براندند ازین و از آن سو سپاه

برابر فتادند در نیم راه

همان و همین ساخته ساز جنگ ...

... جهان را ز نامش بپرداختی

چه گفتی وراهیچ کین خواه نیست

و یا سوی تو مرگ را راه نیست

ترا گر چنین بود در دل گمان ...

... درآمد یکی نعره ای بر کشید

بدیشان چو تنگ اندر آمد ز راه

ز رخ پرده بگشاد و بنمود ماه ...

... هلال آن کجا باب گلشاه بود

دلاور بدو روز گم راه بود

ز تیمار فرزند دل خسته بود ...

... بگردید اندر مصاف نبرد

چو سوی غلام اندر آمد ز راه

بزد نیزه آن لعبت کینه خواه ...

... پدر از بلای تو سر گشته شد

کنون کاین دل از مهر گم راه گشت

ز جنگت مرا دست کوتاه گشت ...

... چو گفت این أبا ورقه و با سپاه

ز کینه بر اعدا گرفتند راه

به حمله درون زود بشتافتند ...

... همی کرد با خیمها در نگاه

به تیره شب اندر همی کرد راه

ز دلبرش جایی نشانی ندید ...

... ندانست کس کآن دو تن چون شدند

سبک راه بی ره گرفتند زود

به لشکر رسیدند هر دو چو دود ...

... ز غریدن کوس و رویینه خم

تو گفتی کی مه راه کردست گم

همه شمعها را برافروختند ...

... برآمد برین کار بر یک دو ماه

کی آن بنده ورقه آمد ز راه

دل ورقه بد جفت تیمار و غم ...

... ز تیمار دل در برش گشت خون

همی آمد از راه دیده برون

شده شخصش از مهر آن مهر جوی ...

... کی بر تو دگر کس به دل ناورند

بجز راه عهد و وفا نسپرند

بدو گفت ورقه ز گفتار تو ...

... ز مادر چنان گنگ زادست و کر

بر آن راه اسپ تکاور چو ابر

همی راند و ز دل برون کرد صبر ...

... از آن کاروان باز جستش خبر

ز راه وز شاه وز شهر و حشر

بپرسید کاندر یمن کار چیست ...

... ندید اندر آن خیل چون او کسی

بپرسیدش از راه وز کار و حال

از احوال گلشاه نیکو خصال ...

... ببینید تیغ صف آرای من

بگیرم به شمشیر راه شما

کنم سرنگون صدر گاه شما ...

... ابا تیغ و رمح و کمان و کمند

به نزدیک ورقه درآمد ز راه

بگفت آمد آن صفدر و کینه خواه ...

... چو شد منهزم بی کرانه سپاه

سپاه یمنشان گرفتند راه

به تاراج دادند همواره روی ...

... که از حد بیرون بدش مال خویش

همیشه دو چشمش سوی راه بود

همیشه دلش سوی گلشاه بود ...

... بخواند آن زمان باب گلشاه را

بگفت و نمودش بدو راه را

که گرمال خواهی ودیهیم و تخت ...

... بدو به زنی ده تو گلشاه را

مر آن عاشق زار و گم راه را

ز شامی مگرشاد و خرم شود ...

... هلال ایچ گونه ندادش جواب

کی چونان همی دید راه صواب

چو مردم ز مجلس پراگنده گشت ...

... برون برد گلشاه دلخواه را

بپیمود بر مهر او راه را

چو گلشاه دلخسته زی شام شد ...

... بگفتا به جمله ازین جایگاه

بسوی یمن باز گیرید راه

مرا مال بابست از بهر یار ...

... گذارید از بهرم این جایگاه

شما باز گردید و گیرید راه

چو از کار او آگهی یافتند ...

... کنون سوی شامست گلشاه تو

حقیقت نمودم به تو راه تو

و گر استوارم نداری برین ...

... پدیرفت بسیار منت ازوی

کجا دید راه سلامت ازوی

گشاد آن زمان ورقه مستمند ...