... زمانی از گلی مستم که آرد بادی از بویش

گهی از لاله داغم که آن سودای او دارد

گه از زلف پریشانم بروی گاه حیرانم ...

... دلی راکو بود داغی ز عشقی

کیش با لاله یا گل کار باشد

کسی کو یافت ذوق لذت عشق ...

... لحظه لحظه میخورم از خون دل چندین ایاغ

در درونم لاله هست و گل ز یمن داغها

وز برون نه گشت صحرا خواهم و نه سیر باغ ...

... خزان خواهد بسوی اصل بی برگی خزان گردم

بهارم خواهد او از جان برویم لاله و ریحان

ز من خیری که او جوید همان باشم همان گردم ...

... گهی خارم خلد در پای گه سر سوی سنگ آید

ز داغ لاله سرمست در کهسار می گردم

جمال لم یزل می داردم بر مهر مه رویان ...

... من بمژگان راه سیل از دیده خود وا کنم

گر هوای لاله و گل داری از خون جگر

بادها در چشم دارم داغها پیدا کنم ...

... سرتاسر عالم را گلزار تو می بینم

خون در جگر لاله از داغ تو می بینم

چشم خوش نرگس را بیمار تو می بینم ...

... هر جمالی که شنیدیم گرفتار شدیم

پیش هر لاله رخی ناله و زاری کردیم

چون بدیدیم ترا از همه بیزار شدیم ...

... دم به دم جان بخشد و ما در رهش قربان کنیم

لاله رخساری که دل خون گردد از سودای او

عکس گلزار عذارش داغ های جان کنیم ...

ای خرم از نوید قدومت بهار عمر

پژمرد در مفارقتت لاله‏ زار عمر

این یک دو دم که دولت دیدار ممکن است ...

... به تحفه بر سوی فردوس و عود مجمر کن

چه لاله داغ دل و اشک‏های خونین بین

بیا بیا و تماشای باغ و منظر کن ...

... فکیف حالک یا دهر ای مولاکی‏

ز خاک پای تو داد آبروی لاله و گل

چو کلک صنع رقم زد به آبی و خاکی ...

... آسان گردد به طرف گلشن

شمع از آتش چو لاله روشن

آبش به صفای روح غلطان ...

... در خاک چو ریشه قد کشیده

گر واله ی لاله ی بهاری

مشغول شدی به گل شماری ...

... از حسن جمالشان بهار است

دکان ز متاع لاله زار است

بنموده به چشم شوق بلبل ...

... چون سیخ کباب بر تنم مو

هر لاله که در بساط راغست

از رشک شدن سنگ داغست

... چون واکند آن بهار دکان

سوزد به تنور لاله را نان

زان لطف و صفا که با گل اوست ...

... سینه به داغ دل دهم در غم عشق تا به کی

در شکنم به کام دل حسرت لاله زار را

سر نکشد ز خاک غم دانة آرزوی من ...

جز داغ سینه گل نکند در بهار ما

از جوی شعله آب خورد لاله زار ما

هر رنگ لاله ای که شکست آفتاب شد

پژمردگی نچید گلی از بهار ما ...

آیینة هر لاله عذارست دل ما

خوش در بدر از جلوة یارست دل ما ...

... دست افشاندی ز گلشن ریختی اوراق گل

روی گرداندی ز صحرا داغ کردی لاله را

یک گل از زخم خدنگت تازه بر من نشکفد ...