... رخ از آتش می چو گل برفروخت

دل لاله از آتش او بسوخت

طرنم سرایان پرده سرای ...

... دو رویه برافراشته پیل و مرد

یکایک زخون شد زمین لاله زار

برآمد ز هر خسته ای ناله زار ...

... همه بانگ خنیاگران در چمن

لب جوی پر لاله و نسترن

سمن خرمن گل به خروار بود ...

... چو طهمور و شه مرد و هندی سپاه

گل و لاله بد بیکران ریخته

زمین مشک و عنبر برآمیخته ...

... چو او شد فلک آفتاب آورد

گل و لاله چون روید از تیره خاک

که در دیده بنهد چنین نورپاک ...

... رخش عکس افکنده بر جام می

گل و لاله و نسترن زیر پی

ز خورد و ز بخشش به روز دراز ...

... به پا ایستاده به کف جام می

گل و سنبل و لاله در زیر پی

می خوشگوار و زمین پرنگار ...

... ز الحان بربط ز آواز چنگ

ز بوی گل و لاله خوب رنگ

هوا پر نوا و زمین پر نگار ...

... ز پیکان پولاد جوشن گذار

زمین بر لب آب شد لاله زار

چو از تیر آن رزم را ساختند ...

... ز شادی بیاراست گیتی به رنگ

ز رنگش همه کوه شد لاله رنگ

نشستند بر باره راه جوی ...

... کهیلا جزیری به سان بهشت

تو گفتی که رضوان در او لاله کشت

زبس دلگشای و ز بس خرمی ...

... زبس لشکر سرو و ایوان و باغ

پر از سنبل و لاله هامون و باغ

فراوان درو گلستان و سرای ...

... که نوروز و در موسوم نوبهار

پر از سبزه و لاله گشتی جهان

زباد بهاری شدی نوجوان ...

... به هامون شدندی همه انجمن

میان گل و سنبل و لاله زار

بدین سان گذشتی به ایشان بهار ...

... ز مژگان بسی ریخت بر چهر آب

چو بر لاله و نسترن در ناب

به زاری همی گفت بدبخت من ...

... پری پیکر و مه رخ و مشک بو

سمن سینه و نوش لب لاله روی

گل اندام و گلرنگ و گلنار فام ...

... بدی مهر و ماه از خوشی چون بهشت

که فصل ربیع اندرو لاله کشت

بهاران خود از خرمی بد چنان ...

... همه بیشه پر بود از میوه زار

همه کوه و هامون پر از لاله زار

سوی آن جزیره نهادند روی ...

... یکی جای خرم تر از نوبهار

پر از لاله و گل لب جویبار

درو کاخ و ایوان شاهنشهی ...

... از آن ژرف دریا به تخت مهی

بیاورد تخت از بر لاله زار

نشست از بر رود با میگسار ...

... یکی مرغزاری چو خرم بهشت

تو گفتی که رضوان درو لاله کشت

پر آب روان و پر از میوه دار ...

... به کف ساغر می همه نیم مست

رخ لاله گون از عرق پر گلاب

چو بر برگ نسرین چکیده شراب ...