... نغمه خونین چو مینا در گلوی من پرست

چون به دریا متصل شد جو نمی گردد تهی

جای حیرت نیست گر پیوسته جوی من پرست ...

... در جبین تازه احباب دیدن خوشترست

پیش دریا بهر روزی لب چرا باید گشود

ماهیان را در خم قلاب دیدن خوشترست ...

... طالب خورشید عالمتاب باشد بهترست

می کشد سر رشته جولان به دریا سیل را

کار عاشق با دل بی تاب باشد بهترست ...

... از محیط آفرینش چون نیاید بوی خون

هر حبابی را که می بینی درین دریا سرست

نیست دستی در گریبان چاک گرداندن مرا ...

... چشم لیلی دیده ما را غرور دیگرست

گرچه نقشی هر دم از طوفان زند دریا بر آب

اشک ما را در فراق یار شور دیگرست ...

ای نگه مشق شنا در چشم خونپالا بس است

چشمت آب آورد غواصی درین دریا بس است

از دل پر خون تراوش کم کند اسرار عشق

پرده پوش راز گوهر سینه دریا بس است

عمرها با آهوان مجنون بیابانگرد بود ...

... دل ز تاریکی نگردد اشک ریزان را سیاه

ماهیان را در دل شب آب دریا آتش است

عشق ذرات جهان را در سماع آورده است ...

... وای بر من کز فروغ گوهر یکتای او

نعل هر موجی درین دریا جدا در آتش است

خون گرم ما شهیدان را چسان پامال ساخت ...

با کمال احتیاج از خلق استغنا خوش است

با دهان خشک مردن بر لب دریا خوش است

نیست پروا تلخ کامان را ز تلخی های عشق

آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است

کوه طاقت برنمی آید به موج حادثات

لنگر از رطل گران کردن در این دریا خوش است

بادبان کشتی می نعره مستانه است ...

... نوخطی هر جا نباشد روی زیبا هم خوش است

بر تو از بی لنگری دریای پرشورست خاک

ورنه هر کس دل به دریا کرد دریا هم خوش است

گرچه دارد نوبهار حسن او جوش دگر ...

... وصل دایم می کند افسرده صایب شوق را

صحبت دریا خوش و دوری ز دریا هم خوش است

... سیرچشمی می کند دل را ز دنیا بی نیاز

گوهر قانع ز روی تلخ دریا فارغ است

نسبت عارف به خاک و مسند دولت یکی است ...

... کوهکن از اهتمام کارفرما فارغ است

سنگ بر دریا زدن بازوی خود رنجاندن است

از غم عالم دل خوش مشرب ما فارغ است ...

... بر نمی دارد دو رنگی مشرب یکرنگ عشق

چون حباب از آب کشتی کن که دریا نازک است

نیست صایب موشکافی در بساط روزگار ...

در دل هر کس بود درد طلب در منزل است

آب در گوهر ز بی تابی به دریا واصل است

مرکب آزاد مردان می شود دنیای پوچ ...

... هیچ چشمی در غبار سرمه حیرت مباد

زنده از دریاست ماهی و ز دریا غافل است

این که دست علو را از سفل بهتر گفته اند ...

... گوهر شب تاب ما در ظلمت شبها دل است

دل به دریاکردگان را زورقی در کار نیست

موج را بال و پر پرواز در دریا دل است

دل قوی چون شد نیندیشد ز موج حادثات

لنگر آرامشی گر دارد این دریا دل است

گوشه امنی که از سیل حوادث ایمن است ...

با کمال قرب از جانان دل ما غافل است

زنده از دریاست ماهی و ز دریا غافل است

آسمان سنگدل از گریه ما غافل است

گوش سنگین صدف از جوش دریا غافل است

چهره دل ترجمان رازهای عالم است ...

... جان عاشق در تن خاکی چسان گیرد قرار

موج دریا دیده را بستن به ساحل مشکل است

نیست آسان در بدن جان را مصفا ساختن ...

... در سر بی مغز تا باشد هوایی چون حباب

سر برون بردن ازین دریای هایل مشکل است

عشق در یک پله دارد کعبه و بتخانه را ...

... واصلان از شورش بحر وجود آسوده اند

ماهیان را موجه دریا دعای جوشن است

وقت عارف را نسازد تیره این ماتم سرا ...

... در طریق عشق سستی سنگ راه سالک است

ساحل این بحر خونین دل به دریا کردن است

مذهب و مشرب به هم آمیختن چون عارفان ...

حق پرستی قطره را در کار دریا کردن است

خودشناسی بحر را در قطره پیدا کردن است ...

... گر رسد باد مخالف ور وزد باد مراد

بادبان کشتی ما دل به دریا کردن است

سینه را از خار خارکین مصفا ساختن ...