... نهالی شو که در باغ محبت بارور گردی

به دریا موج باش و بر سر آتش سمندر شو

در آیین جهد کن تا روشناس خشگ و تر گردی ...

... جلوه ات آمد و کرد آن سخنان جمله عیان

لبت از موج تبسم نمکی ریخت در آن

سخنت رمز دهان گفت و کمر سر میان ...

... فصل گل دور قدح عهد شباب

گر تباهی شد گناه موج نیست

روز طوفان کشتی افکندم در آب ...

... درین دریا که کشتی را معلم نیست در طوفان

چه روا زورقم از سیلی موج خطر دارد

گر از رنج گرفتاری نیم نالان عجب نبود ...

... در آن محیط که مرگ آب زندگانی شد

به غرقه خصمی موج خطر چه خواهد کرد

چه باکش از ستمت جان بلب رسیده هجر ...

... عنان کش بر سرم او را عنان گیر فرس باشم

نه اکنون از غمت در چار موج اشکم افتاده

که عمری شد درین گرداب سرگردان چو خس باشم ...

... ز زور باده عشق بتان شهرآشوب

چو موج غوطه به دریای اضطراب زده

گهی به روی زمین چون غبار افتاده ...

... کلفت درد است در جام سراب زندگی

گردم ایمن روزی از موج خطر کاید برون

کشتیم از قلزم پر انقلاب زندگی ...

... که گاهی می کشیدم ناله ای در کنج تنهایی

مجو در موج خیز عشق مشتاق اختیار از من

عنانش در کف موج است کشتی شد چو دریایی

... ای ز گوهر ریزی ابر کفت دریا سراب

باشد آن تاج و کمر چون موج دریا بیشمار

ریزد این لعل و گهر چون ریک صحرا بیحساب ...

... فرو ز قوت سرپنجه اش چهار انگشت

برای بخشش خاتم که در رکوع چو موج

از آن به بحر کفش گشت بیقرار انگشت ...

... هرجا قدم استوار دارم

چون موج عنان بدستم اما

در دست چه اختیار دارم ...

... تیغی باشم که جوهرم نیست

عشق آن قلزم که موج خیز است

من آن کشتی که لنگرم نیست ...

... زین ورطه نجات نیست ممکن

چون موج ز بحر بیکرانم

آرد بمیان که از کنارم ...

... رود که باده لعلی ز آبگینه به جام

صفا ز جام بلورین سقف او در موج

بود چنانکه به پیمانه باده گلفام ...

... نظر بصافی آبش اگر کند از رشک

برنگ موج ز آب گهر رود آرام

نخواهد ار کند از آب او شکار صفا

بروی آب چرا موج گستراند دام

ز نوره خانه او بسکه نور می تابد ...

... بدیده قطره شبنم چو گوهر غلطان

ز بسکه موج طراوت ازین چمن برخواست

فتاد آب فلک را بجوی کاه کشان ...

... که همچو غنچه فراهم نیامدش دامان

چنین که جلوه موج هواست هستی بخش

درین بهار چو جام سبک زرطل گران ...

چون موج گروهی که عنان تاب شدند

زین بحر و تن آسوده ز هر باب شدند ...

... هر ساعتی از تو هر زمانی در تو

صد موج پدید گشته و گم گشته

... ناگه از دور دگر باز سوی غبرا شد

موجی این بحر زد و گوهری آمد بیرون

ناگه از موج دگر باز سوی دریا شد

روحش آن سدره نشین طایر در تن محبوس ...

... عربده افزون کند حادثه با گوشه گیر

لطمه زند بیشتر موج به دریا کنار

وه که ندارد درنگ گردش گردنده چرخ ...

... بی صرفه کند خرج دل فیض شیم را

ار چین نفتد موج کدورت به جبینم

کی تیره کند حرص تنک حوصله یم را ...