... درین ویران ره آبادیش بخش

منم چون لاله در هامون نشسته

بخاک افتاده و در خون نشسته ...

... ای از شکنج زلف تو در چنبر آفتاب

گاهی بلاله میگذرم گه بر ارغوان

گاهی بماه مینگرم گه بر آفتاب ...

... تابان ولی از آن دم جان پرور آفتاب

چون لاله آفتاب فلک سایه ی تو را

جوید چنانکه جوید نیلوفر آفتاب ...

... گویی بباغ و راغ کشیدی دلش که صبح

چیند گل و چراند در لاله زار اسب

یا سرخوش از شراب صبوحی کباب خواست ...

... ز حسن گل هزارش داستان است

زمین از رنگ لاله لعل پوش است

هوا از بوی گل عنبر فشان است ...

... دمیده سبزه و بر روی سبزه

گل است و لاله است و ارغوان است

درختانش ز رنگارنگ میوه ...

... به طرف جوی نشانم وزد به باغ چو باد

قرنفل و گل و نسرین و لاله و سنبل

چنار و عرعر و سرو و صنوبر و شمشاد ...

... گهی از تو شیرازه ی گل مجزا

گهی از تو اوراق لاله مجلد

نه صباغی اما درین سبز گلشن ...

... ز تو خیری اصفر بود برگش اخضر

ز تو لاله احمر بود داغش اسود

ز تو بارگاه بلند سلیمان ...

... چو جنت ز آیینه ی صرحش ممرد

بر و بومش از لاله و سبزه ی تر

تو گویی که یاقوت رست از زبرجد ...

... چون گل رخت از تاب می افروخته تا کی

چون لاله دل از داغ توام سوخته تا چند

شد عمر و شب هجر تو را روزنه گویی ...

... از غیرت دندانت و از خجلت رویت

لؤلؤست ببحر اندر و لاله است ببر بر

از درج درت طعنه زند لعل بیاقوت ...

... یادآوری از سوز دل خسته ی آذر

هر لاله که بینی ز تو داغش بجگر بر

من بر در باغ آمده بر خاک نهم سر ...

... نه بر کنار زمرد نه در میان گوهر

شکفته داری بر شاخ نسترن لاله

نهفته داری بر برگ ارغوان گوهر ...

... من نیز گلی دو دسته بستم

از لاله ستان آفرینش

تا درنگری بچشم انصاف ...

... گل فشان رنگ برنگ از پرو بال

ساغر لاله و گل از می و مل

این لبالب شده آن مالامال ...

... پر بپر بافته و بال ببال

هم بنفشه شده و هم لاله

مظهر روی بتان از خط و خال ...

... بر کار گل افتد چو گره باد شمالم

گیرد چو رخ لاله غبار ابر مطیرم

از غالیه منت نکشم زلف ایازم ...

... یعقوبم و بیت الحزنم دوش وطن بود

نرگس چو شکوفه شده لاله جو زریرم

ناگاه نسیم سحری نامه ات آورد ...

... شبان تا دیده بزغاله چران هر ماه هر ساله

گهی برد مرتع لاله گهی در منبت سوسن

دو سر آورده رو یکسر بقصد جدی تن پرور ...

... مگر در باغ و صحرا ریختی شب ابر آزاری

ایاغ غنچه را صهبا چراغ لاله را روغن

نم ابر بهاری شسته گرد از دامن صحرا ...

... عیان هر گوشه صد مجلس بهر مجلس دو تن مونس

بریحان دید بان نرگس بلاله همزبان سوسن

یکی را جبه ی اخضر یکی را کله ی اصفر ...

... از رخ چرخ بسترد آبله های اختری

خیز و بده ز جام زر باده لاله گون مگر

آبله های اشک سرخ از رخ زرد بستری ...

... باز جلال پرفشان اینت کمال برتری

چهره ی فتح لاله گون رایت خصم سرنگون

کیست ز خسروان کنون با تو کند برابری ...

... خور ز سحاب تیرگی برق ز خار نشتری

گل ز تگرگ خرمی لاله ز برق همدمی

شیشه ز سنگ نرمی و شمع ز باد یاوری ...

... چه خوی بمیمنت و امن کعبه ی ثانی

چه خوی که دید در آن لاله ریخت چون ژاله

گل بهشت خوی از خجلتش ز پیشانی ...

... بتاک بسته همه خوشه های پروینی

ز خاک رسته همه لاله های نعمانی

دروگری همه از آبنوس و صندل و عاج ...

... بدستش ار نبود خاتم سلیمانی

مهین سلاله ی مجد و جلال احمد خان

ثمین در صدف مرتضی قلیخانی ...

... گاه راحی دهمت ریحانی

گاه من لاله ز باغت چینم

گه تو گل بر سر من افشانی ...

چو رویت لاله ی رنگین نباشد

چو مویت نافه یی در چین نباشد ...

... غلتان به خاک و خون من و آن سرو خوش خرام

رقصان میان لاله و گل است مست و سرخوشان

آذر در آستان وفا جان فشان و یار ...

... سرو و گل را نهال بنشانند

نرگس و لاله را پیاز آرند

قمریان ناله سنج چون محمود ...

... وز دم آن سرد باد شد سمن از برگ عور

لاله رنگین راغ سوخته از درد و داغ

نرگس شهلای باغ گشته ز اندوه کور ...