... به خط امیدها دارد دل بی طاقت عاشق

که سازد توتیای چشم طوفان دیده ساحل را

ازان هر لحظه مجنون در بیابانی کند جولان ...

... مده در عالم پرشور دامان رضا از کف

که ساحل می کند تسلیم این دریای هایل را

مشو در خاکدان عالم از یاد خدا غافل ...

... نگردد باعث آسودگی نزدیکی دریا

زبان شکوه از خاشاک بسیارست ساحل را

بلا بر اهل غفلت از در و دیوار می بارد ...

... نسازد بستر گل غافل از خورشید شبنم را

نمی آرد به دریا روی طوفان دیده از ساحل

نگردد یاد دولت در دل ابراهیم ادهم را ...

... رهایی می دهد درد طلب دل را ازین عالم

به ساحل می برد این موجه بی تاب کشتی را

دل آسوده نبود بی قراران محبت را ...

... که از سرگشتگی آرد برون گرداب کشتی را

به ساحل می تواند برد رخت از فیض یکرنگی

چو موج آن کس که سامان می دهد از آب کشتی را ...

... ز رقص مرغ بسمل این نوا در گوش می آید

که ساحل چون شود نزدیک بازوی شنابگشا

ندارد بی قراری حاصلی غیر از پشیمانی ...

... نصیب دور گردان گوهر سیراب چون گردد

ازآن دریا که با این قرب لب خشکند ساحل ها

بنای کعبه و بیت الصنم کردند بیکاران ...

... به نومیدی مده تن گرچه در کام نهنگ افتی

که دارد در دل گرداب بحر عشق ساحل ها

نمی بود این قدر خواب غرور دلبران سنگین ...

... ضعیفان را به منزل می رساند بی پر و بالی

ز کف خاشاک را آماده در بحرست ساحل ها

چو عشق افتاد خالص سنگ را دل نرم می سازد ...

... به سیلی سرخ دارد روی خود مرجان درین دریا

هوای ساحل از سر چون حباب پوچ بیرون کن

که چندین کشتی نوح است سرگردان درین دریا ...

... تا چو گرداب توان ریشه رسانید به آب

همچو کشتی مکن آلوده ساحل خود را

نقد هستی است گرامی تر ازان ای غافل ...

... گوهری نیست درین قلزم خونین صایب

پوچ و بی مغز مکن چون کف ساحل خود را

... سخن پوچ همان به که نیاید بر لب

چه کمال از کف بی مغز بود ساحل را

خانه زادست نشاط دل خونین جگران ...

... کسی که پاک نکرده است از حسد خود را

مشو ز گرد کسادی غمین که از ساحل

رساند موج به دریا ز دست رد خود را ...

... گهر به گرد یتیمی نمی رسد صایب

در آن محیط که امید ساحل است مرا

... به غیر گرد یتیمی نمانده چون گوهر

امید ساحل ازین بحر بیکرانه مرا

عجب که راه به سر وقت من برد درمان ...

... پروای داغ نیست دل دردمند را

دریا بغل گشاده به ساحل نهاد روی

دیگر کدام سیل گسسته است بند را ...

... کو دام که شیرازه کند بال و پرم را

بر خاطر موج است گران دیدن ساحل

یارب تو نگه دار ز منزل سفرم را ...

بر چرخ محیط است فروغ نظر ما

ساحل دل دریاست ز آب گهر ما

در نامه ما حرف نسنجیده نباشد ...

... زنهار که در بحر رضا دامن دل را

چون موجه به ساحل مکش از دست خطرها

در دایره موی شکافان حقیقت ...

... هر چند ضامن رزق نه آسیاست ما را

آید چسان به ساحل سالم سفینه ما

بر ناخدا توکل بیش از خداست ما را ...

... از سر بحر گهر خیزد به یک ایما حباب

آه سردی کشتی دل را به ساحل می برد

در گره دارد ز خود باد مراد اینجا حباب ...

... در بساط خاک لوح ساده ای چون من کجاست

نه به لنگر کار دارم نه به ساحل بازگشت

عشق را کشتی به طوفان داده ای چون من کجاست ...