... خورد از دست ساحل سیلی تأدیب رخسارش

به مژگانم فروشد موج اگر شادابی خود را

حزین در سایه گلشن به کف جام جمت باید ...

... ز غمخواری فتد در لجه خون سینه چاکم

که طوفان است موج بخیه این زخم نمایان را

نه آنم کز جفای عشق آسان دست بردارم ...

... چین پیشانی آن زهره جبین را بنگر

موج رحمت دریای بقا را دریاب

می شنیدم که سر بی سر و پایان داری ...

... هر نقطه ام چو نافه چین مشک ناب داشت

شد موج زن به قلزم اندیشه مطلعی

از بس که نبض خامه من اضطراب داشت ...

... جوش ایام بهارم به خزان افتاده ست

در فضایی که زند موج طلب حیرت ما

کعبه سرگشته تر از ریگ روان افتاده ست ...

... ز نام تقوی من بلکه سرگران شده ای

که از جبین تو چون موج باده چین پیداست

محبتم به دلت کرده گوییا اثری ...

... تهی از شور این سودا سری نیست

محیط موج خیز کبریا را

به غیر از دل گرامی گوهری نیست ...

... مژگان ز گریه بستم و طوفان فرو نشست

برخاست موج شکوه ولی دل ز تاب رشک

دم در کشید و شورش عمان فرو نشست ...

... دل گرم من و کباب یکی ست

بحر بحر است و موج در تکرار

ذره بسیار و آفتاب یکی ست ...

... از شهد هوس ذایقه عشق نفور است

کی می زند از نشیه می موج پریزاد

بی مغز کدویی که پر از باد غرور است ...

... گلشن تویی تو را به تماشا چه احتیاج

خون هزار دل ز لبت موج می زند

لعل تو را به باده حمرا چه احتیاج ...

... جنونم آنقدرها شور دارد در ره شوقش

که از موج نگاهم ناله زنجیر می آید

عیار عشق چون زد بر محک اندیشه دانستم ...

... سمند ناز را یک لحظه ننمایی عنان داری

تو را گر موج خون بی گناهان تا رکاب آید

سیاهی می برد از نامه های ما گنهکاران ...

فقرم کجا ز جلوه دنیا زبون شود

موج سراب دام ره خضر چون شود

سودای زلف یار به دیوانگی کشید ...

... ترسم ز گریه من دیوانه لاله سان

در موج خیز بادیه محمل به خون تپد

این جان که داده ای به حزین آنچنان مکن ...

دمی که از رخ ساقی خوی حجاب چکد

مرا ز هر بن مو موج پیچ و تاب چکد

به یاد آن لب میگون چو ناله پردازم ...

... سپهر خون شود از چشم آفتاب چکد

سپاه هوش جهان را دهد به موج فنا

کرشمه ای که از آن چشم نیم خواب چکد ...

... مگر که از تک و تاز آسمان بیاساید

چو موج قافله عمر را درنگی نیست

کسی چگونه درین کاروان بیاساید ...

... حکم نگاه مست تو ای سیل عقل و دین

چون موج باده در دل رگها روان بود

غافل - ز نشیه عشق کهن اسان ...

... با بی قراری دل عاشق چه می کند

حسنی که آب آینه را موج دار کرد

در دیده بس که برق نگاه تو گرم بود ...

... این حلقه کمان چقدرها شکار کرد

موج تبسم خوش آن غنچه لب حزین

داغ دل مرا گل صبح بهار کرد

... سراسر دو جهان را کرشمه زار کند

رود چو موج ز دستش عنان خودداری

خرام ناز تو آن را که بی قرار کند ...