... شود از سیل خون دریایی آنسان پهنه هامون

که اندازد خلل در فلک گردون موج طوفانش

در آن نوبت چو شاه دین برآید بر فراز زین ...

... مرا در فرقت آن مه مکن تشنیع ای ناصح

تو در ساحل مکان داری من اندر موج طوفانم

تو بر سنجاب می غلطی چه دانی حال مسکینان ...

... امکان که قطره ایش بود عالمی وسیع

یک رشحه شد ز قلزم عزم تو موج زن

سایید سر به خاک سرای تو آسمان ...

... فرو ریزیش کامد از نیم رشحش

یمین و یسارم دو موج عمان

عجب را که با اینچنین موج دارم

تنی پای تا سر در احراق نیران ...

... که می سوزد سراپا همچو شمعم تا سحر نیران

رسد از موج اشک من به گردون صیحه سیحون

کشد از شعله آهم فلک آن کز شرر عطشان ...

... بیک ره بنگری گر بر وجود نفس اماره

ز جود و بخشش و فضل و کرم ای موجد احسان

نهد در کشور معنی لادیهیم بر تارک ...

... نثار حجله اش آمد ز گردون بس در رخشان

مرا فلک تفکر شد ز موج حادثه امشب

غریق لجه حیرت از این دریای بی پایان ...

... ز مهر ار بنگری بر ذره گردد جلوه گر بیضا

به لطف ار رو کنی بر قطره گردد موج زن عمان

عروس دهر را باشد غلام خرگهت همسر ...

... تویی آمر به هفت اختر تویی ناهی به چار ارکان

محیطی کامد از او بحر موجود آب یک قطره

تو را یک رشحه ای باشد هویدا از یم احسان ...

... گاه بخشد نفست خاصیت نافه چین

وقت گردش اثرت موج فزای دریا

گاه جنبش گذرت شعله فروز برزین ...

... که نگوید سخنی ویسه به غیر از رامین

ابر و دریا همه از رشح عطایت موجود

ذات اشیاء همه با حمد ثنایت تضمین ...

... عزم تو بادبانی و حزم تو لنگری

یک قطره شد ز قلزم جود تو موج زن

بحر محیط کرده در آن قطره معبری ...

... سیمرغ آشیانه کند در پر مگس

آنجا که موج خیزد شود بحر ژرف عشق

تمساح را امان نبود جز دهان خس ...

... هزار اشک چو گوهر نثار شعله آهی

شکست کشتی ما موج عشق و هیچ ندیدم

به غیر مرگ ز طوفان اشک چشم پناهی ...

... سیاه روز کنی عاشقان شیدا را

اگر تو مایل دریا و موج دریایی

بیا به دیده من بین تو موج دریا را

مزن به تیر که من خود اسیر دام توام ...

... یک لحظه کنار چشم من بنشین

و آنگاه ببین تو موج دریا را

اسکندر غمزه ات به یک حمله ...

... بر گو که گذشته از سرم آب

از موج دگر چه بیم دارد

آن کس که فرو رود به گرداب ...

... زان پریشان زلف خونین دل پریشانی نمود

نوح دشت کربلا شد غرق در موج بلا

کشتی آل علی را چرخ طوفانی نمود ...

... جرمت چه بود شمر سرت از قفا برید

افکنده پاره پاره تنت را به موج خون

خولی سرت نهاد به خاکستر تنور ...

... بر پیکری که گشت لگد کوب اسب ها

زینب سکینه همچو یم موج زا گریست

بر آن سری که کرد سنان بر سر سنان ...

... کنار دجله کرب و بلا بیا و نظر کن

چه موج ها و چه گرداب های هایله دارد

عزیز فاطمه صد پاره تن فتاده به میدان ...

... زنی چو زینب غمدیده تاب صبر نداشت

ولی به موج بلا گشت او صبور چرا

حریم آل علی را مکان خرابه شام ...

... طایر اوهام را ره بسوی ذات وی

نیست به جز موج آب یافتن اندر سراب

هر چه تفکر کند هر چه تعقل کند ...

... ذوالفقار دو دمش از رگ شریان عدو

دشت را سر به سر از موج چو دریا می کرد

به درش دیده امید مه گردون داشت ...