... به بی زری شده زین چرخ مهره سای جهان

در آشنایی این چرخ موج زن کم کوش

که غرقه گشته نمیرد در آشنای جهان ...

... حالا چه حاجت است بیا ای عدو به خواه

بازنده گشت و موج زد و قصد اوج کرد

ابر سخا و بحر عطا و سپهر جاه ...

... طایر چتر فلک سای تو میمون آمده

جرعه آخر ز جودت موج بحر انگیخته

پایه اول ز قدرت اوج گردون آمده ...

... سرگشتگی است مصلحت ذره در هوا

و آنجا که بحر نامتناهیست موج زن

شاید که پشه می نکند قصد آشنا ...

... دل من نیست شد و سوز تو از سینه نرفت

اشک من موج زد و نقش تو از دیده نشست

زشت نقشی بود ار جسم تو نشناسم خوب ...

... دل رفته ز جان نیز جدا می گردیم

آفاق زعافیت همی موج زند

مادر طلب بلا چرا می گردیم

... ای عجب بحری است پنهان لیک چندان آشکار

کز نم او ذره ذره تا ابد موج آور است

صورتی کان در درون آینه از عکس توست ...

... حقا که اگر هرگز یک گل ز چمن خندد

از عکس تو چون دریا از موج برآرد دم

یاقوت و گهر بارد بر در عدن خندد ...

... از چهره او دلم چو دریا شد

دریا دیدی که موج گوهر زد

عطار چو آتشین دل آمد زو ...

... گر تر بکند دریا از چشمه خضرش لب

دایم به نثار او موج گهر اندازد

ور طشت فلک روزی در زر کندش پنهان ...

... عطار به وصف تو چون بحر دلی دارد

کان بحر چو موج آرد سیل گهر انگیزد

... که با عرش معظم در کمر شد

شبی موجی ازین دریا برآمد

از آن وقتی فلک زیر و زبر شد ...

... که تا ترتیب عالم معتبر شد

درآمد موج دیگر آخرالامر

دو عالم محو گشت و بی اثر شد ...

... تا جز تو کسی محرم اسرار نماند

از بس که ز دریای دلم موج گهر خاست

ترسم که درین واقعه عطار نماند

... چون بحر به جای او روان بود

بحری که اگرچه موج ها زد

اما همه عمر همچنان بود ...

... هین که آنجا قسم تو کمتر رسید

صد هزاران موج گوناگون بخاست

دانی از چه موج بحر اندر رسید

چون یکی است این موج بحر مختلف

از چه خاست و از خشک و تر رسید ...

... پس چرا این کامل آن ابتر رسید

قرب و بعد موج چون بسیار گشت

هر زمانی اختلافی در رسید ...

... از بصر آمد نه از مبصر رسید

بحر چون محوست موجش در خطر

بحر را در دیده پا و سر رسید ...

... سیمرغ هوای تو جگرخوار

سودای تو بحر آتشین موج

اندوه تو ابر تند خون بار ...

... عشق دریایی است قعرش ناپدید

آب دریا آتش و موجش گهر

گوهرش اسرار و هر سری ازو ...

... عاقبت بانگی برآمد از دلم

موج ها برخاست از خون جگر

چون از آن حالت گشادم چشم باز ...

... ماتم دوستان مکن رفتن خویشتن نگر

جمله خاک خفتگان موج دریغ می زند

درنگر و ز خاکشان حسرت تن به تن نگر ...

... این مصیبت هر زمانی داشتم

موج می زد درد و زاری چون رباب

گر رگی بر استخوانی داشتم ...

... گر کشتی بقا گرداب منکر یافتم

موج این دریا چرا فوق الثریا نگذرد

خاصه از تحت الثری قعرش فروتر یافتم ...

... باد سردش بادبان و صبر لنگر یافتم

سینه گردون که موجش آتشی زد زآفتاب

روز و شب از رشک این بحرش پر اخگر یافتم ...