... ز جای ناوک پیکان و خنجر پاره

زند معاینه خون موج همچو فواره

به یک طرف اسرای دیار کوفه و شام ...

... برفت اوج فلک داد و شیون اصحاب

گرفت موج شط خون به دامن محراب

به ساکنان سما زین صدا گزند آمد ...

شام عاشورا چو آن موج بلا

موج زن شد در زمین کربلا

آل بوسفیان کذاب اشر ...

... همان گل است گلستانم آن بهار بهار

ز موج گریه ندارم به غیر چشم پناه

که تا بگیرم از این بهر بی کنار کنار ...

... دید چون نیلی رخ اطفال را از جور شمر

کرد موج حون روان از دیده تر آفتاب

چادر عصمت چو بردند از سر زینب فکند ...

... تشنه جان دادم و آبی به گلویم نرسید

وین فراتست رود موج زنان از بر من

صامتا شمر لب تشنه سرش ارچه برید ...

... مادرش در آه و افغان چون رباب از یک طرف

همچو اشک چشم زینب موج زن آب فرات

آل حیدر تشنه یک قطره آب از یک طرف ...

... یا رب این بحر چه بحری ست که آبش خونست

عرصه کرب و بلا موج زند چون دریا

وه چه دریا که همه موج و حبابش خونست

ز گلستان نبی دهر گرفته است گلاب ...

... کدام بحر گهر را رسد به سینه صامت

که لحظه لحظه زند موج درهای ثمینش

... شط فرات اگر غلطان ز آب بود

در دیده سحین موج سراب بود

سیراب وحش و طیرو دل او کباب بود ...

... مایه اعتبار بود و نبود

هر وجودی ز جود او موجود

بنده پاک حضرت معبود ...

... مردم دیده اولواالابصار

موج دریای قدرت احدی

ثمر نخل هییت صمدی ...

... هم به شهلایی شد نرگس شهلا موصوف

شد هلا موج زنان خون شقایق در باغ

لاله در راغ برافروخت ز هر گوشه چراغ ...

... تا تو در کشور هستی زدی ای شاه قدم

آمد از جود تو در عالم موجود عدم

ای حدوثی که ز سیمای تو پیداست قدم ...

... هست مردانه وی سوی شط بگرفت اوج

شط ز شادی سوی شه بنمود رو برداشت موج

همچون دریا در کنار خود چو دید الیاس را ...

... تاب عطش بر تنش زده ز یکسو شرار

در نظرش موج زن آب روان خوشگوار

فرات بهر چه روی ندانم ای روزگار ...

... چو لجه نیل ز آب صحرا

به کثرت موج چو بحر ذخار

اساس ابلیس شکست درهم ...

... بر گردنت از طمع طناب است

دوران جهان چو موج دریاست

در وی تن آدمی حباب است ...

... پی غرق فرعونیان فوج فوج

عتابش به نیل اندر افکند موج

از او چوب موسی شد اژدر به دست ...

... به ایوان مختار گسترده نور

به کردار دریا که آمد به موج

بزرگان شدندش به در فوج فوج ...

... شده این زمین همچو دریای خون

حسینم ع در آن موج خون باژگون

بسی بر تپید و ورا هیچ کس ...

... سوار و پیاده همه فوج فوج

بد انسان که دریا برآید به موج

رسیدند خرگه برافراشتند ...