... پذیره شدند و کشیدند های

بیامد دمان تا به دریا کنار

ز دریا برآمد گو نامدار

چو با شهریار اندر آمد به تنگ ...

... به شادی برآمد ز خسرو خروش

چو دریا همه لشکر آمد به جوش

یکی خرمی کرد غمدیده مرد ...

... فراوان در آن شهر کشتی بساخت

کسی کو ره آب دریا شناخت

به پیش اندر افکند در روی آب ...

... ره دور پیش اندر آورد خوار

بیامد دوان تا به دریا کنار

به کشتی درآمد خود و سرکشان ...

... سپهدار هشیار و بیدار بود

ز دریای ژرف و دم باد تیز

زمانی نیامد به رویش ستیز ...

... بر آمد به ایران سپه یک خروش

کزان ژرف دریا برآورد جوش

همان دیو چهران برون تاختند ...

برآمد ز دریا گو نره شیر

پی او گوان و یلان دلیر

سراسر در و دشت و دریا کنار

سراپرده و خیمه زد نامدار ...

... سپاهی کز آسیب ایشان زمین

بلرزید مانند دریای چین

جزیره بشد جنب جنبان ز تاب ...

... بفرمود کردن سپه را دو نیم

یکی نیمه در راه دریا بداشت

دگر نیمه بر روی دشمن گماشت ...

... فکندند و کشتند در دشت کین

که دریای خون گشت روی زمین

چو از تیر بر دشمن آمد شکست ...

... ببردند چندان که بد بردنی

از آن پس به دریا نهادند روی

همه با دل شادمان بزم جوی

... ابا او سپهدار دستش به دست

به دریا کنار و به هامون و کوه

بسی گشت تا شد ز گشتن ستوه ...

چو چندی ببود اندر آن جایگاه

روان کرد بر راه دریا سپاه

به کشتی روان شد یل نامور ...

... ز بالا سوی کشتی آهنگ کرد

که برباید از روی دریا چو گرد

فرامرز چون مرغ زان گونه دید ...

... زبالا نگون گشت و آمد به زیر

بلرزید دریا و کوه از نفیر

بیفتاد مانند کوه سیاه ...

... فرامرز گردنکش پرخرد

ز دریا برآمد سوی بیشه رفت

ابا مهتران روی بنهاد تفت ...

... ز تفش دل کوه بریان شو

بر او چه دریا و چه کوه و دشت

به هرجای آسان تواند گذشت ...

... سراسر همان مرز ایشان خراب

چو هامون و کوه و چو دریای آب

از این جای خود جای گفتار نیست ...

... گرفت و به کام اندرش در بسوخت

چو دریا ازو خون روان برفروخت

ز خنجر دهانش گشاده بماند ...

... ز گرز تو گردد دل کوه چاک

ز تیغ تو هامون چو دریا شود

درازی گیتی چو پهنا شود ...

... همه باغ پر سبزی و پر گیای

چه دشت و چه دریا چه هامون کنار

بهشتی بد این بیشه و مرغزار ...

... عنان کرد پیچان سوی باختر

ز خشکی از آن پس به دریا رسید

یکی بی کران ژرف دریا بدید

که پیوسته بود او به دریای چین

تو گفتی که غرقست در وی زمین ...

... چهل پاره کشتی بپرداختند

بدان ژرف دریا برانداختند

ز چین و ز ماچین برآورد پیش

به آب اندرون مرد پاکیزه کیش

چو شش مه در آن ژرف دریا برفت

از آن پس که ماه اندرآمد به هفت ...

... همه کشتی از هم پراکنده کرد

ز دریا و کشتی برآورد گرد

سپاه و سپهبد ز هم دور کرد ...

... خروشان از آن درد و از های و هوی

چو کشتی ز دریا کنار آورید

بسی مردم آمد در آنجا پدید ...

... پر از هول و بی آب و راه دراز

به دریای مغرب شدم بی درنگ

رسیدم از آن پس به شهر فرنگ ...

... به یک تخته ماندم به دل با غمان

بدیدم به دریا درختی بلند

بزرگیش بگذشته از چون و چند ...

... که هستند هر یک به گیتی نشان

به دریا هم از موج و از باد تیز

ز من گم شدستند چون رستخیز ...

... جهانبان مگر یاوری بخشدم

از این ژرف دریا بیابم گذار

به من بازگردد همان روزگار ...

... همه کار لشکر بدو کرد یاد

هم از موج دریا و از تندباد

که از من پراکنده شد لشکرم ...

... همی گشت پوینده اندر هوا

به هر بیشه و کوه و دریا رسید

پراکنده لشکر به هر سو بدید ...

... تو این را همی دار با خویشتن

چو باشی به دریا به کار آیدت

همان روز سختی به یار آیدت ...

... دگر آنکه چون باد ناید پدید

چو بی باد دریا نشاید برید

به آب اندر انداز و آنگه ببین ...

... به کردار مهره به جای آمدی

به یک ماه در گرد دریا بگشت

به هر بیشه و کوه اندر گذشت

به چندین زمان زان سپاه بزرگ

ز دریای پر موج و باد سترگ

نبد یک تن آزرده از هیچ روی ...

... به کار دگر گشته خرم دلش

به دریا رسیدند و کشتی بساخت

به آیین آن بادبان برفراخت

... بگفت این و بگرفت راه دراز

بیامد به نزدیک دریا فراز

ز یک دست دریا ز یک دست کوه

شده دیو از آن کوه و دریا ستوه

دو مه بر لب ژرف دریا بماند

ز هر گوشه ای کاروانان بخواند

به ده ماه کشتی فراوان بساخت

به دریا درون بادبان برفراخت

روان کرد کشتی به دریای تند

درو باد با وی نکرد هیچ کند

برآمد به خوبی و با فرهی

از آن ژرف دریا به تخت مهی

بیاورد تخت از بر لاله زار ...

... ز گرد سپه تیره گشت آفتاب

ز خنجر جهان بود دریای آب

چکاچاک خنجر بد و گرز و تیر

زمین شد به خون سر به سر آبگیر

جهان یکسره همچو دریا نمود

نهنگ اندرو گرز و شمشیر بود ...

... روان کرده از خون به هر جای جوی

چو دریا برآورد از حمله موج

شدی سرخ رخسار مه را به اوج ...

... هم آوردت آمد برآرای کار

به خنجر من این دشت دریا کنم

ز بالای تو کوه پهنا کنم ...

... ز دیو و ز جادو و از اژدها

ز دریای ژرف و دژ و از بلا

گذشتیم ز هر کشور گرم و سرد ...

... مراد تو یکسر همه کام ماست

اگر کوه و دریا شود پر ز تیغ

و گر تیغ بارد ز بارنده میغ ...

... پر از مهر نزدیک فرطورتوش

چو ماهی برآمد ز دریای مشک

گذر کرد بر روی کافور خشک ...

... که چون یافت پیوند آب دگر

یکی چشمه ای همچو دریا شود

جهانش درازی و پهنا شود ...